Nesër do të jetë hapja e madhe e një përvoje madhore teatrale në Londër – “Doctor Who: Time Fracture”. Përdorimi i hapësirës 34,000 metra katrorë dhe 42 aktorëve, përvoja dy-orëshe prej 4 milion paund vjen me një grumbull bujar të rekuizitave. Të gjithë 13 mjekët do të mishërohen përmes para-regjistrimeve video dhe audio.
Shfaqja televizive e trillimeve shkencore në botë më jetëgjatë i detyrohet jo aq trillimeve të zhanrit sesa veprave të dramaturgëve më të mëdhenj të botës.
Askund nuk është kjo më e dukshme sesa në personazhin e saj kryesor që përfaqëson krizën më të gjatë të identitetit në TV.
Nuk ka asgjë “vetëm për fëmijët” në lidhje me këtë episod. Këtu keni jehona të Edipit të Sofokliut dhe talljes së profetit Tiresias: “Ju jeni të verbër ndaj korrupsionit të jetës tuaj… kush janë prindërit tuaj? A e dini?” Specifikat e tragjedisë greke të nderuar për kohën janë se Edipi ka vrarë padashur babanë e tij dhe është martuar me nënën e tij; kuptimi i tij më i gjerë është se të gjitha llojet e forcave komplotojnë për të na mohuar njohjen e vetvetes (Doktori gati i gjithëdijshëm nuk është ndryshe).
Sa më shumë histori të shtohet, aq më shumë mister duket se rrethon Doktorin; ai / ajo është një enigmë gjithnjë e në zgjerim dhe pikërisht këtu mund të shihni lidhjen midis Lordit të Time dhe Shekspirit, i cili ka qenë atje që nga dita e parë. “Një plak i dobët i humbur në hapësirë dhe në kohë. Ata i japin atij këtë emër sepse nuk e dinë kush është”, – kështu vazhduan shënimet e BBC-së disa muaj para transmetimit të parë në vitin 1963.
Regjisori i Time Fracture, Tom Maller tregon për personazhin më të madh, më kompleks shekspirian nga të gjithë. “Ashtu si Hamleti, ai është një shpirt i humbur, i cili u largua nga shtëpia e tij dhe reflekton mbi natyrën e ekzistencës”. Ai vë në dukje ngjashmëritë gjithashtu me mënyrën se si rigjenerohet Doktori që po vdes – dhe shpiket – kur një aktor i ri e merr përsipër. “Është e njëjta gjë me Hamletin – askush nuk e zotëron pjesën. Ju e merrni me qira për një kohë, pastaj e ktheni”.
Shfaqja gjithmonë ka shfrytëzuar ekspertizën dhe shkëlqimin teatral të personazheve kryesorë, megjithëse gjatë viteve tetëdhjetë, duke humbur disi rrugën, ajo u tërhoq shumë nga ana populiste e formës së artit – duke thënë se u bë një pantomimë e lirë kampi. Buxheti i kufizuar ishte një problem, por më pas seriali origjinal në rastin më të mirë mbështetej në intensitetin dramatik sesa në pamundësinë spektakolare.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
