Rezultatet e Golden Globes kanë shumë për të thënë për garën më të gjerë të Oskarit edhe pse mund të jetë një proces i ngarkuar dhe i pasigurt. Por gjatë rrjedhës së joceremonisë së çuditshme të këtij viti, diçka u vu në pah.
Falë një sërë skandalesh të kohëve të fundit, Globes janë aktualisht në kohë jo shumë të mira të industrisë së filmit, kështu që në dritën e bojkotit të të famshmëve dhe përhapjes së Omicron, Shoqata e Shtypit të Huaj të Hollivudit zgjodhi të shpallë rezultatet e edicionit të tyre 2022 në Twitter në vend të ceremonisë së zakonshme. Dy fituesit e mëdhenj ishin “West Side Story” e Steven Spielberg dhe “The Power of Dog” e Jane Campion, të cilat fituan secili në tre kategori.
Por triumfi shtesë i Andrew Garfield në kategorinë Aktori më i Mirë në rol dytësor për punën e tij në muzikalin e jashtëzakonshëm të Lin-Manuel Miranda, “Tick, Tick…Boom!” do të thoshte se kjo ishte nata e Netflix.
Edhe “The Power of Dog” edhe Tick, Tick…Boom! u bënë të njohura nga shërbimet streaming. Po ashtu u vlerësua edhe filmi “Campion”.
Një zgjedhje popullore? Nuk ka asnjë mënyrë për të treguar. Filmi “Campion” ishte padyshim një hit nga kritikët – unë i dhashë pesë yje vetë dhe e konsideroj atë ndër filmat më të mirë të vitit të kaluar. Por meqenëse Netflix nuk raporton me ndonjë qëndrueshmëri të ardhurat e filmave të tij, as shifrat e shikueshmërisë në platformën e vet, është e pamundur të dihet se sa i rëndësishëm mund të jetë një film i caktuar.
Nëse do të vazhdonte dhe do të merrte filmin më të mirë në Oscars në mars, sigurisht që nuk do të ishte jashtë hapit me fituesit e kohëve të fundit si Nomadland (2021) dhe Parasite (2020): vepra të përtypura, komplekse që synojnë audiencën e njohur dhe duan të thumbojnë dhe frymëzojnë. Por është shumë ndryshe nga fituesit e filmit më të mirë të 20 viteve më parë – një epokë kur çmimi më i lartë vjetor i Akademisë shkoi tek Forrest Gump, Braveheart, The English Patient, Titanic, Shakespeare in Love, Gladiator, The Lord of the Rings: The Return of the King.
Pra, pse shijet e votuesve të Oscars janë bërë më të mprehta dhe më pak komerciale kohët e fundit? Nuk mund të jetë rastësi që ndryshimi ka përkuar me ngritjen e vetë Netflix-it – fusha e të cilit në industri pothuajse dhjetë vjet më parë nuk ishte në këto nivele.
Pretendentët më të mëdhenj të çmimeve deri më sot kanë përfshirë filmin e kujtimeve bardh e zi thellësisht personal të Alfonso Cuarón-it “Roma” dhe filmi “Mank” i David Fincher.
Prurjet e këtij viti përfshijnë “The Lost Daughter” të Elena Ferrante; Tick, Tick…Boom!, i lartpërmendur dhe satira e gjithanshme e Adam McKay-it, me ndryshimet klimatike, Don’t Look Up. Dhe mbi të gjithë shfaqet The Irishman, epika e zymtë dhe ripërtypëse e Martin Scorsese, tre orë e gjysmë e botës së krimit.
Asnjë nga filmat e Netflix nuk ka fituar ende filmin më të mirë (megjithëse “The Power of Dog” mund ta ndryshojë këtë). Por fakti i thjeshtë i ekzistencës së tyre – ose më mirë, se ata ishin në gjendje të ekzistonin ashtu siç dëshirojnë krijuesit e tyre, pa blerjen e madhe të biletave – përputhet në mënyrë domethënëse me një ndryshim më të gjerë në llojet e filmave që industria donte më shumë.
Për kinematë e plagosur nga beteja, kjo paraqet një telash. Natyrisht ne duam që Scorsese të jetë në gjendje të shpenzojë gjithçka që i pëlqen për një përshtatje libri që ai ka menduar që nga vitet 1980. Por nëse kemi ndonjë interes për shëndetin afatgjatë të mediumit tonë të dashur, na duhen filma për fansa më pak të zellshëm, ato lloj filmash me magjepsje të modës së vjetër, dhe që kërkojnë të shihen në një vend arti. Një nga pikat kryesore të Oscars, në fund të fundit, është që njerëzit të futen në kinema – jo thjesht dhe vetëm në një shtyllë qendrore të modelit të biznesit të Netflix.
Kandidatët e Grand Oscar-it të llojit të viteve 1990 janë më të dobët në terren këto ditë, por ende ekzistojnë. Vitet e fundit, ka pasur filma më të mirë si: “Once Upon a Time in Hollywood”, “A Star is Born”, “Dunkirk”, “The Grand Budapest Hotel”, madje edhe “Mad Max: Fury Road”. Të gjithë ishin jashtëzakonisht të njohur dhe të vlerësuar nga kritikët. Megjithatë, në fund, të gjitha ishin kryesisht (të paktën në kategoritë kryesore) shoqëruese të nuses në sezonin e çmimeve.
Sezoni i këtij viti duket se do të ketë vetëm dy: West Side Story dhe Dune. Tjetër titull që ka pritshmëri është “House of Gucci” të udhëhequr nga Lady Gaga, apo “In the Heights”, një tjetër muzikal i vendosur në Nju Jork. “No Time to Die”, një hit i jashtëzakonshëm, që nxit industrinë në Britani dhe në mbarë botën – ka me bollëk artin, finesën teknike dhe aktrimin e shkëlqyer; do të ishte një pretendent më se i denjë për filmin më të mirë në Oscars apo Baftas.
Fusha e lojës tanimë është e anuar në mënyrë të dukshme, saqë disa ekspertë aktualisht pohojnë, që mund të tërheqin, “Spider-Man: No Way Home” dhe meriton të nominohet për çmimin më të mirë.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
