.png)
Vrasësi më i egër dhe i tmerrshëm i mafies siçiliane, Giovanni Brusca, ka ekzekutuar aq shumë njerëz sa që ai në të vërtetë nuk e mban mend mirë numrin.
Nga vitet 1970 deri në 1990, Brusca vriste këdo që mafia dëshironte të hiqte qafe - nga zyrtarë qeveritarë, deri te fëmijë të pafajshëm. Dhe ai nuk u pendua aspak.
Ai njihej si "Therësi", "Ekzekutuesi" dhe madje si "Derri", - si për format e trupit, ashtu edhe për etjen e tij për gjak.
Për Bruscan, vrasja ishte thjesht biznesi i tij - dhe ai ishte shumë i përkushtuar ndaj punës që bënte. Ai një herë tha, "në zemrën e tij, një mafioz nuk është një person i etur për gjak ose një terrorist. Rregulli është që ai të vrasë në emër të organizatës”.
Pasi Brusca u arrestua në vitin 1996, mendoi se totali i vrasjeve të tij ishte diku nga 100 deri në 200 viktima. Duke supozuar se është e vërtetë, ai thjesht mund të jetë “killeri” që ka shkaktuar më shumë viktima për mafien italiane në të gjitha kohërat.
Lindja e një vrasësi mafioz vdekjeprurës
Për Giovanni Bruscan, kurrë nuk kishte jetë jashtë mafies. Ai lindi më 20 shkurt 1957, në San Giuseppe Jato, Siçili, i fundit në një radhë të gjatë anëtarësh mafiozë.
Stërgjyshi, gjyshi dhe babai i tij kishin qenë të gjithë anëtarë të mafies dhe babai i tij ishte shefi lokal në vendlindjen e tij.
Stili i jetës së një mafiozi ishte ngulitur te Brusca që në moshë të vogël. Kur ishte 5 vjeç, ai kishte qenë në burg - jo si i burgosur, edhe pse ndodhi më vonë - por për të vizituar babanë e tij pas hekurave. Ndërsa u rrit, ai ndihmoi mafiozë të shumtë në arrati të shpallur në kërkim nga policia, me ushqim dhe veshje. Ai gjithashtu pastroi armët e babait të tij, të cilat i grumbullonte dhe fshihte në fushat afër shtëpisë.
Kur Giovanni Brusca ishte vetëm 18 vjeç, ai vrau viktimën e tij të parë. Një vit më vonë, ai vrau viktimën e tij të dytë, duke qëlluar poshtë një kinemaje të mbushur me njerëz me një armë gjahu me dy tyta.
Me dy vrasje në emër të tij, ai u promovua zyrtarisht në mafia nga "bosi i bosëve", Salvatore Riina. Pasi ai u bë një anëtar zyrtar i organizatës, Brusca filloi punë si shofer për një shef tjetër, Bernardo Provenzano. Por nuk vonoi shumë dhe Brusca u ngarkua të bënte atë që dinte të bënte më mirë: të vriste njerëz.
Shpesh, ai do të torturonte viktimat e tij, së pari për t'i "detyruar ata të flasin", kur kjo kërkohej nga bosët. Por ata zakonisht nuk zbulonin ndonjë informacion të vlefshëm, sepse e dinin se gjithsesi do të vdisnin.
Tortura në duart e Giovanni Brusca mund të zgjasë për gjysmë ore, e cila ndoshta dukej si një përjetësi për viktimën. Nga thyerja e këmbëve me çekiç, e deri tek tërheqja e veshëve me pincë, Brusca nuk tregonte mëshirë. Në fund, ai dhe njerëzit e tij, zakonisht i mbytnin viktimat e tyre deri në vdekje, një proces që zgjaste zakonisht 10 minuta.
Dy burra mbanin këmbët e viktimës dhe dy të tjerë krahët, ndërsa një burrë tjetër rrëshqiste një kordon të hollë najloni rreth qafës së personit.
Sapo viktima kishte vdekur, Brusca kishte mënyra krijuese për të hequr qafe kufomën. "Unë kam tretur trupa në acid; unë kam pjekur kufoma në skara të mëdha. Unë i kam varrosur eshtrat, pasi kam gërmuar varret me një lopatë”, - shkruajti ai në kujtimet e tij.
“Disa ish-mafiozë të penduar, thonë sot se ndjejnë neveri për atë që bënë. Unë mund të flas për veten time: unë kurrë nuk jam mërzitur nga këto gjëra”.
Dhe nëse metodat e tij të torturave, vrasjeve dhe hedhjes së trupave, duket se ishin krime pasioni, nuk ishte aspak kështu. Në pjesën më të madhe të rasteve, Brusca as nuk e njihte viktimën. Një shef do të jepte urdhrin dhe ai do ta zbatonte atë. Ishte kaq e thjeshtë.
Në një rast, atij iu dha një kohë dhe vend për të vrarë një shënjestër të paidentifikuar që drejtonte një markë të caktuar traktori. Tre njerëz të ndryshëm kaluan pranë tij me tre traktorë të ndryshëm. Kështu që Brusca i vrau të gjithë.
Lufta midis Mafies dhe Qeverisë Italiane
Giovanni Brusca nuk bëri vetëm vrasje. Ai gjithashtu ndihmoi në zhvillimin e një lufte masive kundër vetë qeverisë italiane. Në vitet 1980, si pjesë e skuadrës së vdekjes së Salvatore Riina, Brusca dhe njerëzit e tij luftuan me policinë, duke përdorur AK-47 dhe synuan prokurorët me bomba makinash.
Objektivi i parë që vdiq, ishte Rocco Chinnici, kryeprokurori i Palermos, në korrik 1983. Mafia e vrau atë me një makinë bombë të fuqishme. Forca e shpërthimit hodhi makinën e tij tre kate në ajër përpara se të binte në tokë. Dy truproje vdiqën së bashku me Chinnici dhe 20 kalimtarë të rastit pësuan dëmtime.
Po pse u shënjestruar Rocco Chinnici? Prokurori kishte krijuar një grup magjistratësh të vendosur për të rrëzuar mafien italiane.
Pasi Chinnici u vra, Giovanni Falcone mori detyrën e kreut të Antimafias. Në pozicionin e tij të ri, Falcones iu dha kompetenca të papara për të goditur mafien.
Midis shkurtit 1986 dhe janarit 1992, më shumë se 300 mafiozëve iu dha dënimi i përjetshëm (përfshirë Riinan, megjithëse ai ishte arratisur dhe kështu mori dënimin në mungesë).
Por deri në vitin 1990, shumë prej mafiozëve të goditur nga Falcone, kishin apeluar dhe u lanë të lirë për teknikat që iu njihte ligji. Ndërkohë, disa anëtarë në qeverinë italiane, u përpoqën të prisnin një marrëveshje me mafien për të ndaluar ndjekjet penale në mënyrë që të ndalnin gjakderdhjen.
Por në janar, Falcone dhe shoku i tij i prokurorit Antimafia, Paolo Borsellino kishin hedhur poshtë shumë prej apelimeve dhe disa nga ato të suksesshme më parë, u përmbysën.
Tani më shumë se kurrë, Falcone dhe Borsellino u kthyen në shënjestra - dhe të dy u vranë në nga makina-bombë dy muaj larg njëri-tjetrit në vitin 1992. Giovanni Brusca më vonë pranoi faktin se kishte aktivizuar shpërthimin e bombës që vrau Falconen, gruan e tij dhe dy agjentë të anti-terrorit siçilianë.
Me vrasjen e Falcones më 23 maj 1992, mafia nisi një luftë të paparë kundër shtetit.
Si u bë bosi më i madh i mafies italiane
Pas vrasjes së Falcones, Riina kaloi çdo kufi. Mafia përdori makina me bombë kundër policisë dhe hodhi në erë ndërtesat qeveritare. Dhe Brusca luajti rolin e tij si një ushtar besnik në luftë.
Por policia italiane nuk qëndroi duarkryq. Ata përfundimisht arrestuan një bos të madh mafioz, Santino Di Matteo, i cili ishte një bashkëpunëtor i Brusca-s në vrasjen e Falcones.
Shumë shpejt, Di Matteo u bë një informator qeveritar. Ai u foli autoriteteve për të gjithë ata që ishin të përfshirë në atentat, përfshirë Giovanni Bruscan.
Përveç kësaj, informacioni i Di Matteos, çoi në kapjen e Riinas nga forca policore paraushtarake kombëtare e Italisë më 15 janar 1993. Në gjyqin e Riinas në tetor 1993, ai mori një dënim të përjetshëm.
Me Riinan pas hekurave, Brusca u shfaq si një bos i niveleve të larta të mafies. Një nga urdhrat e tij të parë në “biznesin e ri”, ishte ndëshkimi i Di Matteos për tradhtinë e tij.
Në vitin 1993, Brusca rrëmbeu djalin 11-vjeçar të Di Matteo, Giuseppe, për të provuar dhe bindur Di Matteon të tërhiqte dëshminë e tij. Gjatë një periudhe 28-mujore, Brusca torturoi djalin, ndërsa e bëri të vuajë nga uria dhe e mbante të mbyllur në një kafaz. Njerëzit e Bruscës madje i dërguan babait të tij fotot e djalit të dhunuar.
Dhe në janar 1996, kur djali ishte 14 vjeç, Brusca u dha një urdhër të besuarve të tij që të "hiqnin qafe qenushin". Ai e kishte mbytur djalin për vdekje dhe trupi i tij u tret në acid.
Megjithatë, Di Matteo nuk u tërhoq kurrë - dhe informacioni i tij bëri që Brusca të dënohej në mungesë për shpërthimin e makinës-bombë që vrau Falconen.
Rënia e “The Executioner”
Policia më në fund e kapi 39-vjeçarin Giovanni Brusca në fshatin sicilian pranë Agrigentos. Ata e dinin vendndodhjen e tij para se t’i vinin në përgjim telefonin me të cilin komunikonte. Ndërsa po përgjonin një telefonatë, ata dëgjuan zhurmën e motorit të një oficeri me rroba civile - dhe e dinin saktësisht se ku mund ta gjenin.
Më 20 maj 1996, rreth 400 oficerë policie, rrethuan shtëpinë ku po qëndronte Brusca me familjen e tij. Kur autoritetet bastisën shtëpinë, ata zbuluan se familja Brusca po shikonte një program televiziv për Falconen, të cilin Brusca e kishte vrarë pothuajse saktësisht katër vjet më parë. Si ai, ashtu edhe vëllai i tij u dorëzuan tek autoritete pa qenë nevoja për të reaguar me armë zjarri.
Megjithëse policia italiane festoi kapjen e Bruscës, kryeprokurori në Palermo, Giancarlo Caselli, ishte më pak optimist. Sipas tij, arrestimi i Giovanni Bruscas po priste vetëm një degë nga një pemë e vjetër dhe e fortë.
"Të kapësh një shef të këtij niveli, është jashtëzakonisht e rëndësishme, - tha Caselli. - Por mbi të gjitha, ekziston ‘Cosa Nostra’, me aftësinë e saj për të zëvendësuar shpejt njerëzit e nivelit të lartë dhe të mesëm, falë një organizate me rrënjë të vjetra dhe të thella".
Por ndoshta Caselli nuk duhej të shqetësohej aq shumë. Pas arrestimit të Bruscas, mafia siçiliane filloi të humbasë forcën dhe ndikimin.
Në vitin 2008, nëna e Giuseppe Di Matteos, tha se ajo mori pak ngushëllim në faktin se vdekja e djalit të saj çoi në dobësimin e fuqisë së mafies. "Ne kemi fituar, Giuseppe ka fituar", - tha ajo. - Sepse mendoj se falë tij, mafia është zhdukur, nëse jo plotësisht, të paktën 70%".
Po Giovanni Brusca? Përkundër hakmarrjes së tij brutale kundër Di Matteos që u kthye në një informator, ai bëri të njëjtën gjë edhe vetë. Dëshmia e tij çoi në dënime shtesë për shefin e tij të vjetër, Riina, në lidhje me vrasjet e Falcones dhe Borsellinos.
Por sot, pas 25 vitesh në qeli, Giovanni Brusca është liruar nga autoritetet gjyqësore italiane, si një i penduar dhe falë bashkëpunimit me drejtësinë. Megjithatë, karriera dhe historia e tij, për shumë njerëz do të mbetet e urryer dhe e neveritshme.
Përshtati në shqip: Gazeta “Si”
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
