.png)
Unë jam 17 vjeç dhe që nga gushti 2022 jetoj në trena. Jam rritur në një fshat në veri të Gjermanisë. Më pëlqente të udhëtoja në Skandinavi me prindërit e mi dhe të shkoja në turne në natyrë, dhe gjithashtu isha i interesuar për programimin kompjuterik. Mësova veten se si të programoja gjatë pandemisë dhe vendosa që kjo ishte ajo që doja të bëja për punën time.
Pas mbarimit të shkollës në verën e vitit 2022, vendosa të filloja praktikën si zhvillues softuerësh. Fatkeqësisht, ajo u anulua disa javë përpara se të fillonte. Më duhej një plan i ri.
Unë kisha parë një lajm ne televizor disa javë më parë për dikë që jetonte në një tren. Nuk e hiqja dot mendimin nga koka. Më pëlqeu ideja për të pasur lirinë për të udhëtuar çdo ditë kudo në Gjermani. Disa ditë më vonë, bleva BahnCard 100, i cili ofron udhëtime të pakufizuara në rrjetin kombëtar të trenave të Gjermanisë – leja e vogël kushtonte 2,664 € (2,290 £) në atë kohë. Më 8 gusht u nisa dhe hipa në trenin e parë.
Familja ime ishte shumë skeptike në atë moment kur u thashë. Ata ishin të shqetësuar se nuk do të mund të flija mjaftueshëm natën, se do të isha vetëm dhe se kjo eksperiencë mund të ishte e rrezikshme. Ata vijonin të ishin skeptikë për muajt e parë, kur pothuajse asgjë nuk funksiononte. Lodhesha dhe stresohesha nga planifikimi i të gjitha rrugëve dhe luftoja për të fjetur, kështu që shpesh kthehesha në shtëpi te prindërit e mi. Por tani e kam kuptuar, ata janë vërtet mbështetës. Kam kaq shumë përvoja të reja; jeta është jashtëzakonisht e larmishme dhe çdo ditë është e ndryshme.
Unë kam lirinë të vendos se ku të shkoj çdo ditë dhe mund të vizitoj miqtë e mi që jetojnë në të gjithë Gjermaninë. Ata gjithashtu udhëtojnë shumë në trena - ne shpesh organizojmë të udhëtojmë së bashku ose të takohemi. Unë në fakt kam shumë më tepër kontakte me miqtë se kurrë më parë, dhe gjithashtu kam biseda interesante me udhëtarët e tjerë në tren. Ndjehem çdo gjë përveçse i vetmuar.
Unë e kam bërë këtë eksperiencë për më shumë se një vit tani. Kur do të skadonte karta ime e parë BahnCard, e përmirësova blerjen në klasën e parë, e cila kushton 5,888 € për dikë nën 27 vjeç si unë. Kjo më lejon gjithashtu të ha të gjithë ushqimin që dua në sallonet e mysafirëve të Deutsche Bahn në stacionet e trenit – gjëra të tilla si briosh, muesli, fokaçia, supë ose tortë.
Dita ime e zakonshme përfshin mbërritjen në një qytet midis orës 6 të mëngjesit dhe 8 të mëngjesit me një tren InterCity Express brenda natës. Shkoj në sallën e miqve të kompanisë hekurudhore dhe ha mëngjes. Më pas bëj një larje të shpejtë në banjë ose shkoj në pishinën lokale për të bërë dush.
Më pas, shikoj nisjet e trenit të ditës dhe zgjedh një destinacion. Edhe pse jetoj në trena, kaloj shumë kohë duke eksploruar jashtë. Gjatë ditës, mund të shkoj shëtitje në male, të vizitoj një qytet ose të shkoj në plazh në Detin Baltik. Kjo varet nga moti. Më pëlqen të ec në Alpe, veçanërisht në verë, dhe të eksploroj qytete të reja. Më pëlqen veçanërisht të jem në Berlin. Qyteti është plot me larmi dhe gjithmonë diçka ndodh.
Në një moment, unë marr trenin tim të natës dhe shkoj në stacion. Më pas ha darkë në sallën e Deutsche Bahn dhe pres trenin që më lëviz nëpër Gjermani ndërsa fle.
Unë jam një zhvillues softuerësh në një startup IT dhe punoj rreth 10 orë në javë. Gjëja më e mirë për punën time është se unë mund të zgjedh vetë orarin tim të punës. Nuk është problem nëse nuk punoj për një ose dy ditë. Unë e përdor kohën time duke udhëtuar në tren për të punuar, kështu që puna përshtatet mjaft mirë me stilin tim të jetesës.
Të jetosh në tren do të thotë që duhet të bëj pa disa gjëra që dikur i merrja si të mirëqena. Unë nuk kam privatësi. Më është dashur gjithashtu të zvogëloj gjërat në mënyrë që gjithçka që kam të futet në një çantë shpine. Por avantazhet peshojnë më shumë se disavantazhet. theguardian
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
