.png)
Gazeta Si – Tani për tani po ushtrohet një armëpushim i shpallur zyrtarisht, i brishtë, i lëvizshëm si rëra e shkretëtirës.
Armiqtë e Izraelit nuk i dorëzojnë armët, ndërsa në Tel Aviv “skifterët” e qeverisë po bëjnë thirrje për vazhdimin e luftës. Kështu, 5 fronte janë të hapura në hartë.
Gaza
Hamasi ka pësuar goditje të rënda, ka parë të zhduken e liderëve të tij kryesorë, ka humbur mijëra burra dhe udhëhiqet nga një njeri i pakalueshëm, si Mohammed Sinwar, i cili ndau shumë zgjedhje me vëllain e tij, Jahja.
Megjithatë, lëvizja nuk është zhdukur fare, ka filluar sërish rekrutimin dhe nuk ka rëndësi nëse disa nga të militantët e rinj mund të jenë pa përvojë.
Ka ende mijëra prej tyre, numra të mjaftueshëm për të vazhduar sfidën. Rripi i Gazës është ende në duart e tyre pavarësisht nga tonelatat e bombave izrelite.
U grumbulluan, u organizuan vetë. Vetëm koha do të tregojë nëse roli hegjemonist – i imponuar edhe me forcë brutale – ka humbur “kontrollin”.
Hamasi – sugjeron një analizë nga gazeta “Jerusalem Post” – dëshiron të nënvlerësohet në mënyrë që të mund të habisë edhe ata që janë në barrikadën përballë.
Irani
Kundërshtari më i largët përfaqëson dosjen “më të afërt”. Të paktën në synimet e kryeministrit Netanjahu, që e vuri në vijën e zjarrit.
Tel Avivi është i bindur se ekziston një mundësi për të penguar programin bërthamor me opsionin e luftës, një dritare kohore e zgjeruar nga dobësimi i milicive shiite dhe vështirësitë e brendshme të ajatollahëve (rivaliteti, tensionet, ekonomia).
“Bibi” (Benjamin Netanjahu) po kërkon mbështetjen e mundshme të Donald Trump, por nuk është e sigurt që presidenti i ardhshëm i SHBA-ve, edhe pse i vendosur për të frenuar Teheranin, do të miratojë aksionin ushtarak.
Shumë do të varet nga kontaktet, situatat kontingjentet dhe lëvizjet e Republikës Islamike. “Pasdaran”-ët (Garda Revolucionare e Iranit), jnë të paparshikueshëm: stërvitje, bunkerë plot me raketa, shfaqje armësh, tone kërcënuese.
Presidenti Masoud Pezeshkian, nga ana tjetër, po luan kartën e diplomacisë. Një qasje binare për të shmangur humbjen e rolit të fenerit të “rezistencës” dhe për të mos përfunduar në një qoshe.
Rreziqet e përplasjes me shtetin hebre mbeten, sistemet e raketave me rreze të gjatë janë “gati”, edhe pse ndoshta pretendentët preferojnë të duelojnë në fshehtësi, me operacione të fshehta.
Arabia Saudite dhe Emiratet po ndjekin zhvillimet: një Iran që po lufton me probleme është në avantazhin e tyre, në të njëjtën kohë, ata sigurisht nuk duan më shumë “flakë” në Gji, pasi kjo do të shtonte helmin dhe rezultatet janë të paparashikueshme.
Libani
Armëpushimi me Hezbollahun është çarë nga disa inkursione, por po mbahet. Lëvizja pro-iraniane duhet të shërohet nga goditja që pësoi në verë me vrasjen e liderëve të saj dhe një numri të madh veteranësh.
Për më tepër, për shkak të rënies së Asadit, ajo pa zhdukjen e një korridori themelor logjistik përmes të cilit mbërritën aleatët, pajisjet dhe materialet.
Vëzhguesit besojnë se fraksioni është zhytur në procesin e rindërtimit, në një kontekst më të ndërlikuar se në të kaluarën dhe me një kornizë politike libaneze, ku perëndimorët, së bashku me monarkitë sunite, shpresojnë të degradojnë ndikimin e “Partisë së Zotit”.
Megjithatë, historia e së shkuarës ka shfaqur faza të alternuara, me kulme krizash, periudha qetësie, konfliktesh të shkurtra apo të gjata, pasoja të realitetit të copëtuar, të bollëkut të “armëve”, të ndërhyrjeve të jashtme.
Siria
Është kuadrati më i pasigurt, me rebelët xhihadistë në Damask dhe një territori të vogël të pushtuar nga Izraeli pas rrëzimit të diktatorit.
Dy ditë më parë, IDF-ja nisi një sulm të ri – e para – kundër eksponentëve të pushtetit të ri, një shenjë e qartë se si Tel Avivi nuk po kërkon një zbutje totale.
Në fakt, në vizionin strategjik izraelit, do të kishte qenë më mirë q në krye të vendit të vazhdonte të ishte Bashar Assad në krye – të poshtëruar çdo ditë nga bastisjet e vazhdueshme – sesa të gjente guerilët si kundrshtarë.
Sepse në Tel Aviv kanë frikë nga forcimi i ndikimit të Katarit dhe Turqisë, dy sponsorët e mëdhenj të kryengritësve dhe të lidhur, në forma të ndryshme, me Hamasin.
Ja pra si dalin në skenë skenarët që parashikojnë bashkëpunim midis Izraelit dhe kurdëve në një çelës anti-turk dhe anti-iranian.
Një miqësi pragmatike me precedentë të njohur historikë. Mozaiku sirian i jep vetes marrëveshje të ndryshme.
Jemeni
Rebelët Houthi, hynë në konflikt në mbrojtje të palestinezëve dhe kanë prekur trafikun tregtar në Detin e Kuq.
Raketa/dronë lëshohen drejt shtetit hebre, prita në anije përgjatë rrugës ujore. Veprime për të mbështetur furnizuesin ushtarak iranian dhe për t’u bërë protagonistë autonome në rajon.
Izraeli u përgjigj në mënyrë të përsëritur me bombardime ajrore 2.000 kilometra larg: akte hakmarrjeje, stërvitje indirekte për atë që mund të bënte kundër Iranit.
Tani militantët e ashpër jemenas janë të gatshëm të ndalojnë – siç tregojnë informacionet e fundit – por ata janë gati të rifillojnë sulmet nëse shkelet armëpushimi.
Ata nuk kanë frikë, kanë pak për të humbur, nuk shqetësohen për civilët, kanë arsenalin në dispozicion. Dhe gjithmonë gjejnë një justifikim për të luftuar.
Përshtati: Gazeta “Si”
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
