.png)
Nga Christopher Luu – Lufta e Dytë Botërore është e mbushur me kaq shumë rrëfime të jashtëzakonshme heroizmi saqë jo të gjitha kanë marrë meritën e tyre. Ndër rastet më të jashtëzakonshme mbetet një skuadrilje pilotesh femra ruse që fluturuan nën mbulesën e natës dhe kryen misione të fshehta bombardimi.
Gjermanët do t’i quanin këto gra die Nacht Hexen, ose Shtrigat e Natës. Ato ishin një grup elitar pilotesh, navigatoresh, ekuipazhi tokësor dhe mekanikesh, pasioni i të cilave për aviacionin dhe ndjenja e fortë e detyrës i çoi ato të thyenin barrierat gjinore.
Ata që ishin pjesë e skuadronit përfshinin pilotet aspirantë dhe shoqet më të mira Polina Gelman dhe Galya Dokutovich. Të dyja kishin mësuar të fluturonin kur ishin të vogla dhe kur në tetor 1941, aviatores së famshme sovjetike Marina Raskova iu dha urdhri për të rekrutuar gra në njësitë fluturuese femërore, përfshirë Shtrigat e Natës, ato e shfrytëzuan menjëherë mundësinë.
“Ato padyshim ishin të varura nga adrenalina. Ishin të çmendura pas fluturimit”, thotë për dy gratë historiania Lyuba Vinogradova, autore e Avenging Angels: Soviet Women Snipers on the Eastern Front (1941-45). “Dhe së dyti, ato ishin jashtëzakonisht patriotike. Kështu që, të dyja, u ofruan vullnetare.”
Komandantja e tyre Raskova ishte një frymëzim. “Ajo ishte një personazh i famshëm i kohës së saj. Emri, fotografia, fytyra e saj ishin të njohura në të gjithë vendin. Ajo ishte një model. Një grua që tregonte se gratë janë plotësisht të afta për këtë lloj fluturimi”, thotë Vinogradova.
Shtrigat e Natës u stërvitën pranë lumit Vollga në afërsi të Engelsit në Rusi, dhe iu desh të përshtatnin atë që zakonisht do të kishte qenë tre vjet trajnim në vetëm tre muaj.
Meqenëse forcat sovjetike kishin mungesë avionësh, grave iu dhanë aeroplanë prej druri Po-2, të cilët nuk ishin të përshtatshëm për betejë, pasi zakonisht përdoreshin për të spërkatur pesticide. Për më tepër, atyre nuk iu dhanë armë, radio apo parashuta. Si rezultat, ato i dhanë përparësi mbajtjes së bombave.
Kur erdhi puna te aeroplanët e tyre, ato i përdorën kufizimet si avantazh. Po-2 nuk bënin zhurmë, nuk mund të gjurmoheshin me radio dhe ishin shumë të vegjël për t’u shfaqur në radarët me infra të kuq. Kështu që gratë ishin në gjendje të fluturonin mbi territorin gjerman, të fiknin motorët e tyre dhe të fluturonin dhe më lehtë duke lëshuar bombat pa u zbuluar.
Sipas Vinogradovës, ritmi i operacioneve të tyre ishte i pamëshirshëm: “Çdo katër minuta një avion ngrihej, bombardonte objektivin dhe kthehej prapa, ndërkohë avionët e tjerë zinin vendin e tyre.”
Gjermanët përhapnin histori për sulmet në të gjitha zonat që pushtonin, duke i përshkruar Shtrigat e Natës si një forcë mbinatyrore. Atyre iu dha emri die Nacht Hexen, ose Shtrigat e Natës, sepse avionët e tyre prej druri krahasoheshin me fshesa, ndërsa taktikat e tyre bënin të dukej sikur mund të shfaqeshin dhe të zhdukeshin pa lënë gjurmë.
Fitoret e Shtrigave të Natës u dhanë atyre një emër të veçantë dhe në vitin 1943 u emëruan zyrtarisht si Regjimenti i Aviacionit të Bombarduesve të Natës i Dyzet e Gjashtë i Gardës.
Megjithatë, në korrik 1943, gjermanët i befasuan pilotet gra me një taktikë të re. Ata i mbajtën armët e tyre kundërajrore të heshtura dhe në vend të kësaj kryen një sulm ajror natën kundër bombarduesve. Dokutovich u vra po këtë natë nga sulmet e gjermanëve.
Burimi:BBC
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
