Gazeta “SI”- Në fillim të dekadës, dukeshin të gatshëm për të pushtuar muzikën pop: Lil Nas X shpërtheu me “Old Town Road”, kënga që u bë virale në TikTok, shiti rreth 18.5 milion kopje dhe mbetet një nga këngët më të qëndrueshme në vendin e parë në historinë e SHBA-së. Artistë të tjerë si Sam Smith, Troye Sivan dhe Olly Alexander nga “Years & Years” këndonin hapur për dashuri dhe homoseksualizëm.
Por premisat fillestare kanë ngecur. Përpjekjet e Lil Nas X për tu ndërtuar mbi suksesin e albumit debutues kanë dështuar, ndërsa ai përballet publikisht me probleme të shëndetit mendor. Albumi i ri i Khalid shiti vetëm 10,000 kopje në javën e parë, krahasuar me 200,000 të albumit të mëparshëm, ndërsa albumi debutues solo i Olly Alexander, “Polari”, arriti vetëm në vendin e 17-të në Mbretërinë e Bashkuar. Alexander thotë se të jesh i hapur në “makinerinë e madhe të industrisë muzikore… ndihesh sikur po përpiqesh të realizosh të pamundurën”.
Një nga arsyet e kësaj ‘ngecjeje’ është mungesa e yjeve mashkullorë në pop që sfidojnë estetikën e zakonshme.
“Shumë artistë mashkullorë u përfshinë në botën e zbehtë të Ed Sheeran dhe Lewis Capaldi-t,” thotë kritiku muzikor Michael Cragg. Edhe kur një këngëtar gay arrin sukses, shpesh kufizohet në një audiencë të vogël, ndërsa artistë të drejtë si Capaldi arrijnë stadiume me dhjetëra mijëra njerëz. Cragg përmend Calum Scott si shembull të një këngëtari gay që ka arritur sukses duke u përshtatur. Por turneu i fundit i Scott ishte në vende me kapacitet prej 2,300 vetësh, ndërsa Capaldi do të mbajë koncert në BST Hyde Park me 65,000 vende.
Jason King, dekani i Shkollës së Muzikës Thornton në USC, thekson se për meshkujt gay ekziston një “tavan kufizues”: Kurrë nuk ka pasur qindra meshkuj queer që të arrijnë në krye të chart-eve, dhe tani po përballemi me një mungesë. Ndërkohë, sukseset historike të viteve ’80 , me Freddie Mercury, Elton John dhe George Michael , ishin shpesh të fshehura; shumë nuk ishin të hapur publikisht për seksualitetin e tyre. Epidemia e AIDS-it dhe censura e industrisë frenuan gjithashtu progresin.
Kur Lil Nas X shpërtheu, ngjau se po vinte një ndryshim: një burrë i zi dhe gay që theu rekorde dhe sfidoi normat me videoklipe provokuese. Por industria nuk e ndoqi masivisht këtë model. “Pasi industria gjeti një model, aq i mjaftonte,” thotë këngëtari gay Vincint.
Ndërkohë, yjet queer femra kanë arritur sukses të gjerë. Suksesi i tyre nuk varet vetëm nga muzika, por edhe nga dinamikat gjinore: seksualiteti i grave mund të ripërdoret nga shikimi i një mashkulli hetero, pa ndjenja përjashtimi. Kjo nuk ndodh për meshkujt gay, të cilët shpesh kategorizohen si “yll gay” dhe përballen me kufizime në shpërndarjen e muzikës.
Komuniteti gay shpesh nuk mbështet plotësisht artistët mashkullorë; kritikat për pamje ose stil janë të ashpra. Kjo, së bashku me rënien e mbështetjes për LGBTQ+ në disa vende, e bën rrugën drejt suksesit komercial edhe më të vështirë.
Një pengesë tjetër është audienca: të paktë janë meshkujt gay që lidhen me bazën femërore më të madhe të fansave të pop-it. Kjo është pjesërisht arsyeja pse Sam Smith nuk përdori dallimet gjinore në albumin e tij të parë, “për t’u bërë i pranuar për të gjithë”.
Megjithatë, disa artistë po gjejnë mënyra alternative për të shprehur veten. Frank Ocean, Tyler, The Creator dhe Conan Gray kanë ndërtuar karriera të suksesshme jashtë modelit tradicional, duke fituar audienca të reja dhe duke ndryshuar mënyrën se si matet suksesi për meshkujt queer në pop.
Rritja e kërcënimeve ndaj barazisë LGBTQ+ dhe përkeqësimi i mbështetjes publike ndaj martesave të njëjta e kanë përkeqësuar situatën. Marshimet e paradave gay janë zvogëluar ose zhdukur në SHBA dhe MB, ndërsa kompani si Disney janë kritikuar për censurimin e personazheve LGBTQ+.
Ironikisht, meshkujt gay kanë formësuar historinë e muzikës pop, një histori nga e cila shumë prej tyre tani përjashtohen. Kultura queer, si drag dhe ballroom, është bërë popullore, por shpesh e devijuar nga thelbi. Kjo mungesë përfaqësimi ndikon jo vetëm tek artistët, por edhe tek fansat queer dhe tek dëgjuesit e drejtë, duke i privuar ata nga mundësia për të dëgjuar këngë që pasqyrojnë realitetet e tyre.
Suksesi i “Old Town Road” tregoi se mund të thyhen barrierat, por shtatë vjet më vonë, historia mbetet një kujtesë e sfidave të vazhdueshme për yjet mashkullorë gay në pop.
Burimi: The Guardian
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
