Filma

“Beckett”, një film për arratisjen

“Beckett”, filmi që hapi festivalin zviceran të këtij viti, sapo i është bashkuar Netflix. Me regji nga Fernando Cito Filomarino, në filmin “Beckett” luan John David Washington si një burrë me pushime në Greqi me të dashurën e tij.

Pas një aksidenti tragjik me makinë, megjithatë, turisti amerikan e gjen veten të përfshirë në një komplot të rrezikshëm politik dhe detyrohet të ikë për të mbijetuar.

Filmi ka ambicie edhe më të larta se sa mund të duket në shikim të parë, me disa referenca për krizën post-ekonomike të Greqisë dhe ide të shumta që lidhen me çështjet aktuale të vendit. Pavarësisht lidhjeve me të tashmen, “Beckett” është një thriller i vitit të kaluar, i cili arrin të evokojë në mënyrë efektive modelet më të rëndësishme të kinemasë amerikane të zhanrit të viteve shtatëdhjetë: para së gjithash, “Three Days of the Condor” të Sydney Pollack mund të vijë në mendje.

“Beckett” mund të përkufizohet si një “film për arratisjen” e një personazhi që kishte të metën e vetme të të qenit në vendin e gabuar në kohën e gabuar: Cito Filomarino përpiqet t’i japë këtij tregimi dinamik forcën e një thriller adrenaline, duke u fokusuar në nga filmat aksion që, megjithatë, përfundojnë duke marrë trashësinë e të gjithë operacionit. Nëse pjesa e parë është më e thellë dhe reflektuese, me kalimin e minutave zgjedhja për të imponuar një përshpejtim të fortë në ritëm e bën filmin të humbasë personalitetin e tij, duke ndërtuar një pjesë të dytë përfundimisht shumë konvencionale në krahasim me ambientet e shkëlqyera të krijuara në gjysmën e parë. Mirëpo, ai mbetet një produkt i aftë të përfshijë me ndërtimin e mirë të personazhit kryesor, në të njëjtën kohë protagonist dhe spektator të ngjarjeve që ndodhin rreth tij.

Aktrimi i John David Washington është i çuditshëm, si në “Tenet” dhe “Malcolm & Marie” të mëparshëm – sekuenca të alternuara në të cilat është intensive në pikën e duhur me të tjerat në të cilat përpiqet ta bëjë veten të besueshme, duke përfunduar shumë shpesh mbi krye.

Fast & Furious 9

Ndër risitë është edhe saga “Fast & Furious’, ku shihet Justin Lin duke u kthyer pas kamerës së ekskluzivitetit: Lin kishte nënshkruar të gjithë kapitujt nga i treti në të gjashtin. Ndoshta edhe për këtë “Fast & Furious 9” bën një hap prapa nga dy episodet e mëparshme (veçanërisht i shtati, i drejtuar nga James Wan, është ndoshta ai që ka arritur më së miri objektivat e sagës): edhe një herë Dominic Toretto do të duhet të merret me të kaluarën, edhe një herë ai do të duhet të bashkojë ekipin e zakonshëm dhe përsëri një pjesë e mirë e komplotit sillet rreth temës së familjes: me të vërtetë shumë përsëritje në krahasim me filmat e mëparshëm për një kapitull të nëntë që përfundon duke u parë tashmë (praktikisht) edhe para fillimit. Ndjekjet spektakolare dhe sekuencat befasuese të veprimeve nuk janë të mjaftueshme (më) për të emocionuar si në të kaluarën dhe shumë referenca për të kaluarën e protagonistit duken më pretekst se kurrë, të futura brenda policit vetëm për t’ju ​​kujtuar se cili është subjekti kryesor i filmit. Kasti është akoma plot fytyra të njohura (Vin Diesel, Charlize Theron, Helen Mirren).


Copyright © Gazeta “Si”


Më Shumë