Për Anselm Kiefer, nuk ka peizazh të pafajshëm. Artisti gjerman, i lindur nën bombat e muajve të fundit të Luftës së Dytë Botërore, sheh në gjithçka një cikël rrënimi dhe rilindjeje. Nga pluhuri dhe mbeturinat ka diçka që trazon. Këtu në La Ribaute, në Francën jugore ku ai jetoi dhe punoi për 15 vjet, Kiefer ka krijuar një labirint të obsesioneve të tij në formën e më shumë se 70 veprave shpesh shqetësuese të instaluara në vend.
Kullat e pjerrëta të bëra nga kontejnerë anijesh të hedhura sfidojnë gravitetin për të dërguar hijet në pishina të valëzuara. Një amfiteatër i madh, i varur me mbështjellje filmi të zbehur, është një monument i mundësisë dhe prishjes, nga ballkonet e sipërme të mbushura me dritë deri te tunelet e mbytur poshtë skenës. Luledielli të thata dhe librat e krijuar nga plumbi janë tema të përsëritura të një bote që rri pezull në gjysmën e mesit midis jetës dhe vdekjes.
“Nëse nuk do të kishte vdekje, ne nuk do të ishim,”- tha Kiefer në një intervistë. “Kështu jemi përcaktuar. Unë mendoj për këtë, por jo në një mënyrë morbide.” Edhe në rast lufte bërthamore, vazhdoi ai, edhe nëse njerëzimi do të zhdukej, “do të kishte disa baktere në një akullnajë diku dhe një evolucion i ri do të fillonte”. Gjithçka është fluks jolinear, alkimi i elementeve. “Unë e kam vënë bashkëkohoren me thellësitë e historisë,” tha ai./NewYorkTimes
“Mésopotamie” (“Mesopotamia”), një cikël pikturash Kiefer të instaluara në La Ribaute.Credit…
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
