Gazeta Si – Shumë letra të fëmijëve për Babagjyshin lexohen më shumë si një listë, sesa si një letër. Nuk ka qenë gjithmonë kështu dhe nuk është rasti për të gjitha familjet, por dhuratat e Krishtlindjeve për fëmijët janë një fushë, ku konsumizmi po bëhet me shpejtësi më i parregulluar se kudo tjetër.
Midis kalendarëve të Adventit, shakave të elfëve, dhuratave për Babagjyshin dhe Epifaninë, shpenzimet e shumë prindërve për Krishtlindje përfundojnë duke u zvarritur dhe duke tejkaluar lehtësisht buxhetet e tyre.
E gjithë kjo në një kohë kur çmimet janë rritur dhe shumë familje po përballen me vështirësi edhe me shpenzimet e zakonshme.
Vendimi për të mos përmbushur të gjitha kërkesat e fëmijëve mund të jetë një vendim i motivuar financiarisht, por po bëhet gjithnjë e më shumë edhe një domosdoshmëri arsimore: disa prindër, edhe nëse do të mundnin, do të preferonin të mos i përmbaheshin trendeve konsumiste të nxitura nga reklamat dhe ndikuesit e mediave sociale.
Në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, një qasje ekstreme ndaj çështjes, e përshkruar së fundmi nga gazetarja Emi Nietfeld në revistën “The Cut”, përfshin prindër që zgjedhin të mos u japin fëmijëve të tyre asnjë dhuratë Krishtlindjesh.
Është një trend i guximshëm dhe i pakicave, i kritikuar nga shumë njerëz sepse kryesisht ka të bëjë me prindërit e pasur.
Kritika kryesore, në fakt, ka të bëjë me rrezikun e mospërputhjes nëse çdo dëshirë tjetër e fëmijëve të tyre për pjesën tjetër të vitit plotësohet pa menduar shumë.
“Një hapësirë bosh nën pemën e Krishtlindjeve është luksi përfundimtar, sepse nënkupton një bollëk të tillë sa fëmijëve tuaj nuk do t’u mungojë asgjë”, shkruan Nietfeld.
Për shumicën e prindërve, vendimi për të hequr dhuratat e Krishtlindjeve brenda natës është një vendim jopraktik në një botë ku kjo traditë është kaq e institucionalizuar.
Pa shkuar në atë ekstrem, ekziston ende një grup i madh prindërish “minimalistë” që përpiqen të gjejnë një ekuilibër të vështirë midis dëshirës për të qenë bujarë me fëmijët e tyre në Krishtlindje, pa shpërdoruar një pasuri, dhe dëshirës për t’i mësuar ata të jenë mirënjohës për atë që kanë dhe të vlerësojnë gjërat.
Shumë prindër po përpiqen për këtë duke e ndarë listën me gjyshërit dhe të afërmit ose miqtë e tjerë. Ata e bëjnë këtë për të mbajtur shpenzimet familjare të ulëta, por edhe për të ofruar udhëzime për dhuratat dhe kështu për të kufizuar rrëmujën në dhomat e gjumit që mbushen vit pas viti.
Në përgjithësi, sipas Nietfeld, si qasja “anti-dhuratë”, ashtu edhe kritikat që merr ky model, demonstrojnë presionet e mëdha me të cilat përballen prindërit sot, të përballur me pritje kontradiktore dhe shpesh të pamundura për t’u përmbushur.
Ata duhet të sigurojnë fëmijët e tyre, por të kalojnë kohë me ta; duhet t’i kënaqin, por jo t’i llastojnë; duhet t’i mbrojnë nga telefonat inteligjentë dhe mediat sociale, por t’i parandalojnë që të bëhen të përjashtuar.
Edhe pse disa zgjidhje ekstreme për problemin e dhënies së dhuratave të Krishtlindjeve për fëmijët e tyre duken si trende të kufizuara në një vend të vogël amerikan, çështjet që ato ngrenë shqetësojnë shumë vende perëndimore.
Anthony Graesch, profesor i Antropologjisë në Kolegjin e Connecticut-it, i tha “The Cut”, se prindërit e sotëm në familjet me të ardhura të dyfishta, kalojnë kaq pak kohë me fëmijët e tyre gjatë javës dhe ndihen kaq fajtorë për këtë, saqë “blerja e lodrave ose mallrave të tjera të dizajnuara për fëmijë bëhet një mënyrë e arritshme për të kompensuar”.
Megjithatë, kjo sjellje shkakton një rreth vicioz, sepse shpenzimi më shumë do të thotë të kesh nevojë të fitosh më shumë.
Nga kjo perspektivë, nuk është për t’u habitur që ata që janë më të zëshëm kundër dhuratave në mediat sociale, janë në fakt, prindër që kalojnë gjithë ditën me fëmijët e tyre, shkruan Nietfeld.
Ata janë njerëz që mund ta përballojnë dhe për këtë arsye nuk ndiejnë nevojën për të kompensuar mungesën e tyre duke dhënë dhurata.
Megjithatë, qasja e tyre ka të ngjarë të jetë e dënuar me dështim sepse, në shumicën e rasteve, bazohet në një iluzion: të besojnë se fëmijët e tyre “nuk do të luten për një Labubu tjetër”, sepse prania e prindërve të tyre është e mjaftueshme për ta.
Gazetarja Rebecca Onion, shkroi gjithashtu në “Slate”, se sa jorealiste është kjo aspiratë, duke deklaruar se nga një pikë e caktuar në rritjen e tyre, të gjithë fëmijët do të zhvillojnë tendenca konsumiste, pavarësisht nga ajo që bëjnë ose nuk bëjnë prindërit e tyre.
Kjo është e pashmangshme sepse, për të rritur fëmijë të shëndetshëm emocionalisht dhe psikologjikisht, është e nevojshme të përshtateni në një farë mase me normat shoqërore, dhe nëse konsumizmi është pjesë e kësaj, është e pamundur ta mbani jashtë.
Onion shkroi se ishte një nënë minimaliste, e fiksuar me idenë se vajza e saj kishte shumë pak lodra. Megjithatë, e gjithë kjo nuk e ka ndaluar vajzën e saj t’i dëshirojë ato si të gjithë bashkëmoshatarët e saj në shkollë, që tani që është tetë vjeç.
Edhe pse nuk ka asnjë qasje të autorizuar në internet, vajza e saj madje ka filluar të imitojë një influencues duke hapur dhurata dhe surpriza me miqtë e saj.
“Para se fëmijët tuaj të jenë 5 ose 6 vjeç, ju jeni në kohën më të mirë për të ndjekur ndikuesit e prindërimit, për të lexuar libra për prindërimin dhe për të ndërtuar kështjella në ajër”, shkroi Onion, duke shtuar se, deri në një pikë të caktuar, edhe ajo kishte qenë shumë e mirë në “plane drakoniane për ta mbajtur botën jashtë shtëpisë”.
Por sapo të kenë mundësinë të përzihen me bashkëmoshatarët dhe të përjetojnë stile të tjera jetese, fëmijët do të fillojnë të ndajnë shijet dhe dëshirat e tyre.
Sigurisht, prindërit mund të vazhdojnë të veprojnë si roje edhe më pas, duke e vendosur veten midis fëmijëve të tyre dhe botës, duke i shkruar email-e të indinjuara shkollës së tyre, ndërsa merren me “stuhinë e dëshirave të egra nga një fëmijë që jeton në një botë që ka mesazhe të tjera, më tërheqëse sesa ‘Ndjej se të kesh shumë lodra, është e pashëndetshme për shpirtin'”.
Por, përfundon Onion, duke iu drejtuar prindërve, është më mirë të mos e shihni momentin si një dështim kur, herët a vonë, zbuloni se qendrat e kënaqësisë së djalit ose vajzës suaj, funksionojnë si të të gjithëve të tjerëve.
Përshtati: Gazeta “Si”
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
