Spastrimet e Trump në CIA, në shënjestër narkotikët dhe luftrat tregtare. A do spiunojë SHBA tani aleatët?

Gazeta Si – Pas FBI-së, CIA: dukej e përjashtuar nga ristrukturimi madhor i nisur me ofertën për të gjithë punonjësit publikë për tetë muaj pagë të garantuar në rast të largimit vullnetar (me një kërcënim jo aq të mbuluar për shkarkim në rast refuzimi), por stafi me detyra që lidhen me sigurinë kombëtare ishte përjashtuar nga masa.

Dje, megjithatë, John Ratcliffe, kreu i CIA-s i zgjedhur nga Donald Trump, kërkoi të përfshijë edhe botën e inteligjencës në një operacion që gjithnjë e më shumë ka aromën e një spastrimi dhe që rrezikon të privojë spiunazhin nga njerëzit e saj më ekspertë.

Agjenda e re

Por Ratcliffe shpjegoi, edhe gjatë seancës së konfirmimit të tij para Senatit, se donte të impononte një ndryshim rrënjësor të drejtimit në qendrën e spiunazhit, duke vendosur në qendër të veprimtarisë së saj, luftën kundër karteleve të drogës, trafikimin e emigrantëve të paligjshëm, frenimin e Kinës, por edhe mbështetjen për luftrat tregtare të Trump.

Gjë që, thonë bashkëpunëtorët e tij, do të nënkuptojë edhe spiunimin e vendeve në hemisferën perëndimore që nuk konsiderohen si kundërshtarë të Shteteve të Bashkuara ose madje janë aleatë.

Asgjë skandaloze: Uashingtoni, për shembull, e ka akuzuar gjithmonë Francën për përdorimin e spiunazhit edhe për të ndihmuar kompanitë kombëtare të konkurrojnë me ato të vendeve të tjera perëndimore, ndërsa inteligjenca amerikane pretendonte se punonte pothuajse ekskluzivisht për sigurinë.

Por nuk ka dyshim se Trump ka një dëshirë të fortë për të ndryshuar thellësisht të gjithë sistemin e sigurisë – kryesisht FBI-në dhe Ministrinë e Drejtësisë, por edhe shërbimet sekrete – të cilat ai i konsideron zemra e atij shteti të thellë që, sipas tij, e ka persekutuar atë që nga zgjedhjet e 2016-ës.

Të gjithë duken të destinuar për shkarkim dhe lista nuk është e klasifikuar: kjo do të thotë se emrat mund të bëhen publike.

Ndryshk i vjetër

Humori i keq i Trump u shfaq qysh në vitin 2018 kur presidenti i atëhershëm u takua me Vladimir Putin në Helsinki.

Supozohej të ishte një përballje e ashpër, duke qenë se FBI dhe shërbimet sekrete kishin denoncuar ndërhyrjen ruse në zgjedhjet presidenciale, por Trump pas dy orësh bisedë deklaroi se presidenti rus kishte mohuar çdo rol të Moskës në manovrimin e votës amerikane. Dhe shtoi: “Unë e besoj, çfarë arsye kishte të ndërhynte?”.

Dallimi midis 2018-ës dhe sot, është se atëherë kryetari republikan i Dhomës, Paul Ryan, e dënoi shpërthimin e tij pa apel (“presidenti kujton se Rusia nuk është aleate. Nuk ka dyshim se ajo ndërhyri në votime dhe nuk mund të bëhet asnjë ekuivalencë midis SHBA-së dhe një vendi armiqësor ndaj vlerave dhe idealeve tona”).

Dhe në Senat, John McCain i quajti të neveritshme fjalët e Trump. Sot McCain nuk jeton më, Ryan është larguar nga politika dhe në Kongres republikanët janë rreshtuar dhe mbuluar pas Trumpit, edhe pse ai po zgjeron jashtëzakonisht fuqitë presidenciale në kurriz të atyre të Parlamentit.

Duke qëndruar në sferën e sigurisë, ndërsa pushtimi i Ministrisë së Drejtësisë (tradicionalisht i pavarur nga Shtëpia e Bardhë) vazhdon me besnikët e presidentit, kreu aktual në detyrë i departamentit, Emil Bove, akuzon Brian Driscoll, fqinjin e tij në FBI, për mosbindje në pritje të ratifikimit të emërimit të kreut të ri, Kash Patel.

Akuza lidhej me refuzimin e tij për të dhënë listën e plotë të mijëra agjentëve dhe detektivëve të përfshirë në hetimet pas sulmit ndaj Kongresit më 6 janar 2021.

Përshtati: Gazeta “Si”