Pse bizhuteritë e vjedhura nga Luvri nuk ishin të siguruara?

Gazeta Si – Muzeu i Luvrit nuk do të marrë kompensim për humbjen e tetë bizhuterive të vjedhura në grabitjen e guximshme të së dielës, pasi sendet e vjedhura nuk ishin të siguruara: asnjë nga objektet në inventarin e muzeut parizien nuk është i siguruar, siç kërkohet nga ligji francez.

Si muze shtetëror, objektet e Luvrit janë pjesë e domenit publik, domethënë, tërësia e aseteve në pronësi të një shteti dhe të patjetërsueshme me ligj.

Kjo do të thotë që pronësia e tyre nuk mund të transferohet, as përmes shitjes, as përmes dhurimit dhe askush nuk mund të pretendojë pronësinë.

Sipas një zëdhënësi të Ministrisë së Kulturës, në këto raste shteti vepron si “siguruesi i vet”, që do të thotë se do ta kompensojë Luvrin për humbjet e tij nga fondet e veta.

Një situatë e ngjashme ndodhi me zjarrin në Katedralen Notre-Dame, gjithashtu në Paris: puna e rindërtimit u pagua nga shteti, megjithëse u financua kryesisht nga 840 milionë euro në donacione private.

Në të kundërt, muzetë dhe koleksionet private zakonisht i sigurojnë veprat e tyre (në Francë, është e detyrueshme).

Ministrja franceze e Kulturës, Rachida Dati, fillimisht tha se bizhuteritë e vjedhura nga Luvri ishin të paçmuara, por të martën prokurorja e Parisit, Laure Beccuau, tha se vlera e tyre totale ekonomike u vlerësua në 88 milionë euro, duke specifikuar megjithatë se, si pjesë e trashëgimisë kombëtare të Francës, ato kanë një vlerë simbolike shumë më të madhe.

Tetë bizhuteritë e vjedhura janë pjesë e koleksionit të Napoleonit dhe disa sovranëve francezë, dhe përfshijnë gjerdanin e Mbretëreshës Marie-Amélie dhe Mbretëreshës Hortense, të përbërë nga tetë safirë dhe 631 diamante dhe diademën e Perandoreshës Eugénie, e cila përmban gati 2,000 diamante.

Edhe nëse do të lejohej ligjërisht, sigurimi i të gjitha veprave të mbajtura në Luvër (dhe në muzetë publikë në Francë dhe në mbarë botën) do të ishte absolutisht tepër i kushtueshëm: vetëm Luvri, muzeu më i madh në botë, ka 35,000 objekte të ekspozuara dhe mbi 500,000 në magazinë.

Tregu më i madh i sigurimeve të artit në botë është Londra, vlera totale e të cilit vlerësohet në 4 miliardë dollarë: disa njerëz që punojnë atje i thanë “Financial Times” se sigurimi i të gjitha veprave të Luvrit vetëm do të vlente më shumë se të gjitha politikat e tjera të sigurimit që janë aktualisht në fuqi.

Mbulimi i sigurimit aktivizohet ende kur objektet transportohen ose jepen hua në institucione të tjera. Çmimi i këtij sigurimi shpesh përcakton se cilat vepra jepen hua dhe cilat jo: në vitin 2018, Luvri planifikoi ta zhvendoste Mona Lisën në një degë në qytetin Lens, në Francën veriore, për tre muaj, por e braktisi planin, sepse kostoja e sigurimit ishte 35 milionë euro.

Megjithatë, grabitësit nuk kanë gjasa të fitojnë 88 milionë euro nga shitja e xhevahirëve: ata ka të ngjarë t’i çmontojnë ato për të shkrirë metalet e çmuara dhe t’i shesin gurët e çmuar veçmas, ndoshta pasi t’i kenë prerë përsëri.

Rritja e fundit e çmimit të arit, megjithatë, e bën këtë operacion më të favorshëm si edhe disa vite më parë dhe konsiderohet një nga faktorët që kanë çuar në një rritje të vjedhjeve të arit.

Është gjithashtu e mundur që një rritje e vjedhjeve dhe vlerës së xhevahirëve nga ana tjetër të shkaktojë kosto më të larta sigurimi.

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.