20 maj 1506 – Vdes Kristofor Kolombi

Kristofor Kolombi (1451. – 20 mај 1506.) ishte hulumtues dhe tregtar i cili kaloi i pari Oqeanin Atlantik dhe zbuloi Amerikën në vitin 1492 nën flamurin e Kastilës, Spanjë. Ai mendonte se Toka është relativisht e vogël dhe se mundet me anije të arrihet deri në Lindje të Largët duke lundruar në drejtim të perëndimit. Kolombi vdiq duke menduar se ka zbuluar rrugën për në Indi dhe jo kontinentin e ri, Amerikën, kur më vonë e vërtetoi Ameriko Vespuçi, sipas të cilit edhe e mori emrin ky kontinent.

Gazeta "Si" ju sjell detaje më shumë rreth zbuluesit të Amerikave:

Zbuluesi i Amerikave kishte një ndjenjë të fortë të ndërhyrjes hyjnore në jetën e tij, ai ndihej disi i paracaktuar nga qielli. Kur ai ishte pak më shumë se tridhjetë, kur anija e tij u shkatërrua në brigjet e Portugalisë, duke arritur të shpëtonte veten, Kristofor Kolombo besoi se ai kishte qenë personalisht i shpëtuar nga Zoti dhe nuk do të mungonin mundësi të tjera më vonë, kur ai pa dorën e Zotit në punët e tij.

Me kohën ai kishte përfunduar katër udhëtimet e tij të mëdha transatlantike, midis vitit 1492 dhe 1504. Në shumë kisha, studiuesi pa dhe admironte cikle afreskesh që rrëfenin jetën e shenjtit mbrojtës të udhëtarëve, pelegrinëve dhe udhëtarëve të angazhuar në forca lumenjsh. Për të mos përmendur figurat imponuese të shenjtit të afreskuara ose të gdhendura në fasadat e kishave, ose siluetat prej druri (siç kujton Antonio Brilli) me figura të tij që ishin ngritur në grykën e urave ose vozave, në mënyrë që ato të raportoheshin në distanca të mëdha. Kolombi besonte se edhe ai kishte luftuar kundër gjithë ujit të oqeanit të pafund nën barrën e rëndë të Krishtit dhe nga 1501 në një kreshendo mistike ai nënshkroi Christo Ferens ('Krishti bartës').

Kur Kolombi u kthye në Spanjë në vitin 1504 pas udhëtimit të tij të fundit ai ishte 53 vjeç dhe me shëndet të dobët. Ai kishte pezmatim të rëndë të syve që disa herë e bënte të pamundur për të lexuar dhe ai gjithashtu vuante nga artriti.

Eksploruesi gjenovez shkoi në Sevilje dhe priti kot për një apel në gjykatë. Mbrojtësit dhe financuesit e tij, Mbreti Ferdinand dhe Mbretëresha Isabella kishin dyshime për gjendjen e tij mendore dhe nuk kishin ndërmend t’i jepnin ndonjë pozicion zyrtar dhe Isabella ishte në çdo rast vetëm tre javë larg nga vdekja e tij.

Kolombi jetoi shumicën e tetëmbëdhjetë muajve të tij të fundit në Valladolid, mirë dhe për të cilin kujdesej familja e tij, por në një gjendje shpirtërore gjithnjë e më të trazuar dhe agjitacion të pandërprerë mbi njohjen zyrtare, paratë dhe privilegjet që i ishin premtuar. Ai arriti të kishte një takim të shkurtër me mbretin në Segovia në 1505.

Më 20 maj kushtet e lundërtarit gjenovez përkeqësohen papritur. Djemtë e tij Diego dhe Ferdinando, vëllai i tij i cili gjithashtu quhej Diego dhe disa shokë të vjetër ishin në shtratin e tij kur një prift u dëgjua duke thënë se ai po e vinte përsëri shpirtin e tij në duart e Zotit nga Valladolid. Kolombo u varros në Charterhouse të Santa Maria de las Cuevas në Sevilje. Trupi u zhvarros në 1542 dhe u dërgua në Santo Domingo, në Karaibe, ku mbeti derisa ishulli t'u lihej francezëve në 1790, kur u zhvendos përsëri në Havana, në ishullin e Kubës. Pas luftës spanjolle-amerikane të vitit 1898 dhe humbjes së Kubës nga Spanja, eshtrat e Kolombit u sollën përsëri në Sevilje dhe u varrosën në Katedrale. Vetë Kolombi kurrë nuk e dinte se ai kishte zbuluar Botën e Re, dhe as dikush tjetër nuk e dinte në atë kohë. Gjithçka që ai mendoi se gjeti ishte një pjesë periferike e Azisë.