Gazeta Si – Plani B, “B” si Bardella, në teori do të ishte tashmë gati. Në praktikë, është shumë herët për ta filluar në fakt.
Jordan ka shumë cilësi dhe precedenti i Emmanuel Macron, i cili kur filloi të synonte Pallatin Elysee, nuk ishte as 40 vjeç, tregon se mosha e re mund të funksionojë në Francë.
Por përveç faktit që zakonisht në Elysee ka një lloj alternimi, pra pas hiper-presidentit Sarkozy vjen presidenti normal, Hollande, dhe pas të riut brilant Macron, francezët e kanë të vështirë të zgjedhin një tjetër të ri brilant të shenjës së kundërt.
Por atëherë Jordan Bardella nuk është as 30 vjeç, madje edhe brenda Rassemblement National ekziston frika se ndoshta po e tepron.
A do të jetë gati? A ka ardhur vërtet koha për t’u hedhur në “luftë”, pa mbrojtjen e Marine Le Pen-it më me përvojë?
Në muajt e fundit, Jordan Bardella ka vazhduar të ndërtojë imazhin e tij si një lider politik i besueshëm dhe kompetent, por është një rrugëtim i gjatë dhe jo aq i qetë.
Verën e kaluar, për shembull: ishte ai që kishte për detyrë të përzgjidhte kandidatë të prezantueshëm për zgjedhjet e parakohshme, bëri gjithçka që mundi, por nuk mjaftoi.
Në raundin e parë të zgjedhjeve legjislative për Kuvendin Kombëtar, u shfaqën foto të vjetra të kandidatëve të veshur me kapele naziste dhe deklarata jo shumë të vjetra antisemite apo mohuese. “Incidente të izoluara, nuk kishte kohë për t’i kontrolluar të gjithë”, – doli në mbrojtje Jordan Bardella.
Askush nuk e kundërshtoi mirëbesimin e tij, por dikush në parti theksoi se ndoshta mund të ishte bërë më shumë dhe më mirë.
Një ditë më parë Bardella reagoi ndaj lajmit me tone epokale – “Nuk është vetëm Marine Le Pen ajo që dënohet padrejtësisht: është demokracia franceze ajo që po ekzekutohet” – dhe më pas nisi një peticion në internet për të luftuar kundër “skandalit demokratik” dhe kundër “diktaturës” së gjyqtarëve, ndoshta duke nënvlerësuar kërcënimet me vdekje, që kanë shkuar orët e fundit ndaj Bénédicte de Perthuis, gjykatësja që dha vendimin.
Mbrojtja e ashpër e “delfinit” të saj ndaj Marina-s duket e sinqertë, edhe sepse nuk është e sigurt që ai ka gjithë këtë dëshirë për të drejtuar vetë partinë.
Shumë njerëz në parti mendojnë se ai nuk është ende gati, baza e do Marina-n më shumë se këtë djalë ambicioz që pak vite më parë nuk ngurroi të dilte me mbesën e liderit, Nolëenn Olivier, duke u vënë re dhe duke hyrë kështu në një familje politike që ka funksionuar gjithmonë sipas logjikës së klanit.
Ditët e fundit, Marine Le Pen tha se Jordan Bardella “ishte gati të hapte dyert e Elysee”, por tani që vërtet lind pyetja se kush do të jetë kandidati i Asamblesë Kombëtare, këtu vijnë dyshimet.
“Jordan Bardella është një pasuri e jashtëzakonshme për lëvizjen tonë dhe këtë e kam thënë prej disa kohësh, – kujtoi Marine Le Pen mbrëmë në intervistën në lajmet e orës 20:00. – Por shpresoj se nuk do të detyrohemi t’i drejtohemi atij më shpejt se ç’duhet”.
Me pak fjalë, ka pak shpresë, por dëshira e të gjithëve do të ishte të ruhej modeli i vjetër i nominimit: Marine Le Pen në Elysee, Jordan Bardella si kryeministër.
Pastaj është skenari i fantazisë politike disi moskovite (stili Putin-Medvedev) i një përmbysjeje brenda partisë.
Bardella mund të angazhohet paraprakisht për të emëruar Marine Le Pen si kryeministre në rast të fitores: e papërshtatshme nuk do të thotë e paemëruar politikisht.
“Por unë nuk mendoj për këtë, nuk do t’i nënshtrohem kaq lehtë një mohimi të demokracisë”, – thotë Marine Le Pen. Mund të jetë një rastësi, por instinkti për të luftuar i kthehet sapo flet për Bardelën si president.
Përshtati: Gazeta “Si”
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
