.png)
Kontrolli i mendjes, mbyllja në një kuti të errët, serumi i të vërtetës, lidhja me zinxhirë apo karrigia elektrike. Këto janë vetëm disa nga torturat çnjerëzore që CIA ka përdorur dhe vazhdon të përdorë larg syve të botës ndaj të burgosurve, sidomos atyre që kanë lidhje me grupet ekstremiste.
Sipas një raporti të deklasifikuar, të publikuar së fundmi nga mediat amerikane, agjencia e inteligjencës ka përdorur "serumin e së vërtetës" gjatë marrjes në pyetje të të ndaluarve për terrorizëm, pas sulmeve të 11 shtatorit.
Raporti, i shkruar nga një zyrtar i lartë mjekësor i CIA-s, identiteti i të cilit nuk është bërë publik, përcakton se ilaçi u përdor gjerësisht në vitin 2003. Mjekët e agjencisë kishin arritur në përfundimin se përdorimi i serumit të së vërtetës ishte një alternative më e mirë ndaj praktikave brutale të agjencisë për marrjen në pyetje, si privimi nga gjumi, izolimi në një hapësirë të vogël dhe tortura me ujë.
Dosja përfshinte edhe njoftimet e mëparshme të agjencisë në fushën e serumeve të së vërtetës, duke përmendur një eksperiment të vitit 1961, i cili arriti në përfundimin se individët që mund të përballonin marrjen në pyetje pas injektimin të serumit, zgjoheshin më vonë me “pasoja të rënda” të shëndetit mendor.
Ai përmend edhe përdorimin e LSD-së dhe të drogave të tjera të CIA-s gjatë një eksperimenti të realizuar në vitet 1950. Gjatë këtij projekt agjencia kreu 149 eksperimente për kontrollin e mendjes, duke përfshirë përdorimin e 25 serumeve të panjohura.
Një drogë e quajtur Versed cilësohet nga raporti i deklasifikuar si droga e preferuar për “nxitjen” e të burgosurve për të thënë të vërtetën. Ajo është përdoruar shpesh pa dijeninë e të personave që po merreshin në pyetje. Këto droga janë përdorur dhe vazhdojnë të përdoret edhe pse legjislacioni amerikan ndalon kryerjen e eksperimenteve mjekësore me të burgosurit, si dhe përdorimin e drogave që cenojnë aftësinë e të menduarit, gjatë marrjes në pyetje.
Teknikat brutale të marrjes në pyetje pas sulmeve të 11 shatorit kanë qenë prej kohës pjesë e një sërë diskutimesh mediatike. Sipas “Washington Post” taktikat e përdorura nga CIA kundër të dyshuarve përfshijnë dhunën ekstreme, gozhdimin pas murit dhe mbylljen në një kuti të vogël,pa aspirim.
Ndonëse metodat e ashpra të marrjes në pyetje janë dënuar gjerësisht nga presidenti Barak Obama dhe janë cilësuar nga Senati Amerikan si teknika që bien në kundërshtim me ligjin e Shteteve të Bashkuara, asnjë oficer i CIA-s nuk është ndjekur kurrë penalisht për rolet e tyre.
Rrëfimi për torturat e CIA-s ndaj “të dyshuarve” të Al-Qaedas
Organizata joqeveritare “Human Rights Watch”, ka publikuar dy vite më parë një raport të ri tronditës mbi metodat e torturave të përdorura nga CIA. Për herë të parë flitet për “Cobalt”-in, emri i koduar i një burgu misterioz amerikan në Afganistan.
Detajet e dhunës së ushtruar në atë burg, janë zbuluar nga Ridha al-Najjar e Lofti El Gherissi, dy të burgosur të mbajtur për dhjetë vjet në qeli. Akuzat kundër tyre nuk u provuan asnjëherë. Ajo që ka treguar dëshminë e dy burrave, ka qenë Laura Pitter, këshilltare e Këshillit të Sigurisë së “Human Rights Watch”.
Të dy, duke kaluar dhjetë vjet në të njëjtin burg, nuk janë takuar asnjëherë. Përkundrazi, nuk kanë takuar asnjë përveç familjarëve të tyre, por versionet e tyre të torturave dhe dhuna e pësuar, është e njëjtë. Janë të dy me origjinë tuniziane dhe u arrestuan në Pakistan në vitin 2002. Rezultojnë se janë mes të burgosurve të parë të dërguar në “Cobalt” dhe pikërisht për këtë dhe historitë e tyre janë domethënëse.
Al-Najjar u mbajt i lidhur me zinxhirë me një hekur mbi kokën e tij për 22 orë në ditë për thuajse 3 muaj. Ai lirohej vetëm një herë në ditë për t’u marrë në pyetje apo nënshtruar formave të tjera të torturës. Pastaj sërish në qeli: gjithçka ndodhte në një errësirë të plotë, me një muzikë të ndezur vazhdimisht me zë të lartë, ndërsa ai qëndronte zhveshur, vetëm me një panoline, duke u përpjekur të rezistonte.
El Gherissi, mbyllej ndërkohë në një arkivol: edhe ai dilte vetëm një herë për të qenë më pas viktimë e dhunës së ushtruar në forma të tjera.
Ndaj tij ushtrohej “waterboarding”, kur dikush të bllokon me këmbë, më në lartësi të kokës dhe derdh ujë në fytyrën e mbuluar me një leckë; dush me ujë të ftohtë ose futja në vaska të mbushura me akull, ndërsa mbahej brenda për një kohë të gjatë. Pastaj rrihej me një shkop.
Nga 2001, viti i sulmit të Kullave Binjake, metodat e përdorura nga CIA ndaj të burgosurve, janë bërë gjithnjë e më shumë të dhunshme dhe shumë organizata humanitare, kanë denoncuar brutalitetin e ushtruar. Për këtë, në dhjetor 2014, Komisioni i Kontrollit të shërbimeve sekrete të Senatit amerikan, publikoi raportin e torturave të CIA-s, por dokumentet që në fillim rezultuan të pastudiuara dhe plot me gabime. Dhe tani gabimet e atij dokumenti shtohen.
Dy burrat nuk janë akuzuar formalisht: në raportin e Senatit, dyshohet se Al-Najjar ka qenë një truprojë e Osama Bin Ladenit, ndërsa El Gherissi, ka qenë një anëtar i Al Kaedës. Kundër tyre nuk u gjet asnjë provë dhe për këtë pas dhjetë vjetësh janë liruar. Vetëm se ata, ato akuza, i kanë mohuar që në ditën e parë.
Të dyve u është treguar edhe një karrige elektrike, që në të vërtetë nuk u përdor asnjëherë: ishte vetëm një metodë për t’i frikësuar. Asnjë nuk konsumonte mjaftueshëm ushqim dhe ujë dhe ajo që u jepej, ishte një pjatë plot me bishta cigaresh, flokësh apo pisllëqesh.
Al-Najjar humbi 50 kilogramë.
Mjekët, në të gjithë këtë situatë nuk ndërhynin asnjëherë. I vizitonin, i bënin ndonjë injeksion për t’i mbajtur të gjallë, por pastaj i linin në duar të CIA-s.
Sot, 14 vjet më pas, pasi janë liruar për herë të parë nga “Cobalt”, dy burrat janë të lirë, por jeta e tyre nuk ka rifilluar asnjëherë nga e para: për shkak të problemeve fizike, nuk mund të punojnë ose të kujdesen për veten e tyre.
Al-Najjia pësoi frakturë në krahë, kavilje dhe në shpinë, duke pasur akoma një dhimbje kronike konstante. Ka probleme me mëlçinë dhe dëme në vesh. Jeton me motrën e tij: “Ajo ka pesë fëmijë, unë jam i gjashti”, – ka thënë ai gjatë intervistës, shkruan "Gazetashqip".
El Gherissi është i varfër: jeton në një shtëpi pa dyer ose dritare, duke ndarë një dhomë me mamanë e sëmurë.
Nuk arrin të flejë dhe ka mbetur pjesërisht i verbër: nuk ka mundur asnjeherë të vizitohet te ndonjë mjek. Drejtësia për të dy nuk ka mbërritur asnjëherë dhe asnjë nuk është përgjigjur për dhunën e pësuar për 10 vjet nga ata. Janë lëshuar të vetëm, në mes të errësirës.
Burimet: "Washington Post", "Human Right Watch"
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
