Vështrime, kontakte, përshtypje që duhen ndaluar, fotografuar. “Njerëzit që më pëlqejnë” nga Giovanni Gastel, kuruar nga Uberto Frigerio, është historia personale dhe e thellë e qindra takimeve që artisti milanez ka kërkuar: “Ata janë portrete të shpirtit”.
Maxxi i Romës
Në Maxxi në Romë, deri më 22 nëntor, në premierën botërore, mbi 200 imazhe nga Barak Obama te Marco Pannella, nga Germano Celant tek Ettore Sottsass, nga Bebe Vio tek Luciana Littizzetto, nga Monica Bellucci te Miriam Leone, nga Vasco Rossi te Tiziano Ferro, nga Zucchero në Fiorello dhe shumë të tjerë.
Giovanni Gastel, nipi i Luchino Visconti, konsiderohet si një nga fotografët më të mëdhenj ndërkombëtarë të modës. Intelektuali, shkrimtari dhe poeti i lirë, imazhet e tij kanë një klasicizëm të përjetshëm, secila foto është realizuar bukur, asnjëherë e datuar ose e datueshme.
Në këtë rrugëtim dëshirash, miqësish, kujtimesh, janë portretet në sfond. Është ekspozita e tij e parë vetëm e fytyrave.
Një fillim apo sinteza e një kërkimi?
“Meqenëse jam konvertuar në dixhital, i jam kushtuar portreteve, kjo më lejon të hetoj në dritën e ndryshimeve që ka secili prej nesh”.
Në fund të viteve shtatëdhjetë ju ishit ndër fotografët e parë italianë që intuitoi lindjen e Made in Italy.
Gjithmonë e kam dashur leximin dhe shkrimin, kam menduar ta bëj pikërisht këtë. Në moshën 16 vjeç po fotografoja për qejf, e dashura e atëhershme më inkurajoi të merresha me këtë profesion. Unë jam një autodidakt i pastër, një mësim i ashpër që zgjati gjashtë vjet për të mësuar. Kur Made in Italy shpërtheu unë isha gati, unë menjëherë punova për Vogue Italia dhe për Donna me Flavio Lucchini me të cilin bashkëpunova për 13 vjet.
Jeni konsideruar si “fotografi i dritës”. Çfarë do të thoshte për ju të lini analog për dixhital?
Çdo automjet përmban estetikën e vet, është magjepsëse të kthehesh në lojë; mjetet e reja më kanë hapur mundësi të mëdha, kam punuar aq shumë në dritë, saqë e përdor dyqanin e fotove vetëm për të nxjerrë në pah kontrastet, asnjëherë për retushim. Unë u trajnova duke studiuar historinë e artit dhe jo fotografinë. Drita duhet të dalë nga tema, unë e nxora atë duke lexuar Shkrimet e Shenjta: ne do të ngrihemi të ndritshëm dhe të përsosur. Realiteti nuk më intereson, pse aludoj në të nëse si artist krijon tënden?
Fotografitë tuaja të modës duken të pakoha, ato të viteve tetëdhjetë janë akoma aktuale. A ka ndonjë sekret?
Unë gjithmonë kam shpresuar që secila prej fotove të mia të ketë një jetë të dytë, nuk doja të jetoja vetëm për modën e atij momenti, edhe pse isha i vetëdijshëm për funksionin e tij dhe për komisionin. Po kërkoj bukurinë, papërsosmërinë që bëhet e përsosur.
Ju jeni gjithashtu një shkrimtar, nuk u mjaftuat që të ishit një fotograf i shkëlqyeshëm?
Përmes fotografisë përshkruaj botën që më ishte premtuar: elegante, nga zotërinj të respektueshëm ndaj grave. Unë u edukova nga prindër të moshuar që jetonin jashtë botës midis vilave, kështjellave, vendeve të mrekullueshme; kur eca nëpër portë zbulova diçka tjetër. E kuptova që nuk kisha mjetet për të jetuar në atë shoqëri, e vetmja gjë që mund të bëja ishte të tregoja për atë botë të humbur me fotografi. Në poezi, me shkrim hyj në shpirtin tim të thellë dhe pastaj tregoj dhimbjen, gëzimet, humbjet si ajo e mikut tim Germano Celant, portreti i tij është i ekspozuar.
Si ndodhi që asnjë nga fëmijët tuaj nuk ka marrë rrugën tuaj?
Motoja ime është të gjithë të lirë, të gjithë kanë zgjedhur lirshëm karrierën e tyre. Nëna ime më mësoi të flas pak për punën time si në familje ashtu edhe në shoqëri.
A ka ndryshuar dixhitali tregun fotografik?
Fotografia është dyfishuar, me telefonat inteligjentë, njerëzit flasin me njëri-tjetrin përmes fotove, por është vetëm një transmetim i të dhënave. Ky ritual nuk do të ndikojë në botën e profesionistëve, të cilët do të vazhdojnë të japin imazhe portreti. Fotografia profesionale do të bëhet vetëm nga autori, pjesa teknike tani është brenda mundësive të të gjithëve.
Marrë nga “Il sole 24 ore”, përshtati në shqip Gazeta “Si“
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
