Politika italiane është në telashe prej dekadash, por tani po shkon drejt një rënieje të re

Në fillim të këtij muaji, Alessio Di Giulio, një këshilltar fiorentin i partisë populiste të djathtë Liga, postoi një video 17 sekondash që, për mendimin tim, shënon kulmin e asaj që ka qenë një nga fushatat më groteske zgjedhore italiane në kujtimet e fundit. Në klip, Di Giulio shëtit nëpër qendrën historike të kryeqytetit toskan kur has një grua që duket se është me origjinë rome. Duke u ndalur, kandidati mbështetet në kamerë dhe i lutet audiencës të "votojë Ligën që të mos e shohë më kurrë", një frazë që ai e përsërit tre herë për efekt retorik.

Shumica e italianëve u tmerruan dhe video u bë virale. E cila ishte, sigurisht, shpresa e Di Giulios gjatë gjithë kohës. Mund ta shihni nga buzëqeshja në fytyrën e tij. Ai me siguri ishte i vetëdijshëm, kur beri klipin, se nuk kishte mundësi që votuesit në zonën e tij elektorale me prirje të majtë të ndryshonin mbështetjen e tyre. Gjesti i tij ishte thjesht performues, një kujtesë e heshtur për simpatizantët politikë në mbarë vendin se nëse Vëllezërit e Italisë së Giorgia Melonit fitojnë zgjedhjet e kësaj jave, njerëzit si ai së shpejti do të kenë një mundësi për të formësuar axhendën e politikës.

Meloni është e aftë si për t'u ballafaquar ashtu edhe për t'u distancuar nga ekstremistët e tillë sa herë që i përshtatet. Në fillim të kësaj vere, gjatë një vizite në Spanjë, ajo mbajti një fjalim para mbështetësve të partisë së ekstremit të djathtë Vox, kur festoi për "familjen natyrale" ndërsa sulmoi "LGBT" dhe "armiqtë e qytetërimit".

Në Itali, përkundrazi, ajo kohët e fundit ka postuar video për të kultivuar një imazh të butë për të tërhequr të moderuarit. Është gjithashtu befasuese se ndryshe nga aleatët si Matteo Salvini, i cili është sinonim i projektligjit të tij drakonian të sigurisë, ose Silvio Berlusconi, i cili ka bërë presion për një taksë të sheshtë pro-pasurisë për vite me radhë, Meloni nuk ka asnjë politikë kryesore.

Ndërhyrja më dramatike e partisë së saj në fushatë deri më tani ka qenë një bojkot i propozuar i filmit vizatimor për fëmijë Peppa Pig, me argumentin se një episod i ri që paraqet prindër të të njëjtit seks përbën "indoktrinim gjinor".

Por Peppa Pig nuk i mbush sheshet. Në të vërtetë, gjëja më shqetësuese për këto zgjedhje është padukshmëria pothuajse totale e mbështetësve të Melonit.

Disa ditë më parë, bëra një vizitë në një miting të Vëlllezërve të Italisë në një arenë betoni në periferi të Firences. Disa vullnetarë shpërndanin fletëpalosje, por askush prej tyre nuk dukej se e dinte se çfarë përfaqësonte partia përtej vlerave të saj konservatore, familjare. Kur u kërkova të përmendnin një politikë të vetme, një i ri me dha një një broshurë të vogël fjalëkryqi dhe lojëra labirinti që sfidonin lexuesin të shqiptonte emrat e “Tradhtarëve të Italisë” të ndryshëm pro BE-së.

Në mënyrë dëshpëruese, ai libër me enigma është gjëja më e afërt me demokracinë pjesëmarrëse që kam parë këto zgjedhje. Tridhjetë e pesë për qind e votuesve pritet të abstenojnë – dhe më keq akoma, partitë, pa përjashtim, duket se janë pajtuar. Liberalët, partia e Veprimit dhe Italia Viva e Matteo Renzit, kanë hequr dorë nga përpjekjet për të arritur tek jovotuesit dhe në vend të kësaj po marrin mbështetje nga partia Demokratike e qendrës së majtë.

Lëvizja Pesë Yjet, e cila deri në vitin 2011 ishte e aftë të mobilizonte dhjetëra mijëra në rrugë, është goditur nga fraksionizmi dhe ka humbur tërheqjen e saj mes të privuarve nga e drejta. E majta dhe të Gjelbrit nuk kanë arritur të dalin nga dhomat e tyre përkatëse të jehonës për të shfrytëzuar energjinë gjithëpërfshirëse antifashiste që animoi lëvizjen e Sardenjëve vetëm dy vjet më parë. Ndërsa Vëllezërit e Italisë që ka pak prani në bazë, manipulimi strategjik i partisë i një game të gjerë votuesish konservatorë duket se do ta çojë atë në pushtet.

Disa komentues e kanë interpretuar imazhin e ri, të Melonit si dëshmi se ajo do të jetë një kryeministre e moderuar. Rekordi i partisë së saj në pushtetin vendor sugjeron të kundërtën.

Në rajonin Marche, të cilin Vëllezërit e Italisë e ka nën kontroll që nga viti 2020, administrata ka kufizuar ndërprerjen e shtatzënive në shtatë javët e para. Ndërsa Meloni pretendon se nuk ka në plan ta bëjë procedurën të paligjshme, ajo ka lidhje të ngushta me grupet lobuese kundër abortit si ProVita & Famiglia, dhe në një vend ku rreth 64% e gjinekologëve janë tashmë kundërshtarë të ndërgjegjes, ajo do të përballet me pak pengesa për të shtrënguar më tej të drejtat riprodhuese të grave.

Pastaj është kërcënimi për shoqërinë civile. Nëse koalicioni i Melonit fiton më shumë se 44% të votave, ai mund të marrë dy të tretat e vendeve si në dhomën e deputetëve ashtu edhe në senat. Kjo jo vetëm që do t'i jepte të djathtës ekstreme një supershumicë për herë të parë në historinë e republikës, por si rezultat mund të bënte ndryshime në kushtetutë pa pasur nevojë për konfirmim me referendum publik. Kjo është veçanërisht shqetësuese, duke pasur parasysh marrëdhëniet e ngushta të partisë së saj me kryeministrin hungarez, Viktor Orbán; në të vërtetë, grupet e të drejtave të njeriut kanë paralajmëruar prej kohësh se ajo shpreson të imponojë një regjim të ngjashëm autoritar në Itali.

Sigurisht, asnjë nga këto nuk do të ndodhë brenda natës. Meloni, Salvini dhe Berlusconi nuk pajtohen thellësisht për çështje të ngutshme si lufta në Ukrainë, kriza energjetike dhe si të trajtohet inflacioni, dhe ka një shans të mirë që koalicioni i tyre të prishet edhe më shpejt se qeveria mesatare 13-mujore italiane. Megjithatë, kjo vështirë se është ngushëlluese. Sado jetëshkurtër, pasojat ekonomike dhe sociale të një administrate të Melonit do të ishin ndoshta të tmerrshme. Dhe ndërsa politikanët e qendrës dhe të majtë mund të ngushëllojnë veten me shpresën se pranvera e vitit 2023 mund të pastrojë sistemin politik nga zhurmuesit populiste, është tepër vonë. Po, demokracia italiane është zbrazur për dekada, por ngjitja e afërt e një administrate të ekstremit të djathtë shënon një rënie të re

Marrë nga TheGuardian.com

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.