Gazeta Si – U takova me Rook në Ukrainë në korrik 2024, ndërsa ai ishte me njësinë e tij ushtarake në zonën përreth Kharkiv, duke luftuar trupat ruse.
Më vonë, ai më prezantoi me Volture, gjithashtu i regjistruar në ushtrinë ukrainase dhe i vendosur në Donbass.
Për të mbetur anonimë ata preferojnë të përdorin emrin e tyre të luftës. Ata janë të dy shtetas amerikanë, por nuk votuan në zgjedhjet presidenciale të nëntorit 2024.
Të dy u larguan nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës në vitin 2023 për t’u bashkuar me ushtrinë në Ukrainë. Rook është 32 vjeç dhe nga Kolorado. Krahët dhe duart e tij janë të mbuluara me tatuazhe.
Ai iu bashkua Legjionit Ndërkombëtar, Batalionit të 2-të, një njësi ushtarake e krijuar në vitin 2022 me kërkesë të presidentit ukrainas Zelenski dhe e përbërë kryesisht nga vullnetarë të huaj.
Ai thotë: “Që nga viti 2014 e kam ndjekur me interes situatën në Ukrainë. Me kalimin e kohës, tek unë u rrit dëshira për t’u regjistruar dhe për të dhënë kontributin tim. Kur një miku im i dashur ukrainas, një civil, u vra nga rusët, unë mora vendimin tim. Për mua ishte bërë një çështje personale”.
Rook nuk kishte përvojë ushtarake, ai përgatitej i vetëm për gati një vit, duke iu nënshtruar stërvitjes ushtarake të personalizuar, me ndihmën e disa të njohurve të tij që kishin shërbyer në ushtrinë amerikane.
“Vendi im ka luajtur rolin e ‘policisë së botës’ për një kohë të gjatë, por në këtë moment historik duket se po tërhiqet. Unë, si amerikan, kam vendosur të bëj pjesën time”.
Ai thotë se babai i tij, një mbështetës i fortë i Trump, nuk e miratoi zgjedhjen e tij: “Nuk kam folur me babanë tim që kur u largova. Ne patëm një diskutim të vështirë para se të vija këtu. Për fat të mirë shumica e njerëzve që njoh më kanë mbështetur. Ata i kuptuan arsyet që më shtynë të largohesha”.
Volture ka një mjekër të trashë në fytyrë dhe është nga Michigan. Ai kërkon që t’i errësohet fytyra e tij në fotografi, për të mos u njohur.
Rruga e tij ishte e ngjashme me atë të Rook. Në vitin 2018 ai tentoi të regjistrohej në Legjionin e Huaj Francez, pa sukses, por gjatë procesit të përzgjedhjes, takoi disa djem ukrainas: “Ata janë njerëzit më të sjellshëm dhe më ndihmues që kam takuar ndonjëherë. Kur shpërtheu lufta, pashë video të shumta të ngarkuara në internet që tregonin burra të moshës së mesme të rekrutuar në ushtrinë ukrainase dhe të dërguar në front. Kjo më bëri të mendoj se, në vendin e tyre, unë mund të isha atje. Vendosa të bëj pjesën time”.
Shumë nga miqtë dhe të afërmit e tij në Shtetet e Bashkuara nuk e ndajnë zgjedhjen e tij, por megjithatë kanë vendosur ta respektojnë atë: “Gjithmonë kam dashur të bëhem ushtar. Në Ukrainë e pata këtë mundësi dhe nuk pendohem për zgjedhjen time”.
Volture shiti makinën dhe motoçikletën e tij për të blerë pajisje ushtarake dhe për të financuar udhëtimin e tij në Ukrainë, ku u regjistrua si një luftëtar i huaj në Forcat e Mbrojtjes Territoriale të Ukrainës.
Rook organizon një takim ku është vendosur një ekip i tërë operatorësh të pajisjeve me dron nga Legjioni Ndërkombëtar, disa kilometra larg qytetit të Kharkiv.
Muret e shtëpisë janë të mbuluara me flamuj të kombësive të ndryshme, ku secili mban flamujt e vendit të origjinës.
Të gjitha dhomat janë të vogla, të zëna me krevate fëmijësh dhe pajisje ushtarake. Në dhomën më të gjerë, një televizor transmeton imazhe të drejtpërdrejta të marra nga dronët e zbulimit. Në ditët e pushimit ushtarët mund të ndjekin gjithmonë situatën në front.
Për Rook dhe Volture, rezultati i zgjedhjeve presidenciale të nëntorit 2024 në SHBA mund të kishte pasur një ndikim të drejtpërdrejtë në luftën që ata të dy po luftojnë.
Për këtë arsye ata e ndoqën me interes, por nuk e dinin se për kë duhej të votonin: “Me siguri do të kisha votuar për Harrisin, edhe pse ndoshta do të isha penduar më vonë”, tha Rook.
“Asnjë nga dy kandidatët nuk më kishte bindur plotësisht, – shtoi Volture. – Si ushtar mendova se Harris do të ishte alternativa më e mirë, por jo si amerikan”.
Ceremonia e inaugurimit në Uashington të presidentit të ri të Shteteve të Bashkuara, e la Rook me një ndjenjë të lehtë shqetësimi: “Kam lexuar për veprimet e Trump në orët e tij të para si president dhe nuk më pëlqeu ajo që lexova. Megjithatë, unë jam i etur të shoh se si ai dhe stafi i tij do të përpiqen të ndalojnë konfliktin në Ukrainë. E pranoj se jam zhgënjyer edhe nga vendimet e fundit të Biden si president, veçanërisht në lidhje me politikën e brendshme”.
Volture është indiferent: “Unë nuk mendoj se zgjedhja e Trump do të ketë një efekt të menjëhershëm në jetën time të përditshme. Shpresoj vetëm që ai të vendosë të vazhdojë të mbështesë Ukrainën dhe të mos e lërë vetëm. Për mua, tani për tani, kjo është ajo që ka vërtet rëndësi”.
Për Rook nuk ka rrugë të mesme: zgjedhja e Trump, i cili në maj 2023 premtoi se do ta zgjidhte çështjen në 24 orë, nëse zgjidhet, mund të përfaqësojë një pikë kthese për Ukrainën ose t’i japë asaj grushtin përfundimtar: “Trump mund ta bindë Rusinë, për të ndaluar përparimin e tyre dhe për të negociuar një armëpushim, duke i dhënë fund luftës dhe duke i ofruar Ukrainës garancitë e sigurisë që meriton. Një zgjidhje do të ishte krijimi i një zone të çmilitarizuar përgjatë vijës së frontit. Në skenarin më të keq, Trump mund të vendosë të ndalojë dërgimin e ndihmës ushtarake për të detyruar Ukrainën të negociojë dhe kjo do të sillte fundin për vendin. Europa e vetme nuk do të ishte në gjendje të siguronte atë që i nevojitet Ukrainës”.
Volture, nga ana tjetër, nuk e kishte idenë: “Në të ardhmen e afërt nuk mendoj se do të ndryshojë shumë. Kam frikë se me kalimin e kohës, megjithatë, ndihma ushtarake nga Shtetet e Bashkuara do të ulet ndjeshëm dhe kjo do të ishte një goditje e rëndë për ne. Të gjitha njësitë e ushtrisë ukrainase kanë nevojë të dëshpëruar për pajisje, automjete të blinduara dhe municione. Pas gati tre vitesh luftë, rruga e negociatave për të arritur një marrëveshje midis Rusisë dhe Ukrainës dhe ndërprerjen e konfliktit duket e vetmja e zbatueshme”.
Rook dhe Volture thonë se morali i trupave është i ulët dhe shumë ushtarë ukrainas do të pranonin t’i dorëzonin territoret që i kanë pushtuar Rusisë për t’i dhënë fund konfliktit.
Pyetja që mundon Volture-n është një tjetër: “Nëse Ukraina do të vendoste t’ia dorëzonte Rusisë rajonet e saj të pushtuara për të arritur një marrëveshje, për çfarë do të kishim luftuar? Për çfarë do të jepnin jetën të gjithë ata që ranë?”.
Ndërsa Volture po flet, Cheat, 28 vjeç, me origjinë nga Odessa, rreshter i Legjionit Ndërkombëtar, e ndërpret atë.
Për të, këto pyetje kanë vetëm një përgjigje: “Lufta do të përfundojë kur Ukraina të rimarrë territoret e pushtuara dhe të dëbojë rusët nga kufijtë e saj. Unë kam dy fëmijë dhe luftoj për t’u garantuar atyre një të ardhme të sigurt dhe pa konflikte. Frika ime më e madhe është të mos vdes, por të mendoj se një ditë djali im mund të marrë pushkën për të mbrojtur Ukrainën, si unë. Kjo perspektivë më tmerron”.
Cheat është i bindur se zgjedhja e Trump nuk do të ndryshojë asgjë edhe sepse, thotë ai, është më mirë të fokusohemi te realiteti dhe të mos humbasim në parashikimet për një të ardhme që nuk mund të kontrollohet.
Zgjidhja e vetme e pranueshme për të do të ishte një armëpushim i përkohshëm, në mënyrë që t’i jepet Ukrainës kohë të rigrupohet dhe të përgatitet për një ofensivë të re. “Sigurimi i kufijve të Ukrainës është mënyra e vetme për të nderuar kujtimin e të gjithë atyre që vdiqën për vendin tonë.”
Ata diskutojnë ofensivën e ushtarëve ukrainas në rajonin e Kurskut në gusht 2024. Sipas Volture ishte një veprim që nuk solli përfitime të mëdha në nivel strategjik: “Mendoj se ishte një lëvizje politike për të ngritur moralin e trupave dhe për të lejuar Ukrainën të marrë një pjesë të territorit rus për ta përdorur si mjet pazari për çdo negociatë të ardhshme. Në Pokrovsk, ku jam unë, asgjë nuk ka ndryshuar”.
Rook pretendon se pasoja e vetme ishte rënia e ndjeshme e numrit të bombave rrëshqitëse të lëshuara nga rusët në frontin e Kharkivit ku ai ndodhet.
“Në muajin e fundit rusët kanë lëshuar vetëm 15 bomba rrëshqitëse; më parë, në rajonin Kursk, ata lëshonin rreth 12 çdo ditë. Vija e frontit ka mbetur e qëndrueshme, situata nuk ka ndryshuar në krahasim me disa muaj më parë”.
Siç shpjegohet nga profesori i shkencave politike, Michael McFaul, në një analizë të publikuar në revistën “Foreign Affairs”, në këtë moment, asnjëra palë nuk duket afër fitores dhe kjo edhe pse konflikti nuk ka arritur ende në pikën e bllokimit.
Volture, njësia e të cilit është e punësuar në zonën afër Pokrovsk, në Donbas, thotë se trupat ruse vazhdojnë të sulmojnë pa pushim: “Ata po pushtojnë tokën pak nga pak, por rezistenca e Ukrainës është e fortë dhe e vendosur. Besoj se kjo situatë mund të vazhdojë edhe për të paktën një vit, ndoshta dy. Nëse nuk arrijmë një armëpushim”.
Sidoqoftë, në zonën ku ndodhet Rook, konflikti është kthyer në një luftë pozicionesh: rusët dhe ukrainasit janë të fokusuar në forcimin e linjave të mbrojtjes, ndërsa artileria dhe dronët bombardojnë pozicionet e armikut. “Unë mendoj se asnjëra palë nuk ka forcën e nevojshme për të nisur një ofensivë vendimtare”.
Rook shpreson se Trump do të vazhdojë në linjën e Bidenit, i cili në nëntor 2024 kishte lejuar Ukrainën të përdorte armë me rreze të gjatë të furnizuara nga Shtetet e Bashkuara në territorin rus: “Ukraina duhet të lejohet të luftojë një luftë të pakufizuar, duke goditur objektiva strategjikë të rëndësishëm në territori rus dhe të përdorë armë nga Shtetet e Bashkuara kudo që e gjykon të nevojshme”.
Por ai e di se shanset që Ukraina të rifitojë të gjitha territoret e pushtuara janë afër zeros: “Zgjidhja më e mirë për Ukrainën do të ishte t’i linte Rusisë territoret e pushtuara dhe të merrte garancinë nga Perëndimi për t’u ftuar për t’u anëtarësuar në NATO. Por nuk ka gjasa të ndodhë”.
Vetëm kjo do t’i jepte kuptim vuajtjeve të popullit ukrainas dhe ushtarëve që vdiqën duke mbrojtur vendin e tyre.
“Përpjekjet e të gjithëve do të kishin shërbyer për t’i garantuar Ukrainës një të ardhme të sigurt nën mbrojtjen e NATO-s. Dua të theksoj se megjithëse jam këtu duke luftuar, Ukraina nuk është vendi im dhe nuk mund ta kuptoj plotësisht se si ndihen ushtarët dhe civilët ukrainas që kanë humbur gjithçka për shkak të luftës”.
Kjo zgjidhje, e cila do t’i linte një shije të keqe në gojë, të paktën do t’i jepte fund luftës dhe do të parandalonte që të tjerët të humbnin jetën: “Që kur kam ardhur këtu, kanë vdekur shumë njerëz që kam njohur. Kam humbur shumë miq. Unë me të vërtetë shpresoj se Ukraina dhe njerëzit e saj mund të gjejnë paqe përsëri në një të ardhme jo shumë të largët.”
Volture është dakord: “Pa hyrjen e Ukrainës në NATO dhe Bashkimin Evropian, një armëpushim i mundshëm do të çonte vetëm në një ndërprerje të përkohshme të konfliktit. Kjo do të favorizonte Rusinë, e cila do të kishte mundësinë të riarmatoset dhe të nisë një sulm të ri sapo të jetë gati”.
Pavarësisht zhvillimeve të ardhshme, Rook do të largohet nga Legjioni Ndërkombëtar në fillim të shkurtit, kur i përfundon kontrata, për t’u rikthyer në Kolorado, ku tashmë ka gjetur një punë të re.
Ai do të bashkëpunojë me një organizatë joqeveritare amerikane që zhvillon dronët ushtarakë dhe mbështet Ukrainën.
Përvoja në front e dëshmoi shumë: “Këta muaj të kaluar si ushtar, më bënë të kuptoj rëndësinë e shumë gjërave që më parë i merrja si të mirëqena. Në Ukrainë njerëzit luftojnë vetëm për të ekzistuar. Lufta për ta më ka dhënë një qëllim që nuk e kisha para se të vija këtu. Do të përpiqem të përshtatem sërish me jetën civile dhe të filloj nga e para, por do të vazhdoj të ndihmoj Ukrainën me aq sa mundem, edhe nga vendi im. Në rast se situata në Ukrainë përkeqësohet dhe çdo negociatë nuk çon në një zgjidhje paqësore, unë jam gati të hipi në avionin e parë dhe të kthehem për të dhënë kontributin tim”.
Volture planifikon të qëndrojë në Ukrainë edhe kur të përfundojë lufta për të ndërtuar një jetë të re për veten e tij.
“Më mungon familja ime në Michigan, por mendoj se ajo që kam përjetuar këtu në Ukrainë më ka bërë një person më të mirë. Lufta i prek të gjithë pa dallim. Kjo është gjëja më e keqe. Unë e dua këtë vend dhe njerëzit e tij dhe do të qëndroj këtu. Kur të përfundojë lufta, do të ketë nevojë për rindërtim dhe nuk do të mungojë puna. Fatkeqësisht, besoj se fundi i luftës nuk është aq afër”.
Përshtati në shqip: Gazeta “Si”
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
