Rrëfimet e një pandemie në Festivalin e Filmit në Berlin: ka disa filma të paraqitur në këtë festival, të cilët, për fat të mirë, mendojnë me shumë vëmendje për vitet në të cilat po jetojmë, shpesh përmes formave simbolike dhe të guximshme.
Ndër këta, një vend të veçantë zë “Coma”, filmi i ri artistik i Bertrand Bonello, regjisor francez i cili ka firmosur më parë filma të rëndësishëm si “Le pornographe”, “Saint Laurent” dhe “Nocturama”.
“Coma” është një film artistik që hapet me një letër të vërtetë të shkruar nga regjisori për vajzën e tij: kjo e fundit, ndërsa po përgatitej për të hyrë në moshë madhore, e pa botën të ndalonte për shkak të krizës shëndetësore. Pas kësaj hapjeje veçanërisht intime, filmi na tregon një vajzë të detyruar të qëndrojë në dhomën e saj të gjumit gjatë mbylljes, mes maktheve të tmerrshme, thirrjeve në grup me miqtë e saj dhe një influencuer kurioze, të quajtur Patricia Coma, e cila ndjek çdo video të re me shumë vëmendje. Është padyshim një film artistik anormal “Coma”, një film teorik që ndërthur reflektime ekzistenciale, eksperimente narrative dhe lidhje mes traumës individuale të një adoleshenti dhe traumës kolektive të gjithë planetit.
Një film prekës dhe befasues
Duke përzier animacionin dhe veprimin live, ëndrrën dhe realitetin, videot në youtube dhe materialet arkivore, Bonello drejton një simfoni shqetësuese audiovizive mbi pandeminë, herë pas here shumë të ndërlikuar, por gjithsesi befasuese dhe të aftë për të lënë më shumë se një ushqim për të menduar. Megjithatë, ajo që shfaqet është mbi të gjitha një produkt prekës i një babai (regjisori) që kërkon një lidhje me vajzën e tij në një moment kaq të ndërlikuar, duke u përpjekur ta bëjë protagonisten e tij një lloj sinekdoke të universit adoleshent në kohën e izolimit.
Edhe rreziqet e botës virtuale, si dhe ato që lidhen me ngrohjen globale, janë në qendër të një filmi artistik për frikën bashkëkohore, por edhe për dëshirën gjithnjë e më urgjente për t’u përpjekur të rilidhemi me njerëzit që duam më shumë. Louise Labeque (që kishte punuar tashmë me Bonellon në filmin e mëparshëm “Zombi Child”) dhe Julia Faure, një përmendje e rëndësishme shkon edhe për një grup aktorësh të famshëm që kanë dhënë zërin e tyre duke marrë pjesë në këtë film: nga Laetitia Casta tek Louis Garrel, nga Vincent. Lacoste te Anaïs Demoustier, deri tek i ndjeri Gaspard Ulliel, aktori që vdiq tragjikisht më 19 janar pas një aksidenti në ski.
Return to Dust
Një tjetër dramë e vështirë familjare është filmi kinez “Return to Dust”, i Li Ruijun, i paraqitur në Festivalin Ndërkombëtar të Filmit në Berlin. Me protagonistë Ma dhe Guying, të cilët detyrohen të bëjnë një martesë të rregulluar: pavarësisht gjithçkaje, të dy do të mësojnë të duan njëri-tjetrin, të ndihmojnë njëri-tjetrin dhe të rezistojnë në mes të kaq shumë vështirësive. Filmi i gjashtë artistik i Li Ruijun, “Return to Dust” është një film i thjeshtë dhe intensiv në të njëjtën kohë, i aftë të emocionojë duke treguar një marrëdhënie sentimentale që është krejtësisht e ndryshme nga ato që jemi mësuar të shohim në ekranin e madh.
Megjithëse regjisori nuk rrezikon shumë dhe vënia në skenë të kujton atë të shumë filmave të tjerë kinezë të viteve të fundit, filmi ndiqet me dëshirë dhe ajo që del në dritë është një dramë plot humanitet, e cila ka ritme të zmadhuara, por një vështrim që është gjithmonë empatik me personazhet në skenë. Gjithashtu, duke pasur parasysh vëmendjen e madhe që festivalet dhe juritë i rezervojnë kinemasë bashkëkohore kineze, mund të gjejë një vend në finale.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
