Studimi: Lodhja kronike nuk është në kokën e pacientëve, është në gjak. Ekspertët kundër

Ekspertët sugjerojnë se njerëzit me sindromën e lodhjes kronike kanë ndryshime të mëdha në gjakun e tyre krahasuar me individët e shëndetshëm.

Hulumtuesit e Universitetit të Edinburgut thanë se gjetjet e tyre mund të hapin rrugën për një test diagnostik “që ndryshon gjithë lojën”.

Profesor Chris Ponting tha se deri më tani, njerëzve që vuajnë nga lodhja kronike u është thënë se gjithçka është në kokën e tyre por kjo nuk është e vërtetë, pasi gjetjet e reja tregojnë se në të vërtetë është në gjak.

Studimi përdori të dhëna nga UK Biobank, një bazë të dhënash shëndetësore me mbi gjysmë milioni njerëz, për të krahasuar 1,455 pacientë me lodhje kronike me 131,000 individë të shëndetshëm.

Ekipi i universitetit tha se vëllimi dhe konsistenca e ndryshimeve në gjak mbështesin qëllimin e tyre afatgjatë për të zhvilluar një test diagnostikues gjaku.

Hulumtuesi Dr. Sjoerd Beentjes thotë se ndoshta ajo që dihej deri më tani nuk është e vërteta.

“Në të vërtetë nuk është për shkak të mungesës së aktivitetit dhe shpresojmë që kjo të ndihmojë me problemet ku individët nuk u besojnë simptomave të tyre”.

Cilat janë simptomat e lodhjes kronike (ME)?

ME qëndron për encefalomielitin mialgjik dhe njihet edhe si sindroma e lodhjes kronike (CFS).

Studimi më i madh biologjik ndonjëherë i ME/CFS identifikoi ndryshime të qëndrueshme në gjak të shoqëruara me inflamacion kronik, rezistencë ndaj insulinës dhe sëmundje të mëlçisë.

Karakteristika kryesore e gjendjes është lodhja e tepërt pas ushtrimeve fizike (PEM), një përkeqësim i vonuar dhe dramatik i lodhjes që vjen pas një përpjekjeje të vogël fizike ose mendore.

Simptoma të tjera përfshijnë dhimbje, mjegullim të trurit dhe lodhje që nuk përmirësohet me pushim. Shkaqet janë të panjohura dhe aktualisht nuk ka asnjë test diagnostikues ose kurë.

Studiuesit e Edinburgut shqyrtuan më shumë se 3,000 biomarkues të bazuar në gjak dhe morën në konsideratë ndryshimet në moshë, seks dhe nivele aktiviteti.

Rezultatet u replikuan më pas duke përdorur të dhëna nga SHBA-ja.

Profesori Chris Ponting, studiues i gjenetikës njerëzore thotë se prej kaq kohësh njerëzve me ME/CFS u është thënë se gjithçka është në kokën e tyre.

“Nuk është. Ne e shohim ME/CFS të njerëzve në gjakun e tyre”.

Ai tha se provat duhet të “shpërndajnë çdo perceptim të mbetur se ME/CFS shkaktohet nga dekondicionimi dhe intoleranca ndaj ushtrimeve”.

Megjithatë, disa ekspertë e kanë kritikuar studimin.

Alan Carson, profesor i neuropsikiatrisë në Universitetin e Edinburgut, tha se studiuesit e ekzagjeruan rëndësinë e punës së tyre.

“Nëse dikush dëshiron të pyesë nëse ME/CFS është një pjellë e imagjinatës, atëherë ky studim tregon se nuk është. Megjithatë, të pretendosh se ndryshimet e biomarkuesve të gjakut vërtetojnë se një gjendje ‘nuk është në kokën tënde’, nuk arrin të vlerësosh se si sëmundja fizike ashtu edhe ajo mendore mund të tregojnë lloje të ngjashme rezultatesh.”

Kevin McConway, profesor thotë se ky është një hulumtim i rëndësishëm, por është gjithashtu e rëndësishme të jesh i kujdesshëm që të mos pretendosh shumë nga gjetjet.

“Ka shumë më tepër për të bërë.”

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.