Gjatë takimit njëjavor të “Atlantide”, gazetari dhe skenaristi Andrea Purgatori shfaqi në La7 një dokumentar të bukur të prodhuar nga BBC dhe FremantleMedia International që tregon kurorëzimin e Elizabeth II shumë të re, më 2 qershor 1953.
Me rastin e 65-vjetorit të kurorëzimit të saj, Madhëria e Saj, Mbretëresha, kishte hapur dyert e Pallatit Buckingham për kamerat e BBC-së për të ndarë, - jo pa humor, - kujtimet e asaj dite dhe 16 muaj të gjatë përgatitjeje për herë të parë.
Transmetimi i ceremonisë në BBC ishte, në atë kohë, një moment historik, duke qenë në fakt për shumë njerëz ngjarja e parë ndonjëherë në TV: 27 milionë njerëz në Mbretërinë e Bashkuar, nga rreth 50 milionë, të vlerësuar në atë ditë në televizionin shtetëror të Mbretërisë së Bashkuar për të parë ceremoninë, ndërsa 11 milionë e ndoqën atë në radio.
Një ekspert në ceremoninë e kurorëzimit, gjenerali Alastair Bruce, pa, duke mbledhur vëzhgimet e mbretëreshës, të dyja sekuenca të transmetimit të drejtpërdrejtë në filma bardh e zi dhe me ngjyra, pothuajse të pabotuara.
Duke treguar kurorën e Shën Eduardit, duke komentuar shumë detaje të kurorëzimit, Elizabeta përshkroi edhe një herë mishërimin e përsosur të pushtetit mbretëror, sikur çdo gjest i saj të kishte një funksion të shenjtë.
Në sytë e britanikëve (dhe spektatorëve) se çfarë është sovrani, por ajo që ai përfaqëson është shumë më i rëndësishëm. Pas dokumentarit dhe shpjegimeve pati një ndjesi të çuditshme: sikur nga ai 1953 i largët, monarkia ishte bërë një markë e njohur. Simbolizon Institucionin, përkatësisht formën, kodin e veshjes, sjelljet e mira, gjestet që duhet të kenë ende një funksion të shenjtë (gjithçka që i mungon përditshmërisë sonë). Mbretëria është gulçimi i fundit i një përzierjeje të çuditshme midis botës së përrallave dhe krenarisë kombëtare.
E buzëqeshur, e veshur me blu dhe me një bastun për të mbajtur veten në ecje, mbretëresha u rishfaq në publik të shtunën më 5 shkurt për të marrë pjesë në Sandringham House në Norfolk (ku u shpërngul nga Windsor në fund të janarit), në një ceremoni të vogël.
Një mundësi për të prerë tortën e parë jubilare dhe për të falënderuar komunitetin e vogël lokal të Sandringham, disa organizata bamirësie dhe familje me fëmijë. Në tortë, logoja u zgjodh përmes një konkursi të hapur për të gjithë dhe u fitua nga një studente e re e dizajnit, e cila krijoi për Madhërinë e Saj atë që tashmë është riemërtuar “Spaghetti Crow”: kurora e dizenjuar me një vijë të fortë. Sovrania ishte në Sandringham për “The Accession Day” (seri festash që mbaheshin çdo vit në oborrin e Elizabeth I): më 6 shkurt ajo kaloi momentin historik të 70 viteve të mbretërimit. Askush para saj.
Një sovrane rekordesh që Mbretëria e Bashkuar do të festojë për një vit të tërë me kulmin në qershor (në fundjavën e gjatë të 2-5 qershorit). Dhe në këto ditë të destinuara për të bërë histori, Madhëria e Saj donte të kthehej atje ku filloi gjithçka, në Sandringham, aty ku babai i saj George VI vdiq në gjumë dhe ajo u bë mbretëreshë kur ishte vetëm 25 vjeç.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
