Ne rrjet

Pa mëshirë edhe pas tërmetit, vajza e Asadit: Mos dërgoni ndihma në zonat rebele në Siri

Në rrjetet sociale, vajza 19-vjeçare e diktatorit kërkon që të përjashtohen nga donacionet zonat në duart e kundërshtarëve të regjimit. Bombardohen pas tërmetit zonat rebele. Ndihma ndërkombëtare është bllokuar

Gazeta Si - Dridhjet, të vdekurit, errësira, ngrica, uria, frika. Dhe Asadi. Nga shtatë plagët e Sirisë, e fundit është më e keqja.

Dy minuta tërmet arritën të përfundonin punën e dymbëdhjetë viteve të luftës, duke varrosur më fatkeqët që tashmë jetonin të mbyllur në kampet e refugjatëve dhe qytetet prej kartoni, por regjimi i Bashar al-Assad, di si ta shndërrojë tragjedinë edhe më keq se kaq.

Disa orë pas tërmetit, kur kolonat e pluhurit po ngriheshin ende nga shtëpitë e shkatërruara, ndërsa njerëzit gërmonin me duar për të nxjerrë kufoma dhe të plagosur, ushtria siriane bombardoi.

Bastisje dhe gjuajtje me top në Marea, 25 km në veri të Alepos. “Një sulm vërtet i pandjeshëm dhe mizor”, denoncon qeveria britanike: “Bombardime krejtësisht të papranueshme, - thotë ministri i Jashtëm, James Clevergy, - metoda e sjelljes së një regjimi që ne e njohim mirë”.

Dhe që përdor çdo mjet: në profilin e Instagramit të “zzzeiiinnn”, e cila është 19-vjeçarja Zein al-Assad, vjen “bombardimi” social i vajzës së dytë të diktatorit.

Vajza ka jetuar gjithmonë në Londër me nënën e saj Asma, shkolla të shtrenjta dhe pasion për veshje të shtrenjta.

Por në një postim ajo gjen një mënyrë për t'i vënë ndjekësit e saj në gatishmëri, duke cituar një lidhje për mbledhjen e fondeve për viktimat e tërmetit në Idlib, një nga qytetet më të prekura (dhe megjithatë të kontrolluara nga rebelët): “Ju lutem, - shkruan Zein, - kini kujdes me ata që ndihmoni. Ky është një grup që mbështet terroristët në Idlib. Donacionet nuk do të shkojnë në Alepo, Latakia apo Hama” (të cilat janë zona nën qeverinë e Asadit).

Asnjë mëshirë. As për të vdekurit dhe as për të gjallët. Shkatërrimi sirian mbetet në hije të një regjimi që refuzon ndihmën, sepse i drejtohet rajoneve të opozitës.

Për një Turqi në kaos, e cila ka mbyllur kufijtë dhe në këtë moment nuk mund të mendojë të dërgojë ndihma direkte për shtetin fqinj.

Por edhe e një komuniteti ndërkombëtar të paralizuar nga sanksionet e vendosura ndaj Asadit, i paaftë për të hyrë në një emergjencë katastrofike.

Janë të paktën 250 fshatra të rrafshuara me tokën, dhjetëra kampe refugjatësh të shkatërruara, 400 lokalitete të prekura e të gjunjëzuara, Alepo, Hama, Latakia, Idlib.

Ka një qytet, Harem, i cili numëron një të vdekur për çdo njëzet banorë. Dhe Jeindreis, 25,000 njerëz dhe më shumë se një mijë viktima.

Askush nuk shkon atje, përveç Nuncit apostolik Mario Zenari, Sant'Egidio dhe disa misionarë, apo vullnetarët e Gjysmëhënës së Kuqe, të gjithë bien dakord për të kërkuar një gjë: pezulloni sanksionet, lejoni lehtësim për këdo, besnik i qeverisë dhe kundërshtar, arab apo kurd, mysliman dhe të krishterë.

Zonat rebele, më të goditurat - 5 milionë njerëz, gjysma e të cilëve tashmë ishin të zhvendosur gjatë luftës - ndodhen në një enigmë mikrozonash të kontrolluara një herë nga milicitë pro-turke, një herë nga ushtarët e Asadit, një herë nga grupet xhihadiste ose ata që përgjigjen te iranianët.

Asgjë nuk mbërrin: i vetmi vendkalim i hapur në botë, ishte ai i Bab al-Hana, në kufirin turk, por ai është plot rrënoja dhe gjithashtu është mbyllur prej dy ditësh, për shkak të borës.

Për më tepër, Turqia nuk lejon kalimin e ndihmës së pakataloguar dhe të paregjistruar. Kështu, diktatori ka një lojë të lehtë kur e bën ambasadorin e tij në OKB, Bassam Sabbagh, të thotë, se "të gjitha ndihmat do të shpërndahen, por fillimisht duhet të kalojnë nga Damasku".

Ose propozon me gojën e ministrit të Jashtëm, Faisal Mekdad, heqjen e sanksioneve. Amerikanët dhe britanikët, francezët dhe gjermanët nuk duan që Asad të prekë një kamion të vetëm ndihme.

Diaspora dërgon dollarë nga SHBA, Evropa dhe Australia. “Por përdorimi i këtyre parave është i pamundur”, thotë OJQ-ja Molham, e cila gjithashtu mblodhi një milion e gjysmë euro në Instagram: “Nëse nuk qëndron me Asadin, asgjë nuk bëhet”. Nëntë nga dhjetë sirianë ishin nën kufirin e varfërisë para të hënës. Tani, kush e di.

Përshtati: Gazeta “Si”


Copyright © Gazeta “Si”


Lajme të lidhura

Më Shumë