Po, kemi një krizë emigracioni, prandaj ndalni idiotësirat!

Nga Marc Champion* – Një numër i lartë njerëzish po largohen nga dhuna drejt Europës dhe SHBA-së dhe dështimi për të menaxhuar këtë valë po nxit rritjen e mbështetjes ndaj populistëve të ekstremit të djathtë në të dyja anët e Atlantikut.

Gjermania javën që shkoi vendosi kontrolle në disa nga kufijtë e saj, Italia bëri thirrje për një bllokadë detare në Mesdhe dhe një ministër britanik tha se marrëveshjet ndërkombëtare për mbrojtjen e refugjatëve, nuk janë më të përshtatshme.

Emigracioni i paligjshëm, tha sekretarja e shtetit britanik, Suella Braverman, është bërë sfidë ekzistenciale për institucionet politike dhe kulturore në vendet e Perëndimit.

Fjalimi i Braverman në SHBA nuk ishte serioz dhe bazohej në fakte të pavërteta.

Fakti i madh që injorohet nga liberalët e këtij debati është shkalla e sfidës ekonomike dhe politike që paraqesin flukset e mëdha e të papritura refugjatësh, edhe për vendet e pasura. Kjo është një çështje identiteti, duke nxitur frikën tek shumë amerikanë dhe europianë se ata janë nën kërcënim dhe asnjë lëvizje morale e gishtit nuk do ta largojë atë ankth. Dështimi aktual për t’u përballur me të me ndershmëri është politikisht i rrezikshëm. Si fitorja e Robert Fico – një ish-kryeministër pro-rus, anti-emigracion, skeptik ndaj BE-së – në zgjedhjet e Sllovakisë në fundjavë, ashtu edhe vendimi i republikanëve të Dhomës së Përfaqësuesve në SHBA-ja të kushtëzojë ndihmën e mëtejshme të sigurisë për Ukrainën me një projekt-ligj të kontrollit të kufirit, tregon fuqinë e çështjes.

Elon Musk u bë pjesë e debatit, duke krahasuar problemet e kufijve të SHBA-së me të Ukrainës.

Nga ana tjetër qëndron mohimi se Europa në veçanti ka nevojë për emigrantë për të plotësuar një fuqi punëtore në rënie dhe se refugjatët duhet të shkojnë diku, dhe kombet e pasura nuk janë të përjashtuara. Mes gjithë zhurmës javën e kaluar, Greqia, e cila ka qenë në thelb të debatit të refugjatëve në Mesdhe, tha se do të konsiderojë normalizimin e statusit të 300.000 emigrantëve të parregullt, në mënyrë që ata të mund të punojnë legalisht, sepse ndryshe nuk mund të plotësonte vende pune në ndërtim, bujqësi. dhe turizmin. Që kur revolta e ‘Pranverës Arabe’ të Sirisë u shndërrua shpejt në një luftë civile në vitin 2011, numri i njerëzve të zhvendosur nga dhuna dhe persekutimi në mbarë globin ka qenë në lulëzim. Deri tani është më shumë se dyfishuar në 108.4 milionë, sipas agjencisë së OKB-së që i regjistron ato, UNHCR-së. Shumica – 62.5 milionë – mbeten në vendet e tyre të origjinës, shpesh duke u mbështetur në ndihmën ndërkombëtare për të mbijetuar. 35.3 milionë të tjerë janë refugjatë që ikën, dhe nga ata 70% qëndruan në vendin e parë ku erdhën pasi kaluan kufirin.

Kjo është arsyeja pse Turqia, një fqinj i Sirisë, pret më shumë refugjatë dhe azilkërkues të regjistruar se çdo vend tjetër, pak më pak se 4 milionë. Irani, një fqinj i Afganistanit, pret 3.4 milionë. Kolumbia, pranë Venezuelës, ka rreth 2.5 milionë. Të gjitha këto janë ekonomi me të ardhura të ulëta ose të mesme. Numri i refugjatëve që udhëtojnë më larg për të arritur në vendet më të pasura është shumë më i vogël, në rreth 10% të atyre të zhvendosur. Por ato shpërndahen në mënyrë të pabarabartë. (Gjermania ka shumë më tepër në terma për kokë banori dhe në terma absolutë se MB dhe Franca.) Sipas një parashikimi vjetor nga Këshilli Danez për Refugjatët, do të ketë 5.4 milionë njerëz të tjerë të zhvendosur me forcë në planet deri në fund të vitit 2024, kështu që më shumë se 113 milionë në total, me rreth 11 milionë prej tyre të zhvendosur në vende më të largëta dhe më të pasura.

Dhe kjo është vetëm zhvendosje e detyruar. Në mbarë botën, ka 184 milionë migrantë, shumica e të cilëve u larguan nga shtëpitë e tyre me dëshirë, sipas raportit të zhvillimit të Bankës Botërore për vitin 2023. Duke pasur parasysh tendencat aktuale gjeopolitike dhe klimatike, kjo rritje pritet të vazhdojë. Këto janë shifra të mëdha, por jo mjaftueshëm të mëdha për Braverman. Ajo paralajmëroi se ka 780 milionë refugjatë të mundshëm për t’u shqetësuar, një shifër e pakuptimtë që e ekzagjeron me një faktor prej rreth 70 shkallën e kërcënimit për Britaninë e Madhe dhe Evropën. Ajo e bëri këtë për të krijuar nivelin e frikës së nevojshme për të mbështetur propozimin e saj për të vënë në tavolinë rishikimin e Konventës së Refugjatëve të vitit 1951, me njohuri të plotë se përveç rikrijimit të rrethanave që pasuan Luftën e Dytë Botërore, asgjë kuptimplotë që garanton të drejtat për refugjatët nuk mund të ishte. ranë dakord sot. Ajo që e bëri më të shëmtuar ndërhyrjen e Bravermanit ishte se ajo nuk arriti të bënte atë që ishte në fuqinë e saj. Vetë qeveria e përshkruan sistemin e azilit në Mbretërinë e Bashkuar si “të prishur”.

Duhen mesatarisht 21 muaj për të përpunuar një kërkesë në MB, krahasuar me rreth gjashtë muaj në Francë ose Gjermani, me një kosto prej 3 miliardë £ (3.7 miliardë dollarë). një vit. Në vend që të rregullojë procesin, Mbretëria e Bashkuar po dyfishon një politikë të parandalimit legjislativ nuk ka funksionuar dhe ka të ngjarë të dështojë përsëri. Një ligj i ri i imigracionit të paligjshëm do të mandatonte dëbimin automatik të njerëzve që hyjnë në vend pa leje – përveçse nuk ka ku t’i dëbojë ata, kështu që ata do të duhej të ndaloheshin dhe të mbështeteshin, pa të drejtë për punë.

Që nga 26 shtatori, 24.208 emigrantë zbarkuan në tokën e Mbretërisë së Bashkuar me varka të vogla këtë vit, sipas qeverisë. Mbretëria e Bashkuar ka kapacitet paraburgimi për 2.000, shumica e të cilëve është e zënë, thotë Peter Walsh, studiues i lartë në Observatorin e Migracionit të Universitetit të Oksfordit. Një marrëveshje për dërgimin e disa njerëzve në Ruandë ka ngecur në gjykata. Kështu që refugjatët do të duhej të mbështeteshin në hotele me paratë e shtetit.

Ndërkohë, mungesat e stafit vitin e kaluar në shtëpitë e kujdesit të vendit arritën në 165.000, të cilat mund të lehtësoheshin. Këto politika pa rrugëdalje janë ato që Barack Obama i quante “gjëra të trasha”. Në të njëjtën kohë, qeveria e Mbretërisë së Bashkuar ka shkurtuar ndihmën ndërkombëtare, disa prej të cilave u mundësojnë njerëzve të zhvendosur të qëndrojnë aty ku janë. Mbretëria e Bashkuar nuk është aspak e vetme në këtë. Sipas llogaritjeve të raportit të Këshillit Danez për Refugjatët, në 26 vendet që studion (sepse këto prodhojnë 92% të të gjithë refugjatëve), sasia e ndihmës globale jashtë shtetit për refugjat u ul me dy të tretat midis 2012 dhe 2021. Brenda kësaj, financimi për projektet e ndërtimit të paqes ranë në 16 nga 26 vendet.

Dhe po, raporti sheh një korrelacion midis mungesës së ndihmës dhe krijimit të refugjatëve të rinj. Kështu që ju mund të ndërtoni një mur real ose ligjor ose të vendosni një bllokadë detare. Të gjitha do të kenë kosto të konsiderueshme njerëzore dhe financiare dhe, nëse janë të suksesshme, do t’i çojnë migrantët te fqinjët tuaj ose të kthehen në vendet që janë më pak të afta për ta përballuar atë dhe që tashmë mbajnë barrë shumë më të larta refugjatësh. Kjo do të shtojë tendosje të mëtejshme në rajonet që prodhojnë refugjatë në radhë të parë. Nuk ka asnjë plumb të argjendtë këtu, por një vend i mirë për të filluar do të ishte të menaxhohej procesi në mënyrë më efikase në mënyrë që refugjatët të asimilohen shpejt me fuqinë punëtore, duke gjeneruar taksat e nevojshme për të ndërtuar shkollat dhe kujdesin shëndetësor të nevojshëm për t’i akomoduar ato. Aplikantët e dështuar mund të dërgohen në shtëpi më shpejt, duke ulur kostot dhe numrat. Danimarka e bën këtë mjaft mirë. Mbretëria e Bashkuar nuk e bën këtë. E dyta është të zvogëlojë numrin e mbërritjeve duke fokusuar paratë dhe diplomacinë për të mundësuar refugjatët të qëndrojnë pranë shtëpive të tyre, ose edhe më mirë, të kthehen. Kjo do të thotë të rritemi me ndihmën e synuar, duke përfshirë zbutjen e ndryshimeve klimatike. Më shumë se një dekadë pas fillimit të luftës në Siri ka ende 6.5 milionë refugjatë sirianë që jetojnë jashtë vendit dhe ata mbeten ndër grupet kryesore që kërkojnë azil në Evropë. Raportuesi i OKB-së, Parlamenti Evropian dhe Kina kanë bërë thirrje të gjithë për heqjen e sanksioneve ndërkombëtare për të mundësuar rindërtimin. Ky vendim është i mbushur moralisht, duke pasur parasysh natyrën e qeverisë së Sirisë, por qëllimi i dërgimit të refugjatëve në shtëpi nuk është i tillë. Ka një numër të ngjashëm refugjatësh ukrainas, këtë herë kryesisht në Europë. Ata kanë një status të veçantë të përkohshëm dhe shumë prej tyre tashmë janë kthyer në shtëpi, pasi rreziku për jetën larg vijave të frontit është zvogëluar, megjithëse nuk është zhdukur.

Ekonomia e Ukrainës ka nevojë për këta njerëz të kthehen. Ata nuk duhet të detyrohen, por mund të jetë koha për të folur me Kievin se si të inkurajohen refugjatët në shtëpi në një proces të menaxhuar që i bën ata të sigurt dhe produktiv. Siç thotë Banka Botërore në raportin e saj, migrimi është “i nevojshëm”. si në anën e ofertës ashtu edhe në atë të kërkesës. Ai nuk mund të ndalet, vetëm të devijohet ose të menaxhohet në të mirë të vendeve pritëse dhe vetë emigrantëve.

Menaxhimi i mirë mund të bëjë një rrugë të gjatë për të zbutur frikën e popullatës pritëse dhe Banka Botërore ka një listë të gjatë rekomandimesh, më të qarta aq edhe të vështira politikisht. Braverman duhet të zbatojë zellin e saj reformator kur krerët e shteteve dhe organizatat jofitimprurëse të mblidhen tek Forumi Global i Refugjatëve i UNHCR-së në dhjetor. Mënyra për të “lehtësuar presionet” do të jetë në krye të agjendës. Sepse po, kjo është ekzistenciale, nëse jo ashtu siç e nënkuptonte sekretarja e Brendshme e Britanisë. Pra, bëni gjërat e vështira. /Bloomberg

*Marc Champion gazetar i Bloomberg për Europën.

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.