.png)
Gazeta Si – “Problemi mes nesh të dyve ishte se donim të ishim liderë. Këto janë gjëra që ndodhin në organizata të mëdha”, tha Angela Merkel tre muaj më parë, me mikrofonat e fikur, në fund të intervistës me “Corriere della Sera” në katin e parë të restorantit “Bocca di Bacco” në Berlin, kur u pyet për Friedrich Merz.
Por nuk është sekret, ai e ka shkruar pothuajse me të njëjtat fjalë në biografinë e tij “Libertà”: “Ne të dy donim të komandonim”.
Dhe dihet se si përfundoi: Merkel mbizotëroi, i hoqi Merzit rolin e udhëheqësit të grupit në Bundestag dhe ai, i poshtëruar, u largua nga politika në vitin 2009.
Vetëm për t’u kthyer dhjetë vjet më vonë, duke kandiduar për të udhëhequr CDU-në pak minuta pasi Merkel u largua nga drejtimi si kancelare.
Ai fitoi vetëm në përpjekjen e tretë dhe më pas e gjeti veten në moshën 69-vjeçare, me një nga rikthimet më të papritura, një hap larg të qenit kancelar.
Qielli blu
Riti i fundit i CDU-së, organizohet në Oberhausen në North-Rhine Westphalia, rajoni Merz-it. Më saktësisht, në Ruhr, në zemër të industrisë dhe kimisë – Dortmund, Düsseldorf, Essen, Gelsenkirchen, Leverkusen, qytete proletare me emra mitikë – toka e mijëra ndeshjeve derbi në futboll, emigrantëve turq dhe italianë, e furrave që e kthyen qiellin portokalli natën dhe ngjyrë gri ditën, aq sa Willy Brandt, tha: “Do të vijë dita kur qielli do të bëhet përsëri blu”.
Pikërisht dje ishte blu, ndotja është mposhtur pas dekadash: por këtu prej vitesh – duke filluar nga 2017 – industria e ka gozhduar atë.
Posterat e Scholz-it në rrugë lavdërojnë “kancelarin e Made in Germany”, por Ruhr është sot simboli i rënies gjermane.
Do të ketë nevojë për një tronditje, një “ne do t’ju tundim”, nëse Merz dëshiron ta kthejë Gjermaninë atje ku ishte në të kaluarën.
Pika e kthesës së Cadenabbia
Dy pranvera më parë, kur ai mblodhi CDU-në në Cadenabbia, në liqenin e Komos, në vilën ku Adenauer luante me birila, Merz përgatiti marrjen e partisë.
Thuhet se atje, në tërheqje me 35 kolegë të CDU-së, hartuan programin e “ripushtimit” të pushtetit: ku ajo gjermane është “Leitkultur” (kultura dominuese) dhe emigracioni duhet të përmbahet.
Aty ku duket se tashmë pozitat qeveritare janë ndarë dhe ku Merz fitoi turneun e kupave. Ai është një gjuajtës i shkëlqyer, anëtar i klubit të qitjes Brilon për dekada.
Ka një pasion të madh edhe për aeroplanët, personalisht fluturon me një me dy helika, të cilat i ka edhe në pronësi. Nga ana tjetër, është i pasur.
Çfarë kancelari do të jetë?
Ai do t’i shikojë të gjithë nga lart, nga 198 centimetrat e tij. Ka një retorikë elegante dhe të mprehtë, si një avokat, nuk ka asnjë lidhje me fjalimet e përgjumura të Merkelit apo Kohl-it.
Edhe pse vjen nga një familje e pasur (gjyshi i tij ishte kryebashkiak nacional-socialist i Brilonit), ai nuk e kishte një jetë të lehtë. Babai i tij u thirr në 17 vjeç në ushtrinë gjermane dhe u kap rob nga sovjetikët në Gjeorgji.
Në shtëpi ai kishte një edukim të rreptë: në moshën 8-vjeçare, i sëmurë nga tuberkulozi, murgeshat e dërguan në një manastir për gjashtë muaj, periudhë të cilën ai e përcakton si “jo të këndshme”.
Motra e tij vdiq në moshën 21-vjeçare në një aksident automobilistik. Në shkollë, për shkak të protestave, u detyrua të përsëriste vitin.
Por ai ishte gjithashtu një student i shkëlqyer i drejtësisë dhe më pas një deputet i ri i CDU-së: i vetmi nga të gjithë parlamentarët që i drejtohej Schäuble-s me emër.
Dhe kur u largua nga politika dhe iu kthye profesionit të tij si avokat, u bë presidenti gjerman i BlackRock, fondi më i madh i menaxhuar në botë. Ai është quajtur një multimilioner i vetë-bërë.
Idetë
Megjithatë, më interesante është biografia e tij intelektuale. Në një ese shumë të cituar, Grand Continant e përshkruan atë si trashëgimtarin e vërtetë të Wolfgang Schäuble-s.
Ai i detyrohet tre bindje të thella mentorit të tij: konservatorizmi social, duke përfshirë mbylljen ndaj të huajve për të mbrojtur shoqërinë: ai është i bindur (që shumë përpara votimit me AfD në Parlament) se vetëm duke e çliruar atë nga konsensusi, mund të frenohet e djathta ekstreme.
Së dyti, konservatorizmi fiskal, megjithëse ai është më i hapur ndaj kapitalizmit të stilit amerikan se shumica e gjermanëve: ai madje shkroi librin “Guxoni më shumë kapitalizëm” në vitin 2008.
Së fundmi, ai është thellësisht pro-evropian dhe ka qenë prej kohësh i bindur për nevojën për mbrojtje të përbashkët.
Ai do të hyjë në skenë në një botë ndryshe nga ajo që ka përgatitur për gjithë jetën e tij: pa Amerikën që do, të ndarë nga sferat e ndikimit.
Merz e di mirë se për një njeri antiborxh, e pret detyra më e vështirë: të forcojë politikisht Evropën, që ajo të mos shpërbëhet dhe të mos zhduket.
Dhe ai e di që duhet të përmbajë AfD-në, që të mos mbahet mend – nëse dështon – si kancelari që i hapi rrugën.
Përshtati: Gazeta “Si”
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
