Pika e kthesës së Marco Rubios, si e bindi Trumpin mes shkurtimeve, zemërimeve (dhe dueleve me Musk)

Gazeta Si – Kur Marco Rubio u bë Sekretar i Shtetit, shumë pyesnin se sa do të zgjaste dhe sa fuqi kishte në të vërtetë, në dritën e të dërguarve të shumtë që kryenin misione speciale (nga Steve Ëitkoff te Ric Grenell te Keith Kellogg), por edhe duke pasur parasysh praninë gjithëpërfshirëse të të Elon Musk.

Tani, disa kanë filluar të mendojnë se ish-rivali i Trump në zgjedhjet paraprake të 2016-ës ndoshta fitoi vlerësimin e presidentit më shumë se sa pritej.

Çmimi ishte një ndryshim i dukshëm i pozicioneve të tij “skifter” në politikën e jashtme, ose të paktën retorikën e tij, krahasuar me vitet në të cilat ai ishte në Senat.

Presidentit do t’i kishte pëlqyer zemërimi dhe sarkazma me të cilën Rubio sulmoi Musk të enjten e kaluar, i cili e kishte kritikuar atë se nuk kishte bërë shkurtime të mjaftueshme në Departamentin e Shtetit.

Pastaj, vetë Trump ndërmjetësoi një “armëpushim” mes të dyve në darkë, duke shpjeguar se ai dëshiron që ata të bashkëjetojnë në mënyrë paqësore.

Trump njoftoi se përgjegjësia për shkurtimet e stafit nuk bie tek Musk, por tek ata që drejtojnë departamente të ndryshme.

Por vendimi i Sekretarit të Shtetit gjatë fundjavës për të anuluar 83% të kontratave të Agjencisë së Zhvillimit të USAID-it – mbështetës i së cilës ai kishte qenë si senator – sepse “ata nuk i çojnë përpara interesat vendimtare kombëtare”, është pikërisht ajo që donte Musk, i cili komentoi: “E vështirë, por e nevojshme, mirë të punosh me ty”.

Është e paqartë se sa pushtet ka në të vërtetë Rubio në departamentin e tij, krahasuar me zyrtarët e emëruar politikisht, si Pete Marocco, i cili udhëhoqi çmontimin e USAID-it dhe njerëzve të tjerë pro-Musk.

Darren Beattie, nënsekretari për diplomacinë publike, kohët e fundit fshiu postimet e vjetra në Tëitter nga viti 2020 për Rubion (ai e quajti atë “me IQ të ulët”) dhe zëdhënësja e tij, Tammy Bruce gjithashtu e kritikoi atë kur ai ishte rivali i Trump në 2016.

Edhe pse shumë e interpretuan heshtjen e tij si shqetësim gjatë konfrontimit të Vance dhe Trump me Zelenskin në Zyrën Ovale, Rubio nxitoi të lavdërojë presidentin dhe zëvendëspresidentin. Ai i ka dhënë vetes një hapësirë, jo vetëm në bisedimet në Arabinë Saudite.

Gjatë fundjavës, kubano-amerikani urdhëroi Departamentin e Sigurisë Kombëtare të arrestonte dhe dëbonte Mahmoud Khalil, një i diplomuar në Universitetin e Columbias me një kartë jeshile, i cili ka udhëhequr disa protesta pro-palestineze; Sekretari i Shtetit shkroi në internet: “Ne do të revokojmë vizat ose kartat jeshile të mbështetësve të Hamasit në Amerikë”. Një gjyqtar ka pezulluar dëbimin, ndërsa ai vlerëson çështjen.

Trump bëri shaka se edhe demokratët votuan pro konfirmimit të Rubios, duke thënë se nga njëra anë, kjo e bën atë të lumtur, por nga ana tjetër “pak nervoz”. Por ata që mendonin se ai mund të ishte një ndikim “moderues”, kanë filluar të thonë se ai ka braktisur qëndrimin e tij të ashpër ndaj Rusisë (dhe ata gjithashtu kanë frikë se do t’i japë vetes shkurtime buxhetore në Departamentin e Shtetit dhe ambasadat jashtë vendit).

Në komunitetin kuban të Majemit, nga ku ai vjen, por edhe mes të mërguarve në Venezuelë dhe Nikaragua, shumë e shohin Rusinë jo vetëm si agresor në Ukrainë, por si një aleat të qeverive nga të cilat ikën. Një letër e publikuar nga gazeta “Miami Herald”, pyeti se si mund të flejë natën tani që “është i etur për një partneritet me Rusinë, e cila dërgon naftë në Havana për të mbajtur motorët në punë të atij shteti socialist”.

Rubio përsërit se qëllimi nuk është të favorizojë Moskën, por t’i japë fund luftës në Ukrainë.

Dhe dje, ai nënvizoi se nëse Rusia nuk e pranon armëpushimin, “ne do të dimë se kush është pengesa për paqen”. Privatisht, ai përpiqet të qetësojë diplomatët amerikanë dhe të huaj, duke kërkuar durim. Këshilltarët e tij thonë se ai i është afruar vizionit “MAGA”, por ende beson te roli i SHBA-ve në botë.

Përshtati: Gazeta “Si”