Paqe, dashuri dhe vdekje/ Vrasësi serial i treguar në një serial televiziv

Mizor, i pamëshirshëm, magjepsës, manipulues. Mjaft i zgjuar për t’i shpëtuar kapjes disa herë dhe për të siguruar një jetë të qetë, jo aq shumë sa ai të mos ndihet i pathyeshëm. Seriali “The Serpent”, tani në  Netflix me Tahar Rahim si aktorin kryesor, është frymëzuar nga një histori dhune dhe pandëshkueshmërie e vërtetë, me protagonist një njeri me një histori të ngazëllyer: Charles Sobhraj. Charles lindi në 1944 në Saigon (komunë në Francë) të pushtuar nga francezët nga një baba indian dhe një nënë vietnameze dhe ishte një fëmijë i trishtuar.

Në moshën tre vjeç, ai pësoi divorcin e prindërve të tij; pak kohë më vonë, nëna e tij e mori me vete në Marsejë. I injoruar nga njerku i tij, i lënë pas dore nga nëna e tij, ai u rrit me nostalgji për vendin e tij të lindjes dhe një dëshirë në rritje për hakmarrje. Në moshën dhjetëvjeçare, nisin vjedhjet e para në dyqane dhe braktis shkollën, gjë që e bëri atë të zhvillonte më tej ndjenja shqetësimi dhe inati ndaj të tjerëve.

Dënimi i parë

Sobhraj ishte një adoleshent problematik, pa miq. Aq sa, në moshën 16 vjeç, ai u kthye tek babai i tij për të provuar të rifillonte: por nuk funksionoi, përkundrazi. Rreth moshës njëzet vjeç ai ishte kthyer në Paris, ku ndreqi dënimin e tij të parë për vjedhje. Gjatë tre viteve të paraburgimit, falë aftësive të padyshimta bindëse, ai fitoi privilegjin e të qenit në gjendje të studionte në qelinë e tij dhe iu përkushtua disiplinave të ndryshme, nga psikologjia te gjuhët.

Pas vuajtjes së dënimit, Charles takoi Chantal Compagnon, një vajzë e cila ishte magjepsur nga mënyra e tij bindëse dhe karizma e tij e pamohueshme, dhe propozoi që të martohej me të. Përkundër një arrestimi tjetër për tentim vjedhje makine dhe kundërshtimit të prindërve për atë lidhje me një djalë të ri të dyshimtë, gruaja i qëndroi besnike atij dhe të dy u martuan: pak më vonë, lindi vajza e tyre e vetme, Usha. Mbi të gjitha, lindi një marrëdhënie kriminale: gruaja ishte në dijeni të aktiviteteve të paligjshme të burrit të saj dhe kur, në 1970, familja emigroi në Indi, në Bombei, nisi një tërheqje e fortë për bixhozin. Dhe një dhuratë tjetër, gjithnjë e më e rafinuar: aftësia për të synuar turistët perëndimorë, për t’i anashkaluar dhe shtangur ato me përdorimin e narkotikëve.

Nga India në Afganistan

Sobhraj nis i gjithashtu të vidhte shuma gjithnjë e më të mëdha parash dhe kishte një dëshirë në rritje për të ndjerë emocione të forta. Ai u arrestua për grabitje në një dyqan argjendarie. Arriti të shpëtonte, me ndihmën e gruas së tij, duke u shtirur si i sëmurë dhe duke droguar një infermiere. Në 1972, një tjetër arratisje: atë kohë destinacioni ishte Kabul, Afganistan. Ndërkohë, ai kishte zhvilluar linjën më të fundit kriminale: ai ishte bashkë me turistët perëndimorë që udhëtuan në të ashtuquajturën Hippie Trail, rrugën që të çon nga Perëndimi në Lindje përmes Turqisë dhe Iranit në Tajlandë. Falë hijeshisë dhe lehtësisë së tij në të folurit e gjuhëve, ai iu afrua atyre duke pretenduar se ishte një biznesmen. Siç tregoi më vonë, Charles i urrente ata të rinj të privilegjuar që kishin lindur në pasuri. Ai mendoi se ishin të devotshëm, të varur nga droga. Mbase ata i kujtuan vetëm rininë e vetmuar dhe të trishtuar në Francë.

Takimi fatal në Bangkok: identitetet e vjedhura

Tani një profesionist në transformime dhe mashtrime, i mësuar të jetë në burg, në 1975 Charles Sobhraj sapo u arratis sërish: këtë herë ai u arratis nga burgu i tmerrshëm në Athinë, ku madje i vuri flakën fugonit të tij të transferimit. Për arratisjet e tij të mundshme ai do të kishte thënë se “policët kanë më pak dëshirë të më mbajnë brenda sesa duhet të dal”. Fatkeqësisht, fitorja e tij mbi rojet është paralajmëruese e vdekjes. Tani jashtë kontrollit, ai ndahet me gruan e tij e cila strehohet në Francë dhe, në Bangkok, takon Marie Andrée Leclerc, një infermiere kanadeze dhe e bind të bëhet partnerja e tij.

Kënaqësia e vrasjes, pa mëshirë

Pasi prishet argjinatura, “The Serpent” - ky pseudonim tjetër iu dha atij nga policia, për të qenë kaq i pakapshëm – pasi nuk ndalej kurrë. Ai e kuptonte që i pëlqente të vriste. Ai vret pa mëshirë Vitali Hakimin, një turist i ri turk, duke e djegur të gjallë. Në Hong Kong ai takon një çift turistësh holandezë, Henk Bintanja dhe Cornelia Hemker, i josh ata në shtëpinë e tij në Tajlandë, i grabit ata dhe i bën ata të përfundojnë si Hakim. Pas kësaj është radha e të dashurës së Vitalit.

Gabimi i parë: helmimi në Delhi

Sobhraj fillon të shkruajë fundin e tij kur humbet dozën e lëndës narkotike që kishte për t’ua dhënë studentëve francezë në një udhëtim në terren në New Delhi në 1976. Plani ishte që të pretendonte të ishte një udhëzues. Ai gjithashtu arrestohet dhe dënohet për vrasjen e një turisti francez, Jean-Luc Solomon. Përsëri, ai kishte shkuar shumë larg me doza. Në vitin 1986, do të dalë nga një burg i Nju Delhit që duket si një hotel: duke manipuluar me ryshfet stafin, ai garantoi një televizion, ushqim cilësor, takime, intervista për $ 5,000 secili, ai shkruan tekstet e një libri dhe një skenar për jetën e tij.

Sfida e fundit, në kazinotë e Kathmandu

Vitet kalojnë, Sobhraj bën llogaritë dhe e kupton se lirimi i tij do të hapte dyert e një kafazi tjetër për krimet në Tajlandë. Ai kishte vrarë të paktën 12 persona. Dhjetë vjet më vonë, ai është i lirë dhe akuzat janë hequr. Një reporter do ta vërente atë në një kazino në Katmandu dhe e raporton në polici. Ai gjykohet dhe dërgohet në burg përjetë për vrasjen e dyfishtë të vitit 1975, falë punës së diplomatit holandez Herman Knippenberg, gruas së tij Angela dhe dy ish-fqinjëve të vrasësit serial, Nadine dhe Remi Gires. I tradhtuar nga besimi se është një hap përpara nga pjesa tjetër e botës, ai është i mbyllur përgjithmonë në një qeli të vërtetë të një burgu të vërtetë. Për sa të vdekur, askush nuk e di.