Filma

Oppenheimer, një film nga i cili mund të mësosh diçka

Kinemaja ka përfaqësuar gjithmonë një nga mjetet më të fuqishme për të eksploruar skutat e shpirtit njerëzor, për të na bërë të reflektojmë mbi zgjedhjet dhe pasojat e veprimeve tona dhe të na shtyjë të pyesim veten për kuptimin e ekzistencës sonë.

“Oppenheimer” është padyshim manifesti: një tjetër kryevepër e regjisorit vizionar Christopher Nolan, ai shquhet si një krijim i jashtëzakonshëm kinematografik, që na detyron të përballemi me implikimet komplekse të dijes dhe fuqisë.

Një film për ekuilibrin midis përparimit dhe përgjegjësisë

“Oppenheimer” tregon historinë e J. Robert Oppenheimer, shkencëtarit amerikan që udhëhoqi Projektin Manhattan gjatë Luftës së Dytë Botërore, që çoi në krijimin e bombës atomike. Por ky film është shumë më tepër se një rrëfim i thjeshtë historik; është një analizë e thellë e dilemës etike që ka pllakosur njerëzimin që kur fitoi fuqinë për të shkatërruar veten.

Zgjedhja e Nolanit për ta trajtuar këtë histori me kaq guxim është një veprim i guximshëm. Figura e Oppenheimer, e përfaqësuar me mjeshtëri nga një kastë e jashtëzakonshme, duke përfshirë Cillian Murphy në rolin kryesor, bëhet një mishërim i ambivalencës njerëzore.

Nga njëra anë, Oppenheimer është një gjeni shkencor, një njeri që ndihmoi në ndryshimin e rrjedhës së historisë me zbulimin e tij. Nga ana tjetër, ai është një individ që duhet të përballet me pasojat e tmerrshme të veprimeve të tij, me peshën e gjithë njerëzimit mbi supe.

Filmi na detyron të pyesim se ku e vendosim kufirin midis kërkimit shkencor dhe përgjegjësisë morale. Kur etja jonë për dije bëhet aq e papërmbajtshme sa del jashtë kontrollit, kur shpikjet tona mund të përdoren për të shkatërruar qytetërime të tëra, si duhet të reagojmë? Vetë Oppenheimer mundohet nga këto pyetje dhe audienca nuk mund të mos bashkohet me të në këtë luftë të brendshme.

Kinematografia e Nolan, me sekuencat e saj spektakolare të veprimit dhe narrativën jolineare, e bën filmin një përvojë mahnitëse shikimi. Por është thellësia e temave të mbuluara që e bën “Oppenheimer” një kryevepër.

Në një epokë ku teknologjia përparon me ritme marramendëse dhe ku vendimet e shkencëtarëve dhe liderëve politikë mund të kenë pasoja globale, “Oppenheimer” na kujton përgjegjësinë që kemi si individë dhe si shoqëri. Nuk mund të qëndrojmë indiferentë ndaj zgjedhjeve që bëjmë në emër të përparimit shkencor apo sigurisë kombëtare.

Një reflektim për të ardhmen

Si përfundim, “Oppenheimer” është një film që na sfidon të mendojmë thellë për kuptimin e dijes, fuqisë dhe përgjegjësisë njerëzore. Është një vepër arti që na detyron të përballemi me kontradiktat dhe dilemat tona etike. Është një thirrje për njerëzimin që të jetë i vetëdijshëm për pasojat e veprimeve të tij dhe të kërkojë një ekuilibër midis etjes për dije dhe përgjegjësisë morale. Kjo është fuqia e vërtetë e kinemasë: të na bëjë të mendojmë, reflektojmë dhe, shpresojmë, të veprojmë për një të ardhme më të mirë. /Today.it/


Copyright © Gazeta “Si”


Më Shumë