Ka lidhje të shkëlqyera mes muzikës dhe kinemasë, madje edhe rock. Pas Belafonte-s, tani vajtojmë Tina Turner-in, e cila përveç filmit për jetën e saj dhe disa dokumentarë, ka pasur përvoja me regjisorë shpesh të talentuar me atë gjenialitet dhe egërsi që ushqyen kinemanë në vitet ‘70.
Pika e fillimit është një shfaqje në “Take off”, filmi i parë amerikan i çekosllovakit Milos Forman, ku shfaqen bashkëshortët Ike dhe Tina Turner.
Vitin e ardhshëm, në 1975, do të marrë pjesë te “Tommy” me regji të Ken Russell. Është reduktimi i operës rok nga Townshend dhe Who në të cilën regjisori shpalos vizionin e tij, shpesh i lidhur me muzikën.
Këtu Turner, si një përrallë psikedelike, luan mbretëreshën e LSD-së dhe një tjetër shfaqje është në “Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band” nga Michael Schultz, një komedi pacifiste e frymëzuar nga Beatles.
Shtatë vjet më vonë ajo largohet me Mad Max përtej bubullimës për në shkretëtirën australiane ku Mel Gibson, heroi i Mad Max i serialit të dhunshëm, shkon në luftë në emër të mbretëreshës Tina ende, një rol që i përshtatet asaj. Një komik i maskuar si një makth (ose anasjelltas) në të cilin Turner këndon “We don’t need another hero” që imiton frazën e Brechtit “e palumtur është toka që ka ende nevojë për heronj”.
Pason një tjetër film ku Tina bën një numër me Angela Bassett (që e luan) në filmin biografik “What’s love got to do with it”, ndërsa në ‘93 ajo është në “Last action hero”, një aventurë groteske me Schwarzenegger.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
