.png)
Europa edhe një herë e gjen veten përballë një zgjedhjeje midis vizionit pozitiv të centrizmit apo ndarjes, frikës dhe zemërimit të ekstremeve. Dhe rezultati i zgjedhjeve të Parlamentit Evropian në qershor e ka lënë këtë debat larg zgjidhjes.
Pavarësisht se e djathta e re po forcohet në disa vende, në përgjithësi, ekuilibri i fuqisë në Evropë mbetet i njëjtë.
Por ndërsa duket se mund të mos ketë oreks të madh për populizëm dhe ekstremizëm në Evropë, ka ankesa të konsiderueshme që shumë njerëz mendojnë se janë adresuar në mënyrë të pamjaftueshme nga qendra politike.
Partitë ekstremiste dhe populiste shfrytëzojnë frikën dhe frustrimet reale – ato nuk i shpikin ato. Ata i identifikojnë dhe i amplifikojnë, duke përfituar nga rezonanca e tyre me publikun e pakënaqur. Kështu, forca e së djathtës së re nuk vjen nga cilësia e ideve të saj – në fakt, zgjidhjet e tyre të thjeshta janë të destinuara të dështojnë. Përkundrazi, ajo buron nga aftësia për të kuptuar dhe theksuar shqetësimet e njerëzve.
Pavarësisht nëse janë ndryshimet që migrimi mund të sjellë në identitetin kombëtar, apo rritja e kostos së jetesës, frika e njerëzve është reale dhe e kuptueshme. Problemi nuk janë ata që drejtohen në qendrat e votimit të nxitur nga këta frika dhe votojnë për dikë që mendojnë se i kupton. Problemi është përcjellja e mesazhit të qendrës në mënyrë më efektive.
Centrizmi mund të fitojë argumentin mbi thelbin – ai ka zgjidhjet për sfidat komplekse me të cilat përballet Europa sot. Por ithtarët e saj së pari duhet të bindin një pjesë të madhe të publikut se ata i kuptojnë sinqerisht këto frika.
Në fjalimin e tij të parë të fitores, presidenti francez Emmanuel Macron tha: “Unë do të bëj gjithçka për t’u siguruar që të mos keni më kurrë arsye për të votuar për ekstremet”. Kjo duhet të jetë thirrja e tubimit të qendrës. Sfida është t’u jepet votuesve një alternativë e qartë, si dhe të lidheni me shqetësimet e tyre të vërteta për të ardhmen. Sepse, siç kanë treguar ngjarjet e fundit në Francë, edhe reformat efektive dhe të guximshme mund të mos jenë të mjaftueshme nëse nuk janë bindëse.
Vetëm kur e kuptojmë vërtet dhimbjen që ndjejnë njerëzit, mund të punojmë për të ofruar zgjidhje që ofrojnë dy gjërat kryesore që centristët sjellin në tryezën politike – shpresën dhe pragmatizmin.
Centrizmi është në thelb shpresëdhënës për të ardhmen, për aftësinë tonë të përbashkët për të ndryshuar trajektoren e shoqërisë dhe për të trajtuar problemet më të ndërlikuara. Ai duhet të përqafojë patriotizmin liberal që kombinon dashurinë për vendin dhe përkushtimin ndaj vlerave demokratike liberale, së bashku me veprime të forta drejt multilateralizmit dhe transnacionalizmit efektiv – pikërisht gjërat që i mbajnë kombet tona së bashku.
Nëse ekstremistët theksojnë politikën e identitetit, centrizmi duhet të theksojë forcën e identitetit tonë të përbashkët, duke përcaktuar një vizion pozitiv kombëtar për vendet që duam dhe një angazhim të fortë ndaj zgjidhjeve globale.
Dhe aty ku ekstremistët theksojnë një qasje të thjeshtuar, centrizmi duhet të shpjegojë se sa të pazbatueshme janë zgjidhjet që ofrohen nga e djathta e re – dhe sa më keq do të jenë njerëzit.
Centrizmi në Evropë do të duhet gjithashtu të trajtojë tensionet konkurruese midis integrimit më të madh dhe identitetit lokal, globalizimit dhe industrisë lokale, si dhe kërcënimeve ndaj sigurisë dhe lirive civile. Këto tensione ekzistojnë dhe vetëm duke kërkuar t’i balancojnë ato në mënyrë efektive, politikanët mund të pretendojnë vërtet se janë pragmatikë. Dhe ky pragmatizëm duhet të gërshetohet në rezultate reale, iniciativa që e bëjnë jetën e njerëzve më të mirë dhe kanë një ndikim të prekshëm në jetën e tyre të përditshme.
Së fundi, krahas shpresës dhe pragmatizmit që vjen natyrshëm te centrizmi, ai duhet të ofrojë gjithashtu një vizion të qartë për çështjet thelbësore – diçka që tashmë po ndodh me transformimet dixhitale dhe të gjelbra. Nuk ka vend këtu për ndarjen e dallimit midis të djathtës dhe të majtës ose kërkimit të konsensusit bazuar në emëruesin më të ulët të përbashkët. Politika e fortë centriste vendosi një rrugë të qartë për zotërimin e së ardhmes.
Pra, ndërsa ne reflektojmë mbi rezultatet e zgjedhjeve të kësaj vere dhe nxjerrim mësime prej tyre, është koha që centristët evropianë të shikojnë përpara. Përgjigja për ngritjen e së djathtës joliberale nuk do të vijë nga e majta joliberale. Dhe ndërsa miqtë tanë në rrjedhën kryesore të djathtë dhe të majtë do të tundohen për të qetësuar ekstremet, janë centristët ata që duhet të qëndrojnë të patundur.
Socialdemokratët ose konservatorët mund të mendojnë se do t’u shërbehet më mirë duke ndërtuar aleanca me ekstremet e spektrit politik. Por ata duhet t’i rezistojnë thirrjes së sirenës së populizmit dhe të tregojnë se politika e moderuar dhe pragmatike mund të japë rezultate. politico/ Përshtati në shqip: Gazeta “Si”
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
