.png)
Nga Kenan Malik- Priti Patel po përhap mitet konservatore për shqiptarët, por statistikat zyrtare tregojnë një histori krejt tjetër.
Ka statistika të Home Office dhe më pas ka njoftime për shtyp të Home Office. Dhe hendeku midis të dyjave është shpesh aq i gjerë sa që edhe emigranti më i shkathët nuk ka gjasa të zbulojë një mënyrë për të lundruar nga njëri në tjetrin.
Javën e kaluar, mbërriti grupi më i fundit i statistikave të emigracionit, një grup të dhënash gjithëpërfshirëse që është një minierë ari për studiuesit dhe një makth për propaganduesit e Home Office.
Merrni, për shembull, panikun e fundit mbi shqiptarët. Filloi me një artikull në Daily Mail, duke u mbështetur në një "raport sekret të inteligjencës ushtarake", duke pretenduar se 40% e emigrantëve që kalonin kanalin ishin shqiptarë. Programi Today i Radio 4 të enjten pohoi se "zyrtarët e qeverisë besojnë se shumica" e njerëzve që mbërrinin me varka të vogla ishin nga Shqipëria, një pretendim i paraqitur si fakt. Po atë ditë, Home Office zbuloi një marrëveshje me Tiranën për të “përshpejtuar” largimin e shqiptarëve, të cilët me sa duket nuk kërkojnë azil sepse vijnë nga një “komb i sigurt dhe i begatë”.
Statistikat tregojnë një histori tjetër. Sigurisht që numri i shqiptarëve që kalojnë Kanalin është rritur, por në gjashtë muajt e parë të këtij viti ka qenë rreth 17% e totalit. Është e mundur që shifrat të kenë ndryshuar në mënyrë dramatike që nga fundi i qershorit, por ne kemi pak prova për këtë, përveç burimeve të paverifikuara të Home Office dhe një dokumenti sekret nga inteligjenca ushtarake.
Pretendimi se shqiptarët nuk kanë nevojë për azil sepse vijnë nga një vend “i sigurt” është gjithashtu i kundërshtuar nga të dhënat. Në vitin që përfundoj këtë qershor, 53% te azilantëve shqiptarë iu është dhënë azil, ose forma të tjera leje qëndrimi në vend, me vendimin e parë, dhe një përqindje më e lartë në apel. Në periudhën janar-qershor të këtij viti, numri arriti në 385 persona; më pak se gjysma e kësaj shifre u refuzua zyrtarisht.
Të dhënat gjithashtu mashtrojnë për pretendimin e bërë nga Priti Patel se shumica e kërkesave për azil janë false dhe se “70% e njerëzve që kalojnë Kanalin janë emigrantë për arsye ekonomike”. Në vitin që përfundoj këtë qershor, tre të katërtat e të gjithë atyre që pretendonin azil e fituan atë. Gjysma e atyre që apeluan kundër refuzimeve gjithashtu e fituan, duke e çuar shkallën totale të suksesit në pothuajse 90%.
Çfarë ndodh me emigrantët që kalojnë kanalin? Nga të gjithë emigrantët që kanë mbërritur me varka të vogla që nga viti 2018, 82% janë ende në pritje të një vendimi për kërkesën e tyre për azil. Kjo tregon se sa i ngadalshëm është procesi i Home Office, pasi edhe pse shifrat janë rritur, Home Office vazhdon të llogarisë të dhëna të mëparshme.
Pjesa e mbetur? Qeveria refuzon të marrë një vendim sepse njerëzit konsiderohen se vijnë nga një vend "i sigurt". Por, duke qenë se shumicës së shqiptarëve, të cilët vijnë nga një vend “i sigurt”, u jepet azil, mund të imagjinohet se një pjesë e madhe e atyre, aplikimin e të cilëve Home Office refuzoi të merrte në konsideratë, gjithashtu, kanë pasur sukses.
Shifrat vënë në pikëpyetje edhe pretendimin se nuk ka nevojë për udhëtime të paautorizuara në Britani. Në vitin 2018, vetëm tre afganë, 1% e të ardhurve erdhën me varkë përtej Kanalit. Në gjashtë muajt e parë të këtij viti kjo shifër ishte 2066, rreth 16% e totalit. Shkaku kryesor është, natyrisht, pushtimi i talibanëve një vit më parë.
Supozohet të ketë dy rrugë zyrtare për azilkërkuesit afganë. Pra, pse kaq shumë po vijnë me varkë nga Calais(Francë)? Sepse jo vetëm që është jashtëzakonisht e vështirë të aplikosh për vizë nën sytë e talibanëve, por edhe atyre që mund të mendohen si më të rrezikuarit shpesh u refuzohet azili. Javën e kaluar, u shfaq historia e një ish-gjyqtareje femër afgane, e cila kishte burgosur dhjetëra luftëtarë talibanë, shumë prej të cilëve janë liruar nga burgu që nga fitorja e talibanëve dhe shumë prej të cilëve tani janë në qeveri. Ajo është fshehur me djalin e saj, nga frika e jetës së saj. Ajo ka familje në Britani. Megjithatë, Home Office e refuzoi kërkesën e saj për azil. Është pothuajse sikur qeveria dëshiron që afganët t'u besojnë kontrabandistëve të njerëzve për t'i ndihmuar ata të bëjnë udhëtimin e rrezikshëm për në Calais dhe më pas të hipin në një gomone.
Britania gjithashtu u jep statusin e azilit shumë refugjatëve nga Ruanda, të paktën shtatë deri më tani këtë vit. Pra, ndërsa qeveria ka nënshkruar një marrëveshje me Ruandën për deportimin masiv të emigrantëve, duke këmbëngulur se është një komb "i sigurt", ajo pranon në të njëjtën kohë se vendi është mjaft i pasigurt dhe njerëzit detyrohen të largohen dhe kështu u jepet azil.
Statistikat e Home Office ekspozojnë zbrazëtinë e propagandës së Home Office, në të vërtetë gënjeshtrën e saj. Sidoqoftë, në vetvete, ata nuk do të ndryshojnë mendjen e askujt për këtë çështje. Kjo nuk është për shkak se njerëzit janë irracionalë ose sepse janë indiferentë ndaj fakteve, por sepse faktet kuptohen gjithmonë brenda një kornize të caktuar, si pjesë e një narrative ose historie. Dhe historia për azilkërkuesit që është bërë e ditur është se shumica, veçanërisht ata që vijnë nëpër Kanal, janë mashtrues që “kalojnë radhën” dhe se ata meritojnë mbylljen dhe dëbimin.
Statistikat jo vetëm që ndihmojnë në zbërthimin e këtij miti të Home Office, por tregojnë gjithashtu një histori tjetër. Ato tregojnë se nuk ka “radhë” për të kaluar por problemi i vërtetë është refuzimi i Britanisë për të hapur rrugë ligjore, edhe për ata, jeta e të cilëve është në rrezik dhe të cilëve Britania i detyrohet një detyrim moral. Se ata që kalojnë Kanalin me varka të vogla janë kryesisht refugjatë të detyruar të bëjnë atë udhëtim për shkak të jetës së vështirë që kanë në vendin e tyre dhe se politika e deportimit masiv të emigrantëve është e rrezikshme dhe imorale.
Kjo është historia që duhet të tregojmë.
*Kenan Malik është pedagog, shkrimtar dhe gazetar i "The Guardian" dhe "New Jork Times"
Burimi: The Guardian. Përshtati: Gazeta "Si"
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
