Spalletti, një udhëtim në futbollin e tij europian. Si i përgatit ndeshjet, çfarë thotë dhe ku mund të arrijë me Italinë

Gazeta Si - Italia e Luciano Spallettit është moderne, thuajse me të ardhme, promovon një futboll relacional pa modele fikse, i përbërë nga ndjeshmëria, shpejtësia e këmbëve dhe mendimi, kërkimi i kujdesshëm i dominimit, zënia e hapësirave mes kundërshtarëve, ri-agresioni i lartë për të shmangur kundërsulmin.

Por edhe për rregullat jashtë fushës, sepse kushdo që është në kombëtare, përfaqëson një vend që shikon e ndoshta gjykon dhe fanella “axurre” duhet të respektohet dhe të nderohet.

“Spalletti më kujton Lippin”, deklaroi ish-portieri legjendar Buffon, i cili ndjeu se i rrihte zemra kur të shtunën në mbrëmje shkeli në “Westfalenstadion”, ku në vitin 2006, një tjetër kombëtare, ajo e Marcellos nga Viareggio, mundi Gjermaninë, duke rezervuar udhëtimin për në Berlin me lavdi.

Menaxhimi i grupit dhe ngjashmëritë me Lippin

Tani është një histori tjetër, jemi në fillimin e një epoke të re, por premisat, sipas portierit që u vu në krye të delegacionit “axurr”, janë inkurajuese: “Për dy vite do të jemi në krye”.

Sa për të lënë përshtypje të mirë në Amerikë, në Botërorin 2026, objektivi real i Italisë që nuk ka marrë pjesë as në dy edicionet e fundit: “Por ne duam të bëjmë mirë edhe këtu dhe të përpiqemi të fitojmë çdo ndeshje”, - sqaron Gigi Buffon. Italia është në duart e Spallettit, i cili i ka sytë të përhumbur nga momente të shkëlqyera.

“Ai dhe Lippi janë të ngjashëm, veçanërisht në menaxhimin e grupit. Shkopi dhe karota… Ka një moment kur është mirë të jesh miq me lojtarët dhe një tjetër kur skuadra duhet të kuptojë se kush është në krye. Nëse do të jesh protagonist, duhet të dish të alternosh dy gjërat”, analizon Buffon.

Seancat stërvitore të mbyllura për tifozët

Trajneri i Italisë, Spalletti e bën shumë mirë. Disa rregulla janë të qarta: respektimi i orarit, telefonat celularë të fikur në tavolinë, gjatë aktiviteteve dhe në tryezën e masazhit, pa kufje.

Dhe natën, tani trajneri e tha qartë, skuadra fle dhe nuk luan “playstation”. Ndalohet izolimi. Sepse sa më të afërta të jenë marrëdhëniet personale, aq më e lehtë është krijimi i një grupi.

Në fushë, megjithatë, punohet në kërkim të përsosmërisë. Në Gjermani, Spalletti mbrojti testet teknike të transmetimit duke mbyllur çdo boshllëk, duke ruajtur privatësinë e fushës stërvitore të Iserlohn, duke punuar në një ekip të aftë për të mos qenë kurrë i njëjtë.

Projekti ambicioz

Një projekt ambicioz, i zhvilluar, i ndërlikuar. Rezultatet për momentin janë të mira, por është vetëm fillimi. Luciano i ka bërë lojtarët dhe taktikat të duhura për lojën, edhe pse nuk duhet të harrohet se Italia mundi një ekip modest dhe se vështirësitë do të vijnë nga të tjerët, si Spanja.

Trajneri “axurr” nuk rrezikoi duke u fokusuar te Calafiori dhe Bastoni, të cilët janë më të mirë në daljen e ekipit sesa në mbrojtje dhe zgjodhën sisteme të shumta në të njëjtën ndeshje, nga 4-2-3-1, në 4-3-3, deri në 4-1-. 4-1, duke sulmuar në momente të caktuara me gjashtë lojtarë në një lloj 3-6-1, me Barellan gjithmonë përballë Jorginhos, Chiesa dhe Dimarco të hapur në kërkim të gjerësisë, me “lavjerrësin” Frattesi mes mesfushës dhe sulmit, pa pozicion fiks, duke u përpjekur për të mbajtur topin (66 përqind posedim) dhe duke e lëvizur atë përmes trekëndëshave që çdo herë japin më shumë zgjidhje loje.

Futbolli modern (dhe i lashtë) i Lucianos

Spalletti e përkufizon si “futbollin modern dhe europian”, pak vizionar. Në ditët e para të stërvitjes dhe gjatë ndeshjeve përgatitore, kundër Turqisë dhe Bosnjës, “axurrët” dukeshin paksa të çorganizuar.

Kundër Shqipërisë, megjithatë, ata lulëzuan. “Më pëlqeu karakteri me të cilin arritëm të kapërcejmë një situatë të pafavorshme për një çerek ore në një stadium që ishte pothuajse tërësisht për Shqipërinë”, tha sërish Buffon.

Spalletti ka një ide të saktë në kokën e tij, të njëjtën që kishin para tij Prandelli dhe Mancini (dhe më parë Sacchi) me rezultate të shkëlqyera.

Cesare me mesfushën e tij rrotulluese arriti në finale në vitin 2012, Mancini me lojën e tij të dyfishtë triumfoi në “Wembley” 4 vjet më parë.

Spalletti është edhe më shumë ambicioz. Por thelbi është gjithmonë i njëjtë: loja para lojtarëve, edhe pse Italia nuk ka as Bellingham dhe as Mbappe.

Spanja të enjten, një ndeshje ndryshe nga Shqipëria

“Që kur kam filluar të stërvitem, të gjithë më kanë kërkuar të fitoj, madje edhe drejtuesit aktualë. Por nuk mund të fitosh nëse nuk luan mirë. Këtu ka skuadra superiore, nëse bën të njëjtat gjëra si ato, ata të mundin. Vetëm me lojë mund ta kapërcejmë hendekun”, ka thënë trajneri italian.

Spanja, të enjten në Gelsenkirchen, është ndër më të fortët në këtë Europian. Një test i rëndësishëm për kombëtaren e të rinjve në lulëzim. “Do të jetë një ndeshje ndryshe në krahasim me Shqipërinë”.

Më pak driblime dhe më shumë vertikalitet. Një Itali ndryshe, të cilën Spalletti do ta studiojë nga sot në fushën e zakonshme, duke u përpjekur të surprizojë edhe një herë.

Përshtati: Gazeta "Si"