Jam terapiste dhe po luftoj me pandeminë njësoj si ju

Si terapiste, kam punuar me kaq shumë klientë gjatë karrierës time 20-vjeçare, të cilët kanë frikë të shkojnë në vende publike sepse përjetojnë ankth dhe gjendje paniku. Asnjëherë nuk e kam kuptuar çdo të thotë të ndjehesh në atë mënyrë, deri më tani.

Që nga fillimi i pandemisë kam kaluar gjendje ankthi dhe shpesh kam probleme për të marrë frymë në publik. Kam kaluar një kohë të vështirë me covid-19 dhe shumë herë më është dashur të bëj të forten dhe të mundohem që në sytë e njerëzve të jem ajo që po ia dal. Të gjithë në familjen time më shikojnë si terapiste, punonjëse të kujdesit shëndetësor, mamin dhe ajo që ka përgjigje për çdo gjë. Unë nuk isha përgatitur për ndikimin që një pandemi do të kishte në punën time si një trapiste e licencuar. Tani jam në një betejë me veten time e ndërkohë më duhet dhe të takoj klientët e mi.

Në mars, kur filloi kjo, unë bashkë me shumë kolegë, mjekë, psikologë të tjerë bëmë një trajnim se si duhej ta trajtonim virusin me çdo gjë që ai përfshin. Ky trajnim i veçantë u krijua për të përgatitur punonjësit e shëndetit mendor dhe punonjësit e kujdesit shëndetësor se çfarë i priste. Trajnuesi tha që kriza do të zgjaste deri në vitin 2021 dhe zemra ime filloi të rrihte fort. Pritshmëritë ishin që ne do të ecnim në një rrugë me rastin, të gjenim një mënyrë për të dalë nga e gjithë kjo dhe të mbronim klientët tanë.

Përvoja ime si terapiste në muajt e kaluar ka qenë një përzierje emocionesh. Kam humbur një pjesë të madhe të praktikës time dhe kam marrë vendimin të jap para për bamirësi. Shumë nga klientët e mi kanë humbur vendet e punës çka ju shkakton vështirësi ekonomike dhe duke dhënë diçka simbolike për mua ishte një sakrificë e vogël në krahasim me atë që të tjerët po përballeshin. Kalimi im në një situatë të tillë nga ajo që isha mësuar ishte e lehtë. Gjithashtu më ndihmoi dhe fakti që kisha një grup klientësh që vazhduan të vijnë në takime. I numërova bekimet e mia dhe u transferova në botën e re të covid-19 me optimizëm.

Pata privilegjin të isha optimiste. Mbi të gjitha, terapitë e mia private nuk janë puna ime me kohë të plotë. Është shtesë për punën time në një shkollë të mesme, ku këshilloj dhe punoj me studentë të rinj, një punë që kam arritur ta ruaj dhe gjatë pandemisë. Nëse do të kishte qenë puna ime me kohë të plotë, unë do të isha shkatërruar ekonomikisht. Unë e kuptoj se sa e privilegjuar është ky pozicion kur shikoj shumë nga kolegët e mi që po luftojnë me aq pak klientë që kanë dhe kjo gjë përkthehet në vështirësi të mëdha ekonomike.

Nevoja për kujdes është e jashtëzakonshme tani. Po vërej që shumë nga klientët e mi po luftojnë me kohën e bollshme që kanë vetëm me mendimet e tyre. Të gjithë duket se po shmangin emocionet e tyre negative dhe të pajtohen me këtë mënyrë jetese. Kjo mund t'i bëjë njerëzit të ndjehen si të dështuar nëse nuk janë produktive, por unë dua t'ju kujtoj njerëzve që është një kohë e rëndësishme për të adresuar emocionet tona. Të mësuarit për ndjenjat tona, të qenit në gjendje t'i identifikojmë ato, t'i emërtojmë ato dhe t'i kuptojmë ato, mund të na ndihmojnë të fitojmë betejën me emocionet tona dhe të dimë burimin e ankthit tonë.

OK, është mirë të kesh frikë. Puna ime me klientët tani është terapi njohëse e sjelljes dhe trishtimit që po mbizotëron tek ato. Unë i ndihmoj klientët të kuptojnë se si stresi kronik mund të ndikojë në trurin e tyre dhe për pasojë të kenë mendime që nuk duhet apo të kalojnë në stres ose gjendje ankthi. Unë gjithashtu ndihmoj klientët të mësojnë për reagimin e tyre ndaj stresit, i cili shkon paralelisht me të mësuarit social-emocional. Ka shumë për tu pikëlluar dhe vazhdon të ketë shumë humbje. Shoqëria jonë është gjithmonë në lëvizje dhe për herë të parë në një kohë të gjatë, ne jemi vetëm me mendimet tona dhe disa kujtime.

Këto gjëra më ndikojnë edhe mua. Unë jam një terapiste, por nuk jam imune ndaj ndikimeve të asaj që po ndodh në botë tani. Unë paraqitem në punë sepse kam nevojë, por ndonjëherë ndjehem sikur thjeshtë po bëj një rutinë dhe kaq. Unë mbështetem në kujtesën e muskujve të trurit tim dhe që më vonë do të kem kohë të punoj në ndjenjat e mia për të gjitha këto. Tani për mua si terapiste është të përqendrohem në atë që duhet të bëhet, Të takoj klientët, të dëgjoj.

Të gjithë e dinë se një tsunami i nevojave të shëndetit mendor do të ndodhë, por askush nuk mendon me të vërtetë se si do të merret kjo. Për shkak të kësaj, unë jam shumë e ndërgjegjshme se duhet të jem e qetë me veten. Unë qaj, lutem dhe vazhdimisht kontaktoj miqtë dhe familjen. I përqafoj shumë qentë e mi. Krijoj një rutinë dhe stabilitet për fëmijët e mi. Parashikueshmëria krijon rehati, dhe unë përpiqem ta krijoj këtë në shtëpinë time sa më shumë që të jetë e mundur.

Ne kemi nevojë për një mënyrë për ta transformuar këtë pandemi për të sjellë shpresë dhe, mbi të gjitha, durim. Nuk dua të ndjehem si Ursula duke bërë magjinë e saj në shpirtra të dobët dhe fatkeq. Ky nuk është një film Disney me një fund të lumtur. Njerëzit po vdesin, shumë do të vuajnë nga çështje (ose e duan dikë që vuan) që lidhen me koronavirusin dhe kur më në fund do të dalim nga e gjithë kjo, do të ketë një fillim të ri të panjohur. Të gjithë po bëjmë më të mirën që mundemi, përfshirë terapistët.

Unë do të vazhdoj të jem e sinqertë me klientët e mi. Askush nuk është një pllakë bosh tani dhe të gjithë ne po përjetojmë të njëjtën gjë në një farë mase për herë të parë. Kur shfaqen shqetësime dhe çrregullime, unë do ta pranoj atë, nuk do ta rimarrë ose nuk e heq, por përkundrazi do të dëgjoj dhe vërtetoj ato që klientët e mi po përjetojnë në jetën e tyre. Ajo që po kalojmë tani, është një përçarje e madhe në strukturën tonë sociale. Unë nuk jam eksperte në këtë, por jam e gatshme të përcjell besim dhe të bashkohem.

Unë i inkurajoj të gjithë të mbështesin mirëqenien dhe qëndrueshmërinë për sfidat e këtij viti dhe të eksplorojnë sa më shumë gjëra të reja dhe më e rëndësishmja, të komunikojnë!

Burimi:Huffpost\Përktheu:Gazeta “Si”

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.