.png)
Ka një shkollë të madhe në Kayakoy, Turqi. Ka rrugë të ngushta, të rrethuara me shtëpi. Ka një shatërvan të lashtë në mes të qytetit. Dhe ka kisha, njëra me pamje miliona dollarëshe në majë të kodrave mbi Egjeun blu.
Por, për shumicën e 100 viteve të fundit, nuk ka pasur njerëz.
Kayakoy, në provincën Mugla të Turqisë jugperëndimore, është një qytet i vërtetë fantazmë. E braktisur nga banorët e saj dhe e përhumbur nga e kaluara. Është një monument, i ngrirë në kohë - një kujtesë fizike e kohërave më të errëta në Turqi.
Me shpatet e kodrave të mbushura me ndërtesa të panumërta të shkatërruara që ‘gëlltiten’ ngadalë nga gjelbërimi, është gjithashtu një vend magjepsës dhe jashtëzakonisht i bukur për t'u vizituar. Në verë, nën qiellin e pastër dhe diellin flakërues, është mjaft e frikshme. Aq më tepër në stinët më të freskëta, të kurorëzuara në mjegulla.
Pak më shumë se një shekull më parë, Kayakoy, ose Levissi siç njihej, ishte një qytet i gjallë me të paktën 10,000 të krishterë ortodoksë grekë, shumë prej të cilëve ishin zejtarë që jetonin në paqe përkrah fermerëve myslimanë turq të rajonit. Por në trazirat që rrethuan daljen e Turqisë si një republikë e pavarur, jetët e tyre të thjeshta u ndanë.
Tensionet me Greqinë fqinje pas përfundimit të luftës greko-turke në 1922 çuan që të dy vendet të dëbonin njerëzit me lidhje me tjetrën. Për Kayakoy, kjo nënkuptonte një shkëmbim të detyruar të popullsisë me turqit myslimanë që jetonin në Kavala.
Por banorët e sapoardhur ishin me sa duket më pak të kënaqur me shtëpinë e tyre të re, duke vazhduar me shpejtësi shpërnduljen dhe duke e lënë Kayakoy-in të rrënohej.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
