Analize

Të qenit i butë ndaj Rusisë nuk ka funksionuar kurrë…

Nga Gazeta ‘Si’- Që nga kthimi në Shtëpinë e Bardhë në vitin 2025, Presidenti i SHBA Donald Trump ka riformuar në mënyrë dramatike politikën amerikane ndaj Rusisë, duke miratuar një qëndrim më të butë ndaj Vladimir Putinit dhe luftës së vazhdueshme në Ukrainë.

Kjo qasje ka përfshirë shkurtimin e ndihmës ushtarake për Ukrainën dhe presionin e Kievit për të pranuar kushte të pafavorshme për t’i dhënë fund luftimeve.

Trump po dobëson gjithashtu pozicionin negociator të Amerikës duke sinjalizuar vazhdimisht dhe para kohe lëshimet që SHBA është e gatshme të bëjë.

Historikisht, Rusia i është përgjigjur forcës, jo zbutjes. Siç tha në mënyrë të famshme diplomati dhe historiani amerikan George Kennan në Telegramin e tij të gjatë të vitit 1946, Bashkimi Sovjetik kuptonte vetëm gjuhën e pushtetit.

Ai kishte të drejtë – gjatë dhe që nga Lufta e Ftohtë, koncesionet perëndimore shpesh kanë fuqizuar në vend që të qetësojnë agresionin rus.

Qasja transaksionale e Trump ndaj diplomacisë po përforcon këtë model të vendosur, duke inkurajuar Moskën dhe duke zvogëluar çdo perspektivë për një zgjidhje të drejtë të luftës ruso-ukrainase.

Kjo qasje pasqyron shembuj historikë të zbutjes perëndimore, nga Marrëveshja e Mynihut e Neville Chamberlain e 1938-ës deri te zbatimi i dobët i “vijës së kuqe” të Presidentit Obama në Siri në vitin 2013.

Duke ofruar paraprakisht lëshime, Trump ka dobësuar levën e SHBA-së, duke hequr çdo nxitje për Putinin për të negociuar me mirëbesim.

Ndryshe nga demokracitë perëndimore, Rusia e Putinit vepron mbi dinamikën e pushtetit dhe jo me mirësjellje diplomatike. Dhuratat e hershme të Trump – të tilla si sugjerimi i njohjes së territoreve ukrainase të pushtuara nga Rusia – do të shihen në Moskë si një shfaqje dobësie, jo si një vullnet i mirë. Kjo dobëson levën e SHBA-së në negociata, dhe si rrjedhojë edhe atë të aleatëve të saj.

Historia e shekullit të 20-të konfirmon se Rusia i përgjigjet vetëm parandalimit me forcë. Ngritja ushtarake e administratës së Reagan-it në Luftën e Ftohtë kontribuoi në mënyrë të pamohueshme në kolapsin ekonomik të Bashkimit Sovjetik dhe zgjerimi i NATO-s në vitet 1990 dhe fillimi i viteve 2000 pengoi ambiciet ruse në Evropën Lindore.

Kohët e fundit, reagimi i dobët i SHBA-së ndaj aneksimit të Krimesë në vitin 2014 i hapi rrugën Rusisë për të nisur pushtimin e saj në shkallë të plotë të Ukrainës në vitin 2022.

Përparimet diplomatike të Trump, të pashoqëruara nga mekanizma të besueshëm të zbatimit, paraqesin dobësi dhe jo pragmatizëm. Kjo vetëm e inkurajon Moskën të përshkallëzohet dhe jo të bëjë kompromis.

Tjetërsimi i aleatëve të Amerikës

Ndërsa Trump përpiqet të ndërmjetësojë një marrëveshje me Putinin, aleatët evropianë po bëhen gjithnjë e më të kujdesshëm ndaj angazhimit të SHBA për sigurinë transatlantike.

Administrata e tij minimizoi kërcënimin e Rusisë në Konferencën e Sigurisë së Mynihut 2025, duke tronditur liderët evropianë. Mosangazhimi i SHBA-së tani e ka shtyrë kontinentin drejt ndërtimit urgjent të një strategjie të pavarur të mbrojtjes, duke dobësuar potencialisht kohezionin e NATO-s.

Votimi i lartpërmendur së bashku me Rusinë në OKB për një rezolutë të lidhur me Ukrainën do të ketë thyer më tej aleancat e Amerikës.

Politikat e Trump rrezikojnë të krijojnë një vakum strategjik, duke e detyruar Evropën të veprojë e vetme, ndërkohë që inkurajon Rusinë dhe Kinën që të zgjerojnë ambiciet e tyre gjeopolitike.

Putini nuk do të bëjë kompromis

Bisedimet e fundit të paqes në Arabinë Saudite ilustrojnë qasjen strategjike të Rusisë ndaj negociatave. Moska bllokoi në mënyrë aktive pjesëmarrjen e të dërguarit të posaçëm të SHBA Keith Kellogg, duke treguar përpjekjen e saj për të manipuluar procesin diplomatik.

Kjo pason një taktikë klasike negociuese ruse të zgjatjes së bisedimeve duke bërë kërkesa joreale. Në Arabinë Saudite, këto përfshinin mbajtjen e territoreve të okupuara të Ukrainës, kufizimin e aftësive ushtarake të Ukrainës dhe ndalimin e paqeruajtësve të huaj.

Siç kanë theksuar analistët, Putini nuk ka ndërmend të ndalojë luftën, vetëm të riformojë fushën e betejës sipas kushteve të tij. Prandaj, llogaritjet e gabuara të Trump e lënë Rusinë të lirë të vazhdojë ofensivën e saj duke ditur se presioni i SHBA-së mbi Ukrainën do të dobësojë çdo rezistencë.

Një armëpushim i brishtë, siç është aktualisht në negociata, do t’i lejojë Rusisë të rigrupohet dhe të nisë sulme të reja dhe mund të prishet në çdo kohë.

Kina gjithashtu do të vëzhgojë nga afër. Nëse Trump i jep Putin një fitore, Pekini mund të ndihet i guximshëm për të përshkallëzuar përpjekjet e tij ushtarake në Tajvan dhe Detin e Kinës Jugore.

Kriza e besueshmërisë së Trump

Një sondazh i fundit zbuloi se mbi gjysma e amerikanëve besojnë se Trump është shumë afër Rusisë. Gatishmëria e tij për të sinjalizuar publikisht kompromise diplomatike, si parandalimi i anëtarësimit të Ukrainës në NATO, zbulon një stil të dobët negocimi që minon besueshmërinë e SHBA-së në skenën globale.

Qasja e Trump i bën jehonë gabimeve të tij diplomatike të së kaluarës, të cilat disa i kanë përshkruar si ” diplomacia kauboj ” – një strategji që i jep përparësi marrëveshjeve personale mbi politikën e strukturuar, duke çuar përfundimisht në gabime strategjike.

Leximi i gabuar nga Trump i librit të lojës së Putinit po çon në një pozicion më të dobët të SHBA-së, një Ukrainë më të cenueshme dhe një NATO të ndarë.

Historia tregon qartë se Rusia respekton vetëm fuqinë, jo zbutjen, megjithatë diplomacia e Trump duket se ofron lëshime të njëanshme me pak përfitime strategjike.

Nëse SHBA-ja nuk ndryshon kursin dhe ripohon udhëheqjen e saj në mbrojtjen e Ukrainës dhe frenimin e Rusisë, politikat e Trump nuk do t’i japin fund luftës, por do të sigurojnë që ajo të zvarritet.

Burimi: The Conversation/Përshtati Gazeta Si


Copyright © Gazeta “Si”


Më Shumë