E more vendin e punës, fitove çmimin, prezantove projektin e ri me shumë vlerësim... Po pse përsëri nuk ndihesh më mirë?
"Ti merr një titull dhe thua me vete “kaq ishte?”, thotë Robert Waldinger, profesor i psikiatrisë në shkollën mjekësore të Harvardit.
Ndonjëherë, arritja e një gjëje është po aq e bukur sa ne e imagjinojmë. Ndonjëherë, ne ngjitemi, ngjitemi vetëm për tu ndjerë bosh më atë që gjejmë në krye: më shumë punë, zënka politike dhe ndjesia se je mashtrues. Ose suksesi i lartë mbaron shpejt, i zëvendësuar nga ai paniku i vjetër që shpresonim se arritja do të kuronte më në fund. Atëherë pyesim veten: Ku është fitorja tjetër?
Andy Dunn thotë se krijimi i Bonobos, kompania që ai i shiti Walmart ishte shumë më kënaqëse se sa pagesa.
Ne po vrapojmë të gjithë në atë që psikologët e quajnë “një pistë hedonike”. Që do të thotë, se ne marrim një goditje gëzimi kur arrijmë diçka, por ngadalë rikthehemi në nivelin e zakonshëm të lumturisë, ose palumturisë. Çfarëdo lartësie të arrijmë, ne jemi, përsëri...ne.
“Nga jashtë njerëzit mendojnë, ‘o Zot, mrekulli”, thotë Andy Dunn që e shiti kompaninë e tij për 320 mln dollarë.
Tani, 44 vjeç, Dunn thotë se kaloi vite duke fantazuar për një shitje të tillë, ishte mirazh për të. Ndërtimi i kompanisë atij i solli më shumë lumturi se sa paratë, kuptoi ai. Tani po punon për një Start Up të ri dhe po tenton të mos joshet nga çeqet e mëdha.
“Unë kuptova që këto janë thjeshtë iluzione”, thotë Dunn.
Në kërkim të lumturisë
Shumë nga ne do të ishin të lumtur të provonin famën dhe pasurinë pa asnjë ndërlikim. Është e vështirë të mos kërkosh status dhe materiale, kur fundja kjo gjë na tregohet në reklama e në rrjete sociale.
Suksesi në vetvete nuk është i keq, thotë dr. Waldinger, duke shtuar se “thjesht mos prisni t’ju lumturojë.”
Duke studiuar paraardhësit e lumturisë në mesin e qindra pjesëmarrësve në Studimin e Harvardit për Zhvillimin e të Rriturve, Dr. Waldinger zbuloi se njerëzit i përshtaten me shpejtësi arritjeve – duke përfshirë pagesat e larta.
“Zyra bëhet vendi ku ju shkoni dhe bëni punën tuaj pas një kohe dhe shkëlqimi shuhet."
Lumturia që zgjat është më e thellë se paga. Mendoni një punë që ndikon në jetën e klientëve dhe forcon ekipin tuaj. Kur u pyetën të tregonin atë për të cilën ishin më krenarë, shumë nga pjesëmarrësit në studimin e Harvardit folën për të qenë një udhëheqës i mirë ose një mentor i dobishëm, thotë Dr. Waldinger.
Fuqia e të vërtetës
Shumë mendojnë se duhet të jenë në gjendje të kenë sukses si vetja e tyre, në vend që të formojnë personalitetet e tyre për t'iu përshtatur qëllimit, për ta shijuar atë.
Steve Babcock thotë se të qenit një menaxher i lartë e bëri atë të hiqte dorë nga vetja e tij e vërtetë dhe e distancoi atë nga puna krijuese që donte.
Steve Babcock u transferua në New York City nga Kolorado në 2016 për një pozicion të lartë krijues në një agjenci reklamash. Ai kaloi nga administrimi i 50 njerëzve në punën e tij të vjetër në mbikëqyrjen e 200. Publikimet e industrisë e profilizuan atë. Çdo kompliment në postimet e tij në LinkedIn ishte një goditje dopamine. Por në trenin e tij që shkon nga puna në shtëpi, ai u ndje bosh. I mpirë.
“Duhet të heq dorë nga kush jam në të vërtetë për të qenë kjo gjë”, thotë ai. Preferonte të ishte qesharak dhe i rastësishëm në zyrë, por papritmas ai u bë shef. Vartësit shpesh nuk flisnin sinqerisht ndërsa përpiqeshin t'i bënin përshtypje, duke e lënë Babcock të ndihej i shkëputur. Ai u tërhoq edhe më shumë nga puna krijuese që e donte.
Babcock e la punën dhe iku përsëri në Colorado dhe tani punon në një kompani të teknologjisë ushqimore, duke bërë punë kreative. Atij i mungojnë ndonjëherë paratë dhe projektet me rëndësi.
Ai thotë se kohët e fundit ka refuzuar tre oferta për t'u bërë sërish shef kreativ, duke mos dashur ta vendos përsëri atë maskë.
Kurthi i mashtrimit
Ndonjëherë një hap i lakmuar vjen me pasoja. Sabrina Hua kaloi tre vjet duke punuar për një promovim dhe dy vjet duke ndjekur një diplomë master. Ajo i arriti të dyja gjatë disa muajve në 2021, dhe u ndje më shumë e mjerë sesa triumfuese.
Sabrina Hua thotë se është e vendosur të fokusohet më pak në titujt e punës dhe më shumë në gëzimet e vogla.
Puna e re në një zyrë fondesh në një universitet erdhi bashkë me orët e gjata dhe qëllime nën presion të lartë.
Diploma u duk si një arritje e madhe derisa ajo filloi të pyeste nëse kishte nevojë realisht për një doktoraturë.
“Thjesht ndjeva kaq shumë ankth për atë që do të vijë më pas”, - thotë 29-vjeçarja. Vjeshtën e kaluar, ajo u largua. Ajo ka kaluar muaj që kur jetonte me kursime, duke udhëtuar dhe duke u fokusuar në gëzime të vogla. Mësimi i thur me grep solli më shumë lumturi sesa përfundimi i programit të saj të diplomimit, thotë zonja Hua. Ajo planifikon të fillojë së shpejti kërkimin e një pune të re, me prioritete të reja.
“Nuk dua të jem e fiksuar pas titujve”, thotë ajo. "Dua të kem kohë."
Ruth Gotian, një ekzekutive dhe autore e një libri për arritjen e kulmit të suksesit, thotë se profesionistët shpesh kanë frikë se do të shihen si të rremë në momentin që po e arrijnë atë. Duke fituar një klient të madh ose duke botuar një material përfundimtar, ata heqin dorë nga komplimentet dhe shqetësohen se çmimi do tu hiqet.
"Vetëm sepse është e panjohur nuk do të thotë se është mashtrim," -thotë ajo. Përpiquni ta riformuloni shqetësimin si pozitiv, një sinjal se keni hyrë në një fazë të re në karrierën tuaj. Mblidhni shënime falënderimi dhe regjistrime të fitoreve tuaja gjatë rrugës, në mënyrë që t'i nxirrni ato kur ndiheni të palumtur.
"Ka një historik, një tren zhvillimesh që të kanë çuar në këtë pikë," thotë Dr. Gotian. /Wall Street Journal
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
