Pse lufta e Izraelit në Liban duket më e mundshme se kurrë

Nga Gazeta ‘Si’- Lufta"e gjithanshme" në Libanin jugor nuk është më vetëm një mundësi - ajo është në prag të bëhet realitet. Ja pse:

Së pari është e rëndësishme të kuptohet se deri tani është bërë një qëndrim me konsensus brenda Izraelit në favor të nisjes së një rritjeje përtej kufirit verior. Në fakt, kryeministri Benjamin Netanyahu duket të jetë më i qetë në mesin e liderëve të lartë izraelitë që kërkojnë luftë kundër Libanit.

Ministri i Mbrojtjes Yoav Galant, i konsideruar aktualisht një nga pëllumbat e qeverisë, dëshiron të nisë luftën në Liban sot dhe jo nesër dhe tha këtë javë në Uashington: "Është koha për veriun". Dhe sigurisht, skifteri kryesor, Ministri i Sigurisë Kombëtare Itamar Ben-Gvir është entuziast për këtë luftë.

Ajo që është e re është vizita e kreut të Komandës Qendrore të SHBA-së, Michael Kurilla, në Izrael dhe inspektimi i tij në "frontin verior" - kufirin me Libanin. Mos harroni, qeveria libaneze nuk ka kontroll mbi atë që po ndodh në jug të saj. Ky është një fakt i njohur për të gjithë.

Përballë shenjave në rritje kërcënuese izraelite, nuk ka asnjë hap të qartë që Libani mund të ndërmarrë për t'u marrë me mundësinë e përshkallëzimit. Megjithatë, kryeministri i përkohshëm libanez Najib Mikati thirri ambasadorët e vendeve të mëdha në Liban dhe i informoi ata për kërcënimet e Izraelit. Ai e bëri këtë pavarësisht nga injoranca e tij e plotë për rrjedhën që mund të merrte lufta.

Mikati, veçanërisht në dritën e vakumit në presidencën libaneze, i ka vënë fuqitë e mëdha përpara përgjegjësive të tyre në mes të një agresioni të mundshëm izraelit ndaj Libanit. Duhet theksuar se Mikati mund të qëndrojë në detyrë për një kohë të pacaktuar. Hezbollahu e dëshiron atë dhe Nabih Berri, kryetari i vjetër i parlamentit, gjithashtu e dëshiron atë. Ai nuk ka turp të lehtësojë misionin e dyshes për ta mbajtur Libanin thjesht një arenë ndërkombëtare për fuqitë e tjera pa asnjë gjurmë shteti, sovraniteti apo ligji.

Mikati është vërtet mishërimi i vakumit që po mbush Hezbollahu, i shtetit që po zhduket dhe po fshihet. Vetëm korrupsioni tregon ekzistencën e shtetit dhe rolin e tij në rritjen e mjerimit të qytetarëve.

Premtimi i Hezbollahut

Ndoshta polarizimi dhe paraliza politike që po përjeton Libani si rezultat i këtij ekuacioni është më i rëndë se çdo tjetër që kemi përjetuar ndonjëherë. Paralelisht me tensionet në rritje, ishte mbresëlënëse të vihej re shfaqja e militarizimit të festimeve të Forcave të Armatosura Libaneze në ditën e tyre të dëshmorëve. Ajo çoi në besimin se interesi për të marrë armët ka filluar të gjejë sërish vendin e tij në ndërgjegjen e grupeve.

Pra, Libani është në pritje të luftës mes thyerjeve të paprecedenta civile dhe politike.

Liderët politikë, zyrtarët dhe pronarët e bankave kanë dërguar familjet e tyre jashtë vendit. Ndërkohë, frika ka pushtuar zemrat e të varfërve, ndërsa lufta po rri pezull mbi kokat e tyre. Këta janë njerëzit të cilëve Sekretari i Përgjithshëm i Hezbollahut, Hassan Nasrallah iu drejtua në paraqitjen e tij të fundit, duke u bërë thirrje atyre që të kthehen në shtëpitë e tyre pasi ai "e përmbushi premtimin e tij" dhe iu përgjigj vrasjes izraelite të zyrtarit të lartë të Hezbollahut, Fuad Shukr.

Opsioni i vetëm

Autoritetet libaneze nuk kanë asgjë për të thënë për luftën. Asnjë plan evakuimi, asnjë projekt ndihme.

Në dritën e kësaj situate, ne në Liban ka vetëm një mundësi reale, t'i dorëzohen vullnetit të Allahut.

Diçka ka ndryshuar në qëndrimin e SHBA-së për luftën kundër Libanit. Vizita e gjeneralit amerikan në komandën e ushtrisë izraelite në veri është një tregues që duhet parë me kujdes. Sa i përket intensitetit të bastisjeve, veçanërisht në vendet në Siri, ai nuk është i ndarë nga përshkallëzimi i diskursit të luftës - duke parashikuar ndërprerjen taktike të fronteve të furnizimit ushtarak.

Burimi: World Crunch/Përshtati Gazeta Si