U çlirova që nuk fitoi AfD në shtetin tim, por tani duhet të përballem me faktin se pse po rritet kaq ndjeshëm

Nje nga te dielat e kaluara ishte dita e zgjedhjeve në shtetin tim të Brandenburgut...

Ishte një lehtësim për të parë rezultatet atë mbrëmje. Pas muajsh me AfD përpara në sondazhe, socialdemokratët fituan me një diferencë të ngushtë prej 1.7% (30.9% për SPD, me AfD me 29.2%). Kjo sigurisht nuk ishte arritja e Olaf Scholz, kancelarit socialdemokrat gjerman. Brandenburgu ka rreth 35 vjet që është i kuq dhe guvernatori i tij, Dietmar Woidke, është shumë popullor.

Strategjia e tij kryesore e fushatës ishte të shkëputej nga qeveria në Berlin. Scholz nuk mori pjesë në asnjë nga fushatat. "Nëse doni Ëoidke, votoni SPD". Një votë për Woidke u miratua gjithashtu nga disa që përndryshe mund të kishin votuar për partinë e Gjelbër ose të Majtë. Alice Weidel, bashkëkryetarja e AfD-së, u ankua se humbi vetëm për shkak të votimit taktik. Por e humbi atë.

Megjithatë, Hans-Christoph Berndt, kandidati kryesor i AfD-së në Brandenburg, i cili kohët e fundit argumentoi për një ligj të stilit të segregacionit që ndalonte emigrantët të merrnin pjesë në ngjarje publike, pretendoi në mënyrë sfiduese se e ardhmja ishte "blu" (ngjyra e nënshkrimit të AfD). E ardhmja është e hapur, por është padyshim e vërtetë që populizmi autoritar është në rritje. AfD është rritur me rreth 6% nga zgjedhjet në Brandenburg pesë vjet më parë dhe ishte partia më e fortë midis votuesve të rinj.

Për të kuptuar zhvendosjen djathtas në Brandenburg, ose ish-RDGJ, është jetike të shikojmë tendencat globale dhe lokale. Së pari, kjo nuk është rezultat i mosnjohjes së demokracisë nga gjermanolindorët, siç sugjerojnë disa komentues. Në fund të fundit, ne jemi dëshmitarë të një zhvendosjeje djathtas midis shumë votuesve edhe në demokracitë më të vjetra, duke përfshirë Francën dhe SHBA-në. Shumë më vendimtare është ajo që historiani me bazë në Vjenë, Philipp Ther, e ka quajtur "fundi tjetër i historisë": ristrukturimi i papenguar neoliberal pas rënies së perdes së hekurt. Ky ristrukturim preku zonat rurale dhe të de-industrializuara edhe në perëndim, por është më i përhapur në rajonet postsocialiste.

Duke i bërë jehonë ekonomistit Karl Polanyi, Ther thekson se tregtimi gërryen strukturën shoqërore. Më pas, politika përbëhet kryesisht nga përpjekje për riparim, përpjekje që më së shumti humbasin shkaqet rrënjësore të degradimit.

Pas ribashkimit, vetëm 6% e aseteve të dikurshme shtetërore përfunduan në duart e gjermanëve lindorë. Edhe nëse ka një rritje ekonomike, siç ka në Brandenburg, ajo vjen nga investitorët shumëkombëtarë – për shembull Tesla – që krijon vende pune të paqëndrueshme dhe jo të bashkuara.

Krahas shtresimit ekonomik, ekziston një kujtim i plagosur i shpronësimit të lidhur me transformimin postsocialist. Deri në 80% të gjermanëve lindorë humbën punën e tyre, me shumë prej tyre që panë se trajnimi i tyre u bë i padobishëm brenda natës.

Hidhërimi që lindi nga masat e karantinës së epokës së pandemisë - një burim i madh grindjesh në Brandenburg - ishte pjesërisht i lidhur me njerëzit që edhe një herë u detyruan të pezullonin jetën e zakonshme. Është sikur pesha e një ndërprerjeje tjetër në rutinë të ishte thjesht e patolerueshme dhe e përjetuar si sadizëm absolut, por e zgjidhur duke shpallur çdo veprim të qeverisë një inkursion në lirinë personale.

Ilaçi thelbësor që premton AfD është kontrolli në një fushë tjetër: një e drejtë për t'i trajtuar të tjerët të racializuar si objekte të disponueshme. Ata promovojnë supremacinë e bardhë dhe homogjenitetin etnik. Të paktën disa nga simpatizantët e AfD-së me të cilët kam qenë në bisedë argumentojnë, në kontrast të plotë me neoliberalizmin ekonomik të partisë, se ata do të donin të shihnin shtetin të shtypte super të pasurit dhe të trajtonte pabarazinë sociale. Por ata e konsiderojnë këtë kaq të pamundur, aq të paarritshme, sa që një tjetër demonstrim i sovranitetit merr përparësi: Gjermania për gjermanët...

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.