Nga Gazeta Si – Ekziston një lloj i veçantë biblioteke ku në vend që të merrni një libër për ta lexuar, mund ta bëni një person t’ju tregojë historinë e tij: është ‘Human Library’, “biblioteka njerëzore” ose “biblioteka e gjallë”, një nismë e lindur në Danimarkë në vitin 2000 dhe që atëherë e përhapur në shumë vende. Ideja është që të bëhen të njohura historitë e njerëzve që i përkasin kategorive pak a shumë të margjinalizuara ose që vuajnë nga diskriminimi, për të kapërcyer paragjykimet që mund të kenë ndaj tyre.
Në fakt, Biblioteka Njerëzore nuk është një vend fizik: gjatë një ngjarjeje, e cila mund të organizohet në një bibliotekë apo edhe në hapësira të tjera si park, lexuesit zgjedhin një person për të biseduar me të për gjysmë ore. Secili prej këtyre personave identifikohet me një titull të shkurtër dhe përshkrues, për shembull “Transgjinor”, “Ish-alkoolik”, “Viktimë e dhunës seksuale” ose “Person me aftësi të kufizuara të rënda”, njësoj si të ishte një libër; secili përfaqëson një grup shoqëror që i nënshtrohet paragjykimeve ose diskriminimit për shkak të identitetit të tyre gjinor, përvojave jetësore ose fesë, por edhe për shkak të pamjes fizike, kombësisë ose mënyrës së jetesës.
Lexuesit dhe lexueset ftohen të bëjnë pyetjet më të pakëndshme ose të sikletshme pikërisht për të kapërcyer paragjykimet e tyre. uke përdorur moton e Bibliotekës Njerëzore, qëllimi i nismës është “të mos gjykoni dikë”, ose të ndaloni së gjykuari dikë.
Një nga “librat e gjallë” të Bibliotekës Njerëzore në Lima të Perusë, është Samantha Braxton, një aktiviste për të drejtat e komuniteteve LGBT +, titulli i së cilës është, si të thuash, “Transformist”. Veshja ndryshe është akti i përdorimit të gjesteve dhe rrobave të kundërta me ato që tradicionalisht i atribuohen seksit biologjik të dikujt, por nuk është domosdoshmërisht e lidhur me një identitet tjetër gjinor ose me një orientim tjetër seksual: mes lexuesve të Braxton, shpjegon faqja e internetit e Human Library, megjithatë ka shumë njerëz që shpesh nuk kanë folur ende hapur për homoseksualitetin e tyre dhe kërkojnë këshilla ose ide bazuar në përvojën e saj.
Pastaj është një mësues 29-vjeçar i quajtur Christian (mbiemri i tij nuk specifikohet), ai e përshkruan veten si “një budalla i madh” dhe, shpjegoi për BBC Mundo, se vuan nga skizofrenia dhe është i bindur se është vazhdimisht i vëzhguar. Christian thotë se “shpreson se biblioteka njerëzore do të ndihmojë në eliminimin e paragjykimeve për disa çështje për të cilat unë besoj se duhen hequr”.
Biblioteka Njerëzore u themelua në vitin 2000 nga danezi Ronni Abergel. Së bashku me vëllain e tij dhe disa miq ai kishte idenë të mblidhte një grup vullnetarësh për të treguar historitë e tyre dhe për t’iu përgjigjur pyetjeve të kureshtarëve gjatë një festivali muzikor. Kjo ide mori menjëherë një përgjigje “të pabesueshme” dhe në një kohë të shkurtër biblioteka mblodhi më shumë se 50 libra të ndryshëm në raftet e saj.
Në fillim biblioteka ishte për argëtim, por në vitin 2013 Abergel filloi t’i kushtohej asaj me kohë të plotë, duke e eksportuar modelin në më shumë se 80 vende, duke përfshirë Norvegjinë, Portugalinë, Australinë dhe Singaporin. Vitet e fundit biblioteka ka organizuar edhe ngjarje në Itali, për shembull në Torino, Firence dhe Verona, dhe ka frymëzuar të tjera që janë mjaft të ngjashme në shumë qytete, përfshirë Milanon. Që nga viti i kaluar në Kopenhagë, kryeqyteti danez, ka gjithashtu një kopsht të dedikuar leximi ku disa njerëz punojnë për të ndihmuar në gjetjen e “librave” në dispozicion dhe për të organizuar takime.
Në një intervistë për ‘BBC’, Abergel tha se zakonisht askush nuk ka kohë të ndalet dhe të flasë me njerëz që nuk i njeh për të kuptuar se kush janë dhe për këtë arsye ata priren t’i “fusin në kuti të caktuara, duke mbështetur shumë nga gjykimet dhe paragjykimet e tyre mbi instinktin dhe jo njohurinë”. Ftesa e Bibliotekës Njerëzore është të viheni në kontakt me ata me të cilët normalisht nuk keni asgjë për të bërë, që i bëjnë njerëzit të mos ndihen rehat, shqetësohen ose vënë në siklet ata që nuk dinë asgjë për ta, për të dëgjuar historitë e tyre dhe për të zbuluar diçka të re. Në këtë mënyrë “ju mësoni shumë jo vetëm për njerëzit e tjerë, por edhe për veten tuaj”, tha Abergel.
Lexuesit dhe lexueset në përgjithësi duken të kënaqur me përvojën: sipas një studimi nga një kompani e jashtme e kryer pas një sërë ngjarjesh të organizuara me punonjës të kompanisë së sigurimeve të Cyrihut, historitë e “librave të gjallë” kanë një “ndikim të thellë” tek ata që i dëgjojnë, shtoi Abergel. Një përvojë e këtij lloji nuk ka gjasa të ndryshojë opinionet më të rrënjosura, por mund të jetë e dobishme për të mbajtur një mendje më të hapur, përfundoi ai. Një nga projektet për të ardhmen është zhvillimi i një aplikacioni përmes të cilit njerëzit mund të regjistrohen dhe të kërkojnë online leximin e një libri “të gjallë”.
Marrë nga Il Post, përshtati në shqip Gazeta Si
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
