Feim Ibrahimi, mjeshtri që modernizoi muzikën klasike shqiptare

Nga Gazeta “SI”- Feim Ibrahimi lindi më 20 tetor 1935 në Gjirokastër dhe u bë një nga figurat më të rëndësishme të muzikës shqiptare të shekullit XX.

Ai ishte ndër të paktët kompozitorë shqiptarë që studioi dhe u formua plotësisht brenda vendit, duke nisur më 1962 studimet në Konservatorin e sapokrijuar të Tiranës nën drejtimin e Tish Daisë. Pas përfundimit të tyre, dha mësim në degën e kompozicionit, kontrapunktit dhe harmonisë, dhe më pas u bë nëndrejtor i Institutit të Lartë të Arteve.

Në periudhën 1977–1991 ai mbajti postin e sekretarit për muzikën në Lidhjen e Shkrimtarëve dhe Artistëve të Shqipërisë, ndërsa më vonë u emërua drejtor i Teatrit të Operas dhe Baletit në Tiranë. Deri në fund të jetës, vijoi të jepte mësim në Konservatorin e Tiranës.

Gjatë kohës së izolimit kulturor të vendit, Ibrahimi u përpoq të mbante lidhje me zhvillimet ndërkombëtare të muzikës bashkëkohore. Edhe pse i detyruar të mbrojë realizmin socialist, ai eksperimentoi fshehurazi me forma moderne si atonaliteti, duke u frymëzuar nga autorë si Xenakis.

Pas viteve ’90, me rënien e regjimit, Ibrahimi u bë një figurë kyçe në hapjen e muzikës shqiptare ndaj Europës. Ai u zgjodh presidenti i parë i Këshillit Kombëtar të Muzikës, anëtar i Këshillit Ndërkombëtar të Muzikës në UNESCO, dhe në vitin 1992 themeloi festivalin “Mbrëmje të Muzikës së Re Shqiptare”. Dy vjet më vonë krijoi shoqatën artistike “Pentaton”, sot Fondacioni Kulturor “Feim Ibrahimi”, për zhvillimin e veprimtarive kulturore dhe për edukimin e brezave të rinj.

Për kontributin e tij të jashtëzakonshëm, më 1989 iu dha titulli “Artist i Popullit”, ndërsa më pas u nderua me titujt “Nderi i Tiranës” dhe “Qytetar Nderi i Durrësit”. Ai fitoi disa çmime kombëtare, përfshirë edhe dy herë Çmimin e Republikës. Muzika e tij është interpretuar brenda dhe jashtë vendit, ndërsa më 1990 në Essen të Gjermanisë u organizua një koncert-portret kushtuar krijimtarisë së tij.

Në vitin 1994, si “composer-in-residence” në Brahmshaus të Baden-Badenit, dhe më pas në Mozarteum të Salcburgut, ai eksperimentoi me muzikën elektro-akustike. Vepra e tij “De Profundis”, e kompozuar gjatë kësaj periudhe, u përzgjodh për festivalin prestigjioz të Bourges në Francë.

Krijimtaria e Feim Ibrahimit përfshin një gamë të gjerë veprash nga muzika dhome e deri te simfonitë, baletet dhe muzika për filma. Ndër veprat e fundit të tij janë “Dialog për violonçel dhe piano” dhe romanca “E la tua veste è bianca” për soprano, violonçel dhe piano, të kompozuara në qershor të vitit 1997, pak para se të ndërronte jetë më 2 gusht të po atij viti në Torino, Itali. Me jetën dhe veprën e tij, Feim Ibrahimi mbetet një nga përfaqësuesit më të ndritur të modernizmit muzikor shqiptar dhe një urë lidhëse mes traditës kombëtare dhe avangardës europiane.

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.