Gazeta Si – Tiger Woods, i cili mbush 50 vjeç sot, ishte një nga lojtarët e golfit më të talentuar dhe më të famshëm të të gjitha kohërave, si një nga sportistët më të përfolur: për karrierën e tij të jashtëzakonshme, jetën e tij private kontraverse, konkurrencën e tij të pazakontë dhe obsesionin e tij për këtë sport.
Jeta e tij është treguar shpesh nga media përmes një narrative shumë të vlerësuar: ajo e “fëmijës mrekulli” që bëhet tepër i fortë, del në pension për shkak të problemeve serioze personale dhe më pas kthehet te fitorja, në një lloj “shpëblimi” përfundimtar.
Në një farë mënyre, jeta e Woods ishte vërtet kështu. Megjithatë, në raste të tjera, kjo narrativë është zgjatur aq shumë, sa është bërë e pamjaftueshme, mashtruese ose edhe problematike.
Tiger Woods, emri i vërtetë i të cilit është Eldrick Tont Woods, ishte me të vërtetë një talent i zhvilluar para kohe.
Ai lindi në vitin 1975 dhe filloi të luante golf vetëm dy vjeç, i inkurajuar nga babai i tij, Earl Woods, një veteran i Luftës së Vietnamit dhe lojtar golfi i apasionuar.
Babai i tij i dha nofkën “Tiger”, i frymëzuar nga nofka e një ushtari vietnamez që takoi gjatë luftës. Tiger Woods ishte aq i mirë saqë përfundoi në televizion dhe kur ishte pesë vjeç, “Golf Digest” (revista kryesore e golfit), botoi një artikull rreth tij.
Me atë fillim, ishte e vështirë të mos kishte pritshmëri të larta. Sidomos, pasi, si në shkollën e mesme, ashtu edhe në kolegj, Woods provoi të ishte një lojtar golfi shumë premtues dhe vendosi rekorde të shumta.
Për të kuptuar shkallën e pritshmërive të vendosura ndaj Woodsit të ri, sapo u bë profesionist, “Nike” nënshkroi me të një kontratë 5-vjeçare prej 40 milionë dollarësh.
Ishte viti 1996 dhe për kompaninë sportive, ishte një rrezik, pasi Woods kishte luajtur shumë pak gara profesionale dhe pa rezultate veçanërisht të mira – një gjë e kuptueshme, duke pasur parasysh se garat e golfit shpesh janë psikologjikisht të vështira, veçanërisht për një të ri pa përvojë.
Por “Nike” kishte të drejtë. Më pak se një vit më vonë, Woods fitoi Masters në Augusta, një nga katër Majors, turnetë më të rëndësishëm në golfin profesional.
Në moshën 21 vjeç, ai u bë fituesi më i ri i garës (është ende) dhe diferenca prej 12 goditjesh me të cilën fitoi, është ende e pakrahasueshme.
Ai ishte gjithashtu lojtari i parë, jo i bardhë që fitoi Masters, një nga turnetë më tradicionalë dhe joshës në golf.
Gazeta amerikane “The New York Times” e përshkroi atë turne si “katër ditët që ndryshuan golfin”. Fitorja e një burri kaq të ri, jo të bardhë, me një emër kaq tërheqës, solli më shumë dukshmëri në sport, si dhe shpresën (më vonë të reduktuar) se golfi do të ishte më gjithëpërfshirës.
Por më shumë sesa golfi, ishte Tiger Woods ai që u bë i njohur përtej këtij sporti. Vetëm pak muaj pas fitores së tij në Masters, P.Diddy – një nga shumë emrat skenik të Sean Combs, atëherë një nga reperët dhe producentët më të famshëm në botë – ia kushtoi atij videon për këngën “Mo Money Mo Problems” (nga reperi Notorious B.I.G., por e publikuar pas vdekjes nga Combs). Në video, P.Diddy luan rolin e një lojtari golfi të quajtur Puffy Woods.
Midis viteve 1997 dhe 2008, Woods shijoi vitet më të mira të karrierës së tij. Ai fitoi 14 Major dhe mbeti numri një në renditjen botërore për një kohë të gjatë.
Ai është vetëm një nga gjashtë lojtarët që kanë fituar çdo Major në karrierën e tyre (domethënë, që kanë përfunduar “Career Grand Slam”) dhe i vetmi që i ka fituar të katërta radhazi.
Ai e bëri këtë midis viteve 2000 dhe 2001 dhe u konsiderua një ngjarje aq unike sa media e quajti atë Tiger Slam.
Sipas atyre që luajtën kundër tij, golfi i Woods ishte i përsosur: ai mund t’i bënte të gjitha (nga goditjet e gjata dhe shpërthyese, te ato të shkurtra dhe precize), ai kishte një etikë pune të jashtëzakonshme dhe, mbi të gjitha, besim të pakrahasueshëm.
Kjo demonstrohet nga fakti, se midis viteve 2002 dhe 2005, Woods humbi vetëm 3 goditje nga 1,543 brenda një metri.
Goditjet ishin vendimtare, ato që duhet të shkojnë në gropë dhe të gabosh kaq pak prej tyre, është vërtet e pazakontë.
Falë historisë së tij personale, stilit të lojës dhe karizmës, Woods u bë një nga sportistët më të famshëm, të respektuar dhe të paguar mirë në botë, por një sërë dëmtimesh, skandalesh dhe aksidentesh i dhanë fund kësaj periudhe suksesi të madh.
Në vitin 2008, ai humbi disa turne për shkak të një dëmtimi në gju dhe në vitin 2009, dolën në dritë aferat e tij të shumta jashtë-martesore, për të cilat kërkoi falje publikisht, përpara se të tërhiqej nga garat për disa muaj.
Pas kthimit të tij, Woods, i cili nuk ishte më idolizuar dhe shpesh i kritikuar nga media, nuk mundi të kthehej në nivelin e tij të mëparshëm dhe nuk fitoi asnjë titull të vetëm Major gjatë nëntë viteve të ardhshme.
Për të lehtësuar dhimbjet e shpinës, ai iu nënshtrua disa operacioneve në shtyllën kurrizore, dhe kur luajti, pati injeksione pas të cilave nuk mund të qëndronte më në këmbë.
Në vitin 2017, ai u arrestua për drejtim të dyshuar të makinës në gjendje të dehur (përfundimisht u zbulua se ai kishte marrë shumë qetësues dhimbjesh) dhe dukej se karriera e tij kishte mbaruar.
Por ai u rikthye përsëri – ende në një nivel të lartë në vitin 2018, duke fituar Augusta Masters në vitin 2019. Kjo fitore e fundit, me të drejtë cilësohet si një nga rikthimet më të jashtëzakonshme në historinë e sportit të golfit.
Edhe me këtë fitore të jashtëzakonshme, dhjetë vitet e Woods pa një trofe (midis viteve 2008 dhe 2019) shpesh janë romantizuar, duke ndjekur një model të zakonshëm në gazetarinë sportive. Brian Phillips i “The Ringer” e përmbledh mirë:
“Presionet e famës ekspozojnë të metat e fshehura në psikikën e gjeniut dhe pikërisht tiparet që e ndihmuan të dilte, tani nxisin rrëshqitjen e tij në Pikën C, turp dhe poshtërim: lidhjet e shumta jashtëmartesore të Tiger-it, shndërrohen në një stuhi mediatike, martesa e tij shembet dhe sporti i tij e braktis, duke çuar në një rënie të gjatë në renditje dhe një njollë skandali që kërcënon të errësojë pjesën tjetër të karrierës së tij. Vetëm kur gjeniu të përqendrohet përsëri në atë që ka vërtet rëndësi, ai mund të ngrihet në lartësitë e pikës D, ndoshta jo aq lart sa pika B, por prapë shumë, shumë mbi pikën C: Tiger i përkushtohet fëmijëve të tij, nuk heq dorë nga golfi, rifiton besimin e tifozëve të tij dhe në fund arrin të ngrihet përsëri duke fituar një tjetër Masters”.
Është një histori “si film” që funksionon mirë në gazetarinë sportive. Kjo është qartësisht e dukshme në Tiger (2021), dokumentarin e vlerësuar të HBO-së për jetën e Woods.
Ndër të tjera, dokumentari rrëfen se si, pas vdekjes së babait të tij në vitin 2006, Woods filloi të stërvitej me dhe si Navy SEAL-s, njësia elitare e Marinës Amerikane.
Për Woods, kjo ishte një mënyrë për të përballuar pikëllimin, duke pasur parasysh marrëdhënien e thellë që kishte me të atin dhe admirimin që ndjente për ushtrinë.
Sipas Phillips, duke parë dokumentarin, duket se ishte pikërisht kjo zgjedhje që kontribuoi në dëmtimet dhe dhimbjet e shumta të Woods dhe kështu e shtyu atë në një “seri marrëdhëniesh seksuale mpirëse”.
Thjeshtësime të tilla, megjithatë, janë qartësisht të sforcuara: ato e zvogëlojnë kompleksitetin në diçka më të lehtë për t’u treguar dhe përpiqen ta grupojnë jetën e Woods së bashku me atë të sportistëve të tjerë të mëdhenj: lojtari i basketbollit, Michael Jordan, për shembull, u tërhoq pasi humbi të atin, për t’u rikthyer më pas në parket edhe më i fortë.
Histori të tilla zakonisht përfundojnë duke shpjeguar rënien fizike të Woods përmes rënies së tij të supozuar morale, e cila në disa raste nuk merr shumë parasysh aspektin mediatik të historisë.
Në realitet, ishte ambicia e Woods, stili i lojës dhe obsesioni i tij për të perfeksionuar ato që ishin shkaqet kryesore të dëmtimeve dhe dështimeve të tij.
Kur godiste topin, për shembull, Woods e shtrembëronte shumë shpinën, një përpjekje që, në planin afatgjatë, i shkaktoi dëme.
Duhet thënë gjithashtu se karriera e Woods nuk mbaroi fare me “shpëblim”. Ai nuk është tërhequr ende zyrtarisht nga golfi, por që nga fitorja e tij në Masters në vitin 2019, nuk ka arritur ndonjë gjë të madhe.
Në fakt, ai ishte përsëri në rrezik të tërhiqej: në vitin 2021, pas një aksidenti të rëndë me makinë, rrezikoi t’i amputohej këmba e djathtë.
U rikthye të luante në vitin 2022, por herë pas here dhe pa rezultate të rëndësishme. Ai nuk ka luajtur në një turne profesional që nga korriku i kaluar dhe në vitin 2025, iu nënshtrua dy operacioneve: një në tendinën e Akilit dhe, për herë të shtatë, në shpinë. Aktualisht është e paqartë nëse dhe kur do të kthehet në lojë: as ai vetë nuk e di.
Prshtati: Gazeta “Si”
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
