.png)
Nga Gazeta ‘Si’– Presidenti Donald Trump e qortoi Presidentin Volodymyr Zelensky në Zyrën Ovale.
Ai i lejoi Pentagonit dy herë të ndalonte dërgesat ushtarake të paracaktuara në Ukrainë. Ai premtoi se kur të mbarojë pjesa aktuale e armatimeve, nuk do të ketë më.
Ai ka shkurtuar ose kërcënuar të shkurtojë fondet amerikane që më parë mbështesnin median dhe opozitën e pavarur në gjuhën ruse. Administrata e tij po lehtëson ngadalë dhe në heshtje sanksionet ndaj Rusisë, duke i dhënë fund “sanksioneve bazë dhe veprimeve të kontrollit të eksportit që kishin ruajtur dhe rritur presionin e SHBA-së”, sipas një raporti të pakicës në Senat .
“Çdo muaj që ai ka kaluar në detyrë pa ndërmarrë veprime ka forcuar dorën e Putinit, ka dobësuar tonën dhe ka minuar përpjekjet e vetë Ukrainës për t’i dhënë fund luftës”, shkruan senatorët Jeanne Shaheen dhe Elizabeth Ëarren në një deklaratë të përbashkët.
Shumë nga këto ndryshime kanë kaluar pothuajse pa u vënë re në Shtetet e Bashkuara. Por ato janë të njohura gjerësisht në Rusi. Sulmet e administratës ndaj Zelensky-t, evropianëve dhe Zërit të Amerikës janë festuar në televizionin rus.
Sigurisht, Vladimir Putin e di për heqjen e ngadaltë të sanksioneve. Si rezultat, presidenti rus ka bërë qartë një llogaritje: Trump, për të përdorur gjuhën që dikur i hodhi Zelensky-t, nuk ka karta.
Trump thotë se dëshiron t’i japë fund luftës në Ukrainë, dhe ndonjëherë thotë gjithashtu se është i zemëruar që Putini nuk e bën këtë. Por nëse SHBA-të nuk janë të gatshme të përdorin asnjë mjet ekonomik, ushtarak apo politik për të ndihmuar Ukrainën, nëse Trump nuk do të ushtrojë ndonjë presion diplomatik mbi Putinin ose ndonjë sanksion të ri mbi burimet ruse, atëherë dëshira e dashur e presidentit amerikan për t’u parë si një paqebërës mund të injorohet në mënyrë të sigurt.
Nuk është çudi që të gjitha afatet e negociatave të Trump për Rusinë kanë kaluar, pa asnjë efekt, dhe nuk është çudi që ftesa për në Anchorage nuk dha asnjë rezultat.
Nuk ka shumë për të thënë tjetër për takimin Trump-Putin në Alaska, përveçse të vëzhgojmë elementët e ndërthurur të tragjedisë dhe farsës. Ishte e turpshme për amerikanët të mirëprisnin një kriminel lufte famëkeq të kërkuar në territorin e tyre. Ishte poshtëruese të shihje një president amerikan të sillej si një qenush i lumtur kur takohej me diktatorin e një shteti shumë më të varfër, shumë më pak të rëndësishëm, duke e trajtuar atë si një epror.
Është torturuese të imagjinosh se sa keq e keqkuptoi i dërguari diplomatik i Trump, Steve Witkoff, një amator i paarsyeshëm, takimin e tij të fundit me Putinin në Moskë nëse mendonte se samiti i Alaskës do të ishte i suksesshëm.
Është e tmerrshme që Trump tani thotë se nuk dëshiron të shtyjë për një armëpushim, por përkundrazi për negociata paqeje, sepse formula e fundit i jep Putinit kohë të vazhdojë të vrasë ukrainas.
Është e çuditshme që raportet ruse të takimit u përqendruan në bashkëpunimin në biznes. “Partneriteti ruso-amerikan i biznesit dhe investimeve ka potencial të madh”, tha Putin sot .
Vlerësoj që shumë ukrainas, europianë dhe sigurisht amerikanë janë të lehtësuar që Trump nuk njoftoi diçka më të keqe.
Ai nuk bëri thirrje për kapitullimin e Ukrainës, apo që Ukraina të lëshojë territor. Nëse nuk ka protokolle sekrete, ndoshta disa marrëveshje biznesi, për të cilat ende nuk kemi mësuar, Anchorage ndoshta nuk do të mbahet mend si një nga vendet e krimit në histori, një Konferencë e re e Mynihut apo një Pakt Molotov-Ribbentrop.
Por ky është një standard shumë i ulët për t’u arritur.
Mënyra më e mirë për ta kuptuar Anchorage nuk është si fillimi i diçkaje të re, por si kulmi i një procesi më të gjatë. Ndërsa SHBA-të çmontojnë mjetet e tyre të politikës së jashtme, ndërsa kjo administratë shkarkon njerëzit që dinë t’i përdorin ato, aftësia për të vepruar me çdo shkathtësi do të zvogëlohet. Nga Departamenti i Thesarit te Agjencia Amerikane për Median Globale, nga Departamenti i Shtetit te Zyra e Drejtorit të Inteligjencës Kombëtare, agjenci pas agjencie po minohet, qëllimisht ose aksidentalisht, nga të emëruar politikë që janë të pakualifikuar, të pamëshirshëm ose armiqësorë ndaj misionit të tyre.
SHBA-të nuk kanë karta sepse kanë dorëzuar. Nëse do t’i luajë përsëri, do të na duhet t’i fitojë përsëri: Të armatosë Ukrainën, të zgjerojë sanksionet, të ndalojë fluturimet vdekjeprurëse të dronëve, të shkatërrojë ekonominë ruse dhe të fitojë luftën. Atëherë do të ketë paqe.
Burimi: The Atlantic/Përshtati Gazeta Si
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
