Në Itali, atdheun e picës, çdo përbërës ka vendin e tij të shenjtë. Por viti 2024 sapo ka filluar dhe bashkë me të vjen një revolucion kulinar që është shpalosur në rrugët e Napolit, zemra e traditës së picave. Gino Sorbillo, mjeshtër picash, ka thyer një tabu, duke prezantuar “Margherita con Ananas” (Pica margarita me ananas) në restorantin e tij.
Kjo picë, e shitur për pak më shumë se 7 euro, nuk është një variant i thjeshtë i picës klasike, por një vepër e artit të kuzhinës: një picë e bardhë, pa shtresën tradicionale të domates, e pasuruar me tre lloje djathrash dhe ananas të gatuar dy herë. Sorbillo e krijoi këtë picë jo vetëm për të krijuar një shije të re, por edhe për të sfiduar paragjykimet e ushqimit, duke futur përbërës të pazakontë në një picë napolitane dhe duke i bërë ato të shijshme.
Edhe pse ananasi në pica konsiderohet shpesh si sakrilegj në Itali, Sorbillo ka gjetur një mbështetje nga klientët, sidomos nga kureshtarët.
Kjo picë, e krijuar para disa ditësh, ka ndezur debate të ashpra, jo vetëm në Itali por në të gjithë botën. Barbara Politi, gazetare e ushqimit dhe verës, shprehu vlerësimin e saj për këtë risi, duke e krahasuar me mosbesimin fillestar ndaj sushit, që më pas u shndërrua në një pasion të vërtetë.
Sorbillo e sheh ananasin në pica si pjesë të një tendence më të gjerë eksperimentimi dhe inovacioni në picën napolitane, e cila në vitet e fundit ka parë futjen e përbërësve të rinj si mortadella, fistikëve të copëtuar, ullinjve etj.
Vizioni i tij sfidon traditën, por në të njëjtën kohë e rinovon atë, duke treguar se si edhe kuzhinat më të shenjta mund të evoluojnë me kalimin e kohës.
Rasti i “Margherita con Ananas” të Sorbillo është një shembull i qartë se si gastronomia mund të jetë terren për inovacion dhe eksperiment. Kjo histori jo vetëm që flet për një picë, por flet për traditën, inovacionin dhe aftësinë e kuzhinës italiane për të rishpikur veten, duke i qëndruar besnike rrënjëve të saj, por e hapur ndaj gjërave të reja.
Në një botë vazhdimisht në zhvillim, edhe pica, një simbol i traditës dhe autenticitetit, mund të befasojë dhe rishpikë veten, duke nxitur debate dhe kuriozitet.
Debati i ndezur nga “Margherita con Ananas” i Sorbillo në Napoli nuk është vetëm një çështje shije, por simbolizon një krahasim më të gjerë midis traditës dhe inovacionit në kulturën e kuzhinës italiane. Ndërsa disa fanatikë të picave e shohin futjen e ananasit në përbërje si një fyerje ndaj traditave shekullore, të tjerë, më të hapur ndaj inovacionit, i mirëpresin këto eksperimente si një evolucion natyror të gastronomisë.
Ky fenomen nuk është i izoluar. Në të gjithë botën, kuzhina italiane njihet për origjinalitetin dhe thjeshtësinë e saj. Megjithatë, ashtu siç ndryshon shoqëria, ndryshojnë edhe shijet dhe zakonet e të ngrënit. Futja e përbërësve ekzotikë ose jo tradicionalë në gatimet klasike mund të shihet si një pasqyrim i një shoqërie globale, ku kulturat ndërthuren dhe ndikojnë njëra-tjetrën.
Sfida për shefat e kuzhinës si Sorbillo është të ruajnë një ekuilibër midis respektit për traditën dhe dëshirës për inovacion. Suksesi i picës së tij me ananas tregon se ka vend për të dy. Në një botë ku shijet dhe preferencat po evoluojnë vazhdimisht, aftësia për t’u përshtatur dhe eksperimentuar mund të jetë çelësi për të mbajtur gjallë një traditë të kuzhinës.
Historia e “Margherita con ananas” pasqyron një krahasim më të gjerë midis traditës dhe inovacionit në kulturën e kuzhinës italiane.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
