Disa njerëz duhet të ndiejnë një lidhje emocionale përpara se të kenë një tërheqje seksuale. Shumë njerëz nuk e pranojnë këtë si një orientim seksual por demiseksualët thonë se kjo është e gabuar.
Në fillim të këtij viti, kur vajza e ish-guvernatorit të Nju Jorkut, Andreë Cuomo, Michaela Kennedy-Cuomo, doli si ‘demiseksuale’, ajo u prit me përbuzje publike. Shumë talleshin me demiseksualitetin e saj, mungesën e tërheqjes seksuale ndaj të tjerëve pa një lidhje të fortë emocionale. Pak e pranuan demiseksualitetin si “të vërtetë”.
Por edhe pse demiseksualiteti nuk është i njohur gjerësisht, ai është një orientim seksual si çdo tjetër, që vlen për njerëzit në mbarë botën.
Demiseksualiteti, i cili bie në spektrin e aseksualitetit, ndryshon nga thjesht dëshira për të pritur që të krijohet një lidhje e thellë përpara se të kryeni marrëdhënie seksuale me dikë; përkundrazi, është më shumë e ngjashme me përvojën e të qenit aseksual derisa të formohet ajo lloj lidhjeje.
“Deklarata e Kennedy-Cuomo pati efekte pozitive”, thotë Kayla Kaszyca, një bashkë-krijuese demiseksuale e podcast-it “Sounds Fake Por Okay”, në të cilin ajo dhe bashkë-prezantuesja e saj aseksuale, Sarah Costello diskutojnë dashurinë, marrëdhëniet dhe seksualitetin në spektrin aseksual. Në disa raste, Kaszyca thotë se deklarata e Kennedy-Cuomo ngriti profilin e demiseksualitetit, duke nxitur “më shumë diskurs rreth tij”.
Nga ana tjetër, diskutimi i zgjeruar solli edhe kritikues dhe përhapi dezinformata.
“Mendoj se fjala demiseksualitet është padyshim më e njohur, por përkufizimi i duhur mund të jetë ende i paqartë për shumë njerëz”, thotë 24-vjeçarja Kaszyca.
Për shembull, shumë ende e hedhin poshtë demiseksualitetin, duke këmbëngulur se është ‘normale’ të mos tërhiqesh seksualisht nga dikush derisa të krijoni një lidhje më të thellë dhe emocionale me të. “Dikush mund të thotë: “A nuk janë të gjithë të tillë?”
Pra, thotë Kaszyca, “duhet të filloni të shkatërroni mitet”.
Njerëzit që identifikohen si demiseksualë, si Kaszyca dhe të tjerë, po punojnë në mënyrë aktive për të sqaruar këtë përkufizim. Është një detyrë veçanërisht e ndërlikuar kur diskutohet për një orientim që nuk ka pasur as emër për kaq shumë kohë, dhe përkufizimi i të cilit shpesh i ngatërron njerëzit.
Por puna e tyre po bën një ndryshim dhe gjatë viteve të fundit, diskutimi rreth demiseksualitetit është përhapur në grupet në Facebook, postimet në Instagram dhe midis organizatave të dedikuara për spektrin aseksual në të gjithë globin.
Njerëzit shpesh e gjurmojnë origjinën e termit demiseksual në një postim të vitit 2006 të Rrjetit të Dukshmërisë dhe Edukimit Aseksual (Aven).
“Unë mendoj se është një fjalë që doli kryesisht nga faqja e Aven dhe avokatët aseksualë, jo domosdoshmërisht nga akademikët”, thotë Anthony Bogaert, një studiues i seksualitetit njerëzor dhe profesor në Universitetin Brock në Ontario, Kanada, i cili ka shkruar disa punime rreth aseksualitetit. Në atë kohë, njerëzit në faqen e Aven po kuptonin se sa i larmishëm mund të ishte spektri aseksual, terma të rinj filluan të shfaqeshin pasi njerëzit që më parë ishin identifikuar si aseksualë shënuan rrethana unike në të cilat mund të përjetonin tërheqje seksuale.
“Ekziston një traditë e lejimit të njerëzve me lloje të ndryshme identifikimesh dhe shumë ndryshueshmëri të vijnë në vendin e Aven”, thotë Bogaert. Këta njerëz ndihmuan për të çuar përpara diskutimin rreth aseksualitetit duke identifikuar aspekte të ndryshme të spektrit aseksual. Duke vepruar kështu, ata ofruan informacione që nuk ishin të disponueshme diku tjetër në internet.
Megjithatë, aseksualiteti ishte dhe ende është i diskutuar më gjerësisht sesa demiseksualiteti. Kjo është pjesërisht sepse e para është më e lehtë për t’u konceptuar për njerëzit që nuk janë aseksualë. Dikush që është aseksual “përjeton pak ose aspak tërheqje seksuale”, thotë Kaszyca. “Është një etiketë mjaft e lehtë për t’u përdorur.” Por duke shtuar mbi këtë “përveç kur ata zhvillojnë një lidhje të thellë emocionale”, ndonjëherë mund t’i lërë alloseksualët të habitur.
Elle Rose, një 28-vjeçare në Indiana, SHBA, filloi të identifikohej si demiseksuale pasi i përshkroi seksualitetin e saj një mikeshe disa vite më parë.
“Ajo më shikoi dhe tha: “Elle, ti po përshkruan deseksualitetin”, thotë Rose.
“Unë nuk u pajtova me të për një kohë vërtet të gjatë”. Nga frika e komplikimeve në jetën e saj, Rose shpesh e përshkruante veten si “panseksuale”, duke lënë jashtë identitetin demiseksual.
Rose pjesërisht ia atribuon qëndrimet shpërfillëse ndaj demiseksualitetit në Amerikë “kulturës së pastërtisë”, në të cilën gratë janë njëkohësisht shumë të seksualizuara në media, por gjithashtu pritet të ruajë veten për personin e duhur (ose martesën, veçanërisht në mjediset fetare). Konceptualisht, kjo përputhet mjeshtërisht me largimin nga seksi deri në krijimin e një lidhjeje të thellë me një partner. Por kjo është ende në fund të fundit një preferencë, me të cilën demiseksualët nuk identifikohen.
Kjo mungesë mirëkuptimi shpesh sjell vetminë. Cairo Kennedy, një 33-vjeçare në Saskatcheëan, Kanada, u rrit “duke mos përjetuar tërheqje seksuale në të njëjtën mënyrë si bashkëmoshatarët e mi dhe ndihesh disi e thyer”, thotë ajo. “U bë ky sekret i madh dhe burim turpi.”
Kur zbuloi se kishte një emër për orientimin e saj seksual vetëm disa vite më parë, ajo u ndje “më mirë, por më pas nuk kishte asnjë informacion”, thotë ajo, të paktën asnjë nuk fliste për demiseksualitetin nga këndvështrimi i dikujt me përvojë të jetuar.
“Unë mendoj se termi është më popullor për shkak të mediave sociale,” thotë Janet Brito, terapistja në Haëaii e specializuar në seksualitetin njerëzor. Ajo e dëgjoi për herë të parë termin demiseksualitet gjatë studimeve të saj pas-doktoraturës në Universitetin e Minesotës, në vitin 2014, “edhe pse ai përshkruan një orientim seksual që ekziston për kaq shumë kohë”.
Megjithëse Brito pranon se demiseksualiteti përfshin të gjitha grupmoshat, klientët e saj hapur demiseksualë priren të jenë në të njëzetat.
“Ata ekspozohen më shumë ndaj mediave sociale”, thotë ajo.
“Mediat sociale hapin derën për shumë zëra të tjerë ndaj të cilëve nuk do të ishim ekspozuar në të kaluarën,” shton ajo. “Njerëzit mund ta shohin veten të përfaqësuar, më në fund.”
“Të kuptojmë më mirë natyrën e seksualitetit”
Kur institucionet kryesore dështojnë të ofrojnë informacion për një sërë orientimesh seksuale, këto zëra në internet bëhen vendimtare për arsimin.
Në përgjithësi, të flasësh dhe të mësosh për “ndryshueshmërinë që ekziston në komunitetin më të gjerë aseksual”, thotë Brito, është thelbësore për të shmangur tjetërsimin e pakicave seksuale. Por është gjithashtu thelbësore sepse “na lejon të kuptojmë më mirë natyrën e seksualitetit” në tërësi.
Burimi: BBC. Përshtati: Gazeta “Si”
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
