.png)
Gazeta Si – Los Anxheles në kaos nuk është lajm i mirë për Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Ndoshta nuk është as lajm. Kalifornia dhe qyteti i saj më përfaqësues janë konfiguruar që nga zgjedhjet presidenciale si një alternativë ndaj kanunit kombëtar të mishëruar nga Donald Trump.
Një pengesë politike dhe ekonomike për atë lëvizje “Amerika e Para” kaq thellë të rrënjosur në SHBA-dhe në Teksas.
Në këtë kuptim, fjalët e kryebashkiakes së Los Anxheles, Karen Bass, tingëllojnë profetike: “Trump po e përdor Kalifornian si një eksperiment”.
Dërgimi i trupave në Shtetin e Artë do të përfaqësonte përpjekjen e presidentit amerikan për të vlerësuar kufijtë e përdorimit dhe efektivitetin e Forcave të Armatosura për të shuar trazirat lokale, madje edhe të një shkalle shumë modeste. Një devijim i rrezikshëm, sipas shumë guvernatorëve.
Qëllimi i miliarderit është të minojë modelin kalifornian të “Sancktuary State”, “Shteti i Shenjtë”, ligjet e të cilit garantojnë mbrojtje për emigrantët e paligjshëm nga dëbimi i urdhëruar nga qeveria federale.
Pas luftës kundër asaj që ai e quan “shteti i thellë”, domethënë i aparateve të vendosura atje posaçërisht për të përmbajtur veprimet e nxituara të presidentit, Trump, është sulmuar me forcë edhe kundër rezistencës lokale ndaj politikës së tij të emigracionit. Duke filluar me më ideologjikët dhe më përfaqësuesit nga të gjithë.
Pse Kalifornia është një “strehë” për emigrantët e paligjshëm – Arsyeja për dërgimin e ushtrisë në Kaliforni është pra neveria “e vjetër” e Trump ndaj asaj që ai e quajti “politika të pamatura” të miratuara nga demokratët vendas, që nga mandati i tij i parë presidencial, për të mbrojtur disa emigrantë të paligjshëm nga deportimi.
Referenca është për një projektligj të vitit 2017 nga guvernatori demokrat Jerry Brown, Akti i Vlerave të Kalifornisë, i njohur saktësisht si “ligji i strehës”.
Sepse ai pengon policinë shtetërore dhe lokale të hetojë, të marrë në pyetje ose të arrestojë njerëz për qëllime dhe kufizime të kontrollit të emigracionit.
Ligji, megjithatë, hap një boshllëk që Trump po përpiqet ta shfrytëzojë: bashkëpunimi i policisë me zyrtarët federalë nuk është plotësisht i ndaluar.
Në realitet, “streha” e Kalifornisë është një rrugë që daton shumë më herët. Në vitin 1979, policia e Los Anxhelesit, me Urdhrin Special 40, u ndaloi agjentëve të qytetit të përcaktonin statusin e emigracionit të një personi.
Në vitin 1985, autoritetet e San Franciskos zyrtarisht e shpallën qytetin një “strehë” për njerëzit, kërkesat e të cilëve për azil u refuzuan nga qeveria federale.
Vetë San Francisko më pas filloi t’i pengonte forcat e veta policore të bashkëpunonin me autoritetet federale të emigracionit, veçanërisht në identifikimin dhe arrestimin e emigrantëve të paligjshëm.
Në vitin 2017, siç u përmend më sipër, i njëjti ligj u zgjerua në të gjithë shtetin e Kalifornisë.
Kevin De Leon, ish-kreu i Senatit të shtetit dhe autori i ligjit, tha se qëllimi i ligjit ishte të bënte të qartë, që në atë kohë, se qeveria qendrore “nuk mund ta angazhojë policinë lokale si një ingranazh në makinën e deportimit të Trump”.
Çfarë thotë ligji (në të vërtetë) për “strehat” e emigrantëve – Lëvizja e “strehëzave” të SHBA-ve daton që nga vitet 1980, kur refugjatët e Amerikës Qendrore po iknin nga lufta civile.
Me mbërritjen në SHBA, atyre iu mohua azili, duke i shtyrë të kërkonin mbrojtje nga deportimi në kisha dhe vende të tjera adhurimi.
Sot, “ligji i strehimit” në të vërtetë nuk i referohet një vendi ose territori, ku emigrantët mund të kërkojnë mbrojtje.
Të jetosh vetëm në Kaliforni nuk mbron në vetvete nga deportimi. Megjithatë, ligji sqaron se çfarë mund dhe nuk mund të bëjnë zbatuesit e ligjit shtetëror dhe lokal në Kaliforni në çështjet e emigracionit.
Për shembull, ligji thotë se policia lokale nuk mund të ndalojë ose mbajë dikë në paraburgim për më shumë se 48 orë pas datës së lirimit të tij, vetëm për t’u lejuar zyrtarëve të emigracionit të ndërmarrin veprime. Ligji i strehimit nuk kufizon në thelb atë që mund të bëjë qeveria federale në Kaliforni.
Për të qenë të qartë, kjo do të thotë që Dogana dhe Zbatimi i Emigracionit të SHBA-ve (ICE) ende mund të arrestojë dhe deportojë njerëz që gjenden pa dokumente në Kaliforni dhe në “juridiksione të tjera pritëse”.
Lufta e Trump, edhe kundër modelit ekonomik të Kalifornisë – Përveç sferës sociale, politika bamirëse ndaj emigrantëve të paligjshëm ka pasur pasoja të thella në ekonominë e Kalifornisë.
Qindra mijëra të huaj të ligjshëm dhe të paligjshëm në fakt kanë pasur mundësinë të hyjnë në tregun e punës, duke gjeneruar rreth një të tretën e PBB-së së shtetit dhe duke paguar taksa prej mbi 8.5 miliardë dollarësh.
Nga ana tjetër, ka pasur edhe një rritje të konsiderueshme të krimit. Një aspekt i nënvizuar fuqimisht nga administrata Trump, e cila ka kritikuar “pakujdesinë e prokurorëve të kontrolluar nga Demokratët” për mijëra dëbime të dështuara të individëve që gjithashtu kanë përfunduar në burg disa herë.
Përçarja e certifikuar mes Kalifornisë dhe Trumpit – Përafërsisht 11 milionë emigrantë që hynë në SHBA nga Meksika gjatë presidencës së Bidenit kanë rritur zemërimin shoqëror të amerikanëve me rrënjë të thella, të cilët u kapën me mjeshtëri nga Trump për zgjedhjen e tij të dytë në Shtëpinë e Bardhë.
Ndikimi izolacionist dhe toleranca zero e treguar nga miliarderi i kanë bërë qytetet e Kalifornisë të përkeqësojnë pozicionin e tyre të kundërshtimit të hapur ndaj qeverisë qendrore. Rezultati: edhe Los Anxheles e ka bërë zyrtar statusin e tij si një “qytet strehë”.
I dërguari i Trump “kundër” Los Anxheles dhe Kalifornisë – Vendimi i qytetit të Los Anxheles ka lëshuar nga ana tjetër grushtin e hekurt të administratës Trump kundër emigracionit të parregullt.
Një grusht i hedhur me forcë drejt metropolit të Kalifornisë, madje edhe para dërgimit të trupave dhe protestave të fundit.
Duke dashur t’i dërgojë një mesazh të gjithë vendit, qeveria federale i ka vënë sytë nga një milion e gjysmë emigrantë të parregullt që jetojnë në Kaliforni.
Kështu, më 2 prill, Departamenti i Drejtësisë i SHBA-ve emëroi Bilal “Bill” Essayli si kryeprokuror të distriktit qendror të shtetit.
Një figurë kontraverse dhe “e përzier”: 39 vjeç, avokat, anëtar i Parlamentit të Sakramentos, figurë në zhvillim e sipër e Partisë Republikane, me origjinë nga Libani dhe hapur mysliman, por në të njëjtën kohë një “besnik” i madh i Trump në goditjen ndaj emigracionit.
Essayli mezi pati kohë të merrte detyrën dhe njoftoi Operacionin “Engjëll Mbrojtës”: një gërmim i përditshëm nga agjentët federalë midis listave të të arrestuarve vendas, duke kërkuar të huaj që janë marrës të një urdhri dëbimi.
Nëse gjendet një emigrant i paligjshëm, lëshohet një urdhër-arresti federal që kufizon autoritetin e policisë së Kalifornisë dhe çon drejtpërdrejt në largimin nga territori kombëtar.
A mund ta dërgonte Trump Gardën Kombëtare në Los Anxheles? – Sipas Trump, koha ishte e pjekur për një demonstrim praktik të kokëfortësisë së tij kundër Los Anxhelesit.
Dërgimi i dy mijë ushtarëve të Gardës Kombëtare për të shpërndarë protestuesit në fakt e ka zhveshur guvernatorin e Kalifornisë nga pushteti.
Ky është një pushtet që presidenti amerikan mund t’ia atribuojë vetes, duke zbatuar Nenin 10 të Kodit të SHBA-së (mbledhja e ligjeve federale) në rast të “kryengritjes kundër autoritetit të qeverisë federale”.
Precedenti i fundit daton që nga viti 1965, kur presidenti i atëhershëm Lyndon Johnson urdhëroi Gardën Kombëtare të mbronte marshimin e Martin Luther King për të drejtat civile.
Megjithatë, në vitin 1992, Garda Kombëtare u kërkua nga guvernatori i Kalifornisë në Los Anxheles për të shuar trazirat civile. Sidoqoftë, ishte një valë dhune dhe vandalizmi shumë më e madhe se e sotmja.
Trump kishte provuar “të thyente” Kaliforninë – Vlen të përmendet se Trump tentoi një strategji të ngjashme gjatë mandatit të tij të parë.
Në një përgjigje të shpejtë, Kalifornia paditi administratën federale 123 herë midis viteve 2017 dhe 2021. Jo vetëm për emigracionin, duhet thënë, por edhe për çështjet mjedisore dhe të kujdesit shëndetësor.
Duke qenë i vetëdijshëm për të gjitha këto, edhe para se të merrte detyrën, miliarderi i udhëzoi këshilltarit të tij Stephen Miller të dërgonte letra qindra zyrtarëve të zgjedhur në të gjithë Kaliforninë, duke i paralajmëruar ata se do të përballeshin me “pasoja ligjore” nëse politikat e tyre të azilit ndërhynin në ligjet federale të emigracionit.
Nga ana tjetër, përvoja e kaluar nënkuptonte që Shteti i Artë u përgatit paraprakisht për valën e dytë të mundshme (dhe tani reale) të shtypjes Trumpiane.
Zyra e Prokurorit të Përgjithshëm, Rob Bonta filloi të përgatiste dokumente ligjore muaj para zgjedhjeve presidenciale.
Guvernatori Gavin Newsom bëri thirrje për një seancë të posaçme legjislative për të “mbrojtur Kaliforninë nga Trump” dhe demokratët vendas ranë dakord të ndanin 50 milionë dollarë për të luftuar vendimet e presidentit në gjykatë, një veprim që republikanët e Kalifornisë e denoncuan si një “fond të fshehtë për beteja hipotetike”.
Trump humbi më shumë se dy të tretat e padive të ngritura kundër rregullave të tij gjatë mandatit të tij të parë.
Shkalla e tij e suksesit prej 31% ishte më e ulët se ajo e tre administratave të mëparshme, sipas një analize nga Instituti i Integritetit të Politikave në Shkollën e Drejtësisë të Universitetit të Nju Jorkut.
CalExit, projekti i pavarësisë së Kalifornisë – Shkëputja e Kalifornisë nga ligjet kombëtare të mishëruara nga Trump, reflektohet edhe në projektin e referendumit për CalExit, shkëputjen e Shtetit të Artë (siç quhet ndryshe Kalifornia) nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
Një problem i vërtetë për unitetin dhe stabilitetin e vendit. Sepse Kalifornia nuk është vetëm shteti më i populluar dhe më i pasur amerikan dhe fortesa e progresivizmit liberal, por me Silicon Valley ajo përfaqëson edhe motorin e inovacionit teknologjik kombëtar.
Uebfaqja e “Lëvizjes së Pavarësisë së Kalifornisë” deri më tani ka numëruar mbi 210,000 nënshkrime.
Qëllimi i Marcus Ruiz Evans, një nga themeluesit në vitin 2015 të komitetit të pavarësisë “Yes California”, është të mbledhë 546,651 deri në korrik.
Më shumë një veprim propagande sesa çdo gjë tjetër, pasi divorci nga Shtetet e Bashkuara është formalisht i pamundur. Nëse do të arrihej, do të ndodhte vetëm në dy raste: revolucion ose pëlqim nga të gjitha shtetet e tjera.
Përshtati: Gazeta “Si”
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
