Treg

Obligacionet kundër Bankave Qendrore

Gjatë dy viteve të fundit, bankierët e gjetën shpeshherë veten duke luajtuar në violinë për qeveritë. Gjatë kufizimit të pandemisë doli nevoja për rritje të shpenzimeve publike. Vendet e pasura i kishin normat e interesit pothuajse zero edhe para pandemisë. Tani bankierët janë përsëri në qendër të vëmendjes.

Në fund të tetorit, yield-et e obligacioneve 2-vjeçare në Australi u rrit nga o.1 në 0.8% duke bërë që Banka australiane të dështonte në premtimin se do ti mbante yield-et e ulëta.

Britania dhe Kanadaja gjithashtu presin të rrisin normat e interesit. Banka e Kanadasë ka përfunduar skemën e saj të blerjes se obligacioneve, por të riinvestojë sërish në letrat me vlerë.

Lëvizje të tilla janë pasqyruar në Amerikë dhe në zonën e euros, megjithëse në një shkallë më të vogël. Banka Federale pritet të njoftojë një rënie të blerjeve të aseteve të saj pas përfundimit të mbledhjes së saj më 3 nëntor. Indeksi MOVE, i cili gjurmon paqëndrueshmërinë e normave të interesit amerikan, tani është në nivelin më të lartë që nga ditët e para të pandemisë. Më 28 tetor, Christine Lagarde, kreu i Bankës Qendrore Europiane, kundërshtoi se rritja e normave të interesit mund të fillonte në gjysmën e dytë të 2022, duke vënë në dukje se një rritje e hershme nuk do të ishte në përputhje me udhëzimet e bankës. Kjo nuk arriti të ndalonte rritjen e yield-eve të obligacioneve gjermane dyvjeçare një ditë më pas, në nivelin e tyre më të lartë që nga janari 2020.

Hapat e deritanishëm nuk janë aq të mëdha sa të krijojnë një zemërim në tregun e obligacioneve si në vitin 2013. Por situata është më e brishtë dhe ka pasiguri në perspektivën ekonomike e sidomos në inflacion.

Inflacioni varet se sa bankat do iu përmbahen premtimeve të tyre fillestare dhe se si tregjet reagojnë në rritjen e normave të interesit.

Bankierët qendrorë kanë thënë se rritjet e çmimeve deri më tani janë kalimtare, duke reflektuar një krizë intensive të ofertës. Por disa besojnë se një epokë e re inflacioniste mund të jetë rrugës, në të cilën forca e punës dhe rritja më e shpejtë e pagave do të ushtrojnë presion të qëndrueshëm mbi çmimet.

Lëvizjet e fundit theksojnë gjithashtu marrëdhënien ndonjëherë komplekse midis tregjeve financiare dhe politikës monetare. Në kohë normale, bankierët qendrorë vendosin norma interesi afatshkurtra dhe tregjet përpiqen të parashikojnë se ku mund të shkojnë ato norma. Por tregjet e obligacioneve përmbajnë gjithashtu informacion mbi pritshmëritë e investitorëve për ekonominë dhe inflacionin, të cilat bankierët qendrorë,

përpiqen t’i analizojnë. Ben Bernanke, një ish-kryetar i Fed-it, dikur iu referua rrezikut të një dinamike të “sallës së pasqyrave”, në të cilën politikëbërësit ndjejnë nevojën për t’iu përgjigjur rritjes së yield-eve të obligacioneve, ndërsa yield-et nga ana e tyre i përgjigjen veprimeve të bankave qendrore.

E gjithë kjo e bën jetën e bankierëve qendrorë edhe më të vështirë pasi ata përballen me një pasiguri ekonomike. Megjithatë, duhet të ketë edhe një lehtësim të vogël. Nëse investitorët mendonin se inflacioni do të ishte bërë më i qëndrueshëm, në vend që të nxitej nga çmimet e mallrave dhe ngatërresat e zinxhirit të furnizimit, yield-et e obligacioneve shtetërore afatgjate do të kishin filluar të lëviznin ndjeshëm. Megjithatë, deri më tani, investitorët i kanë zvarritur rritjet e normave të interesit në vend që të tentojnë të përshtasin një politikë monetare më të shtrënguar.

Për më tepër, disa tregje të obligacioneve janë ende të qeta. Në Japoni, rritja e çmimeve të konsumit ishte vetëm 0.2% më e lartë në shtator se një vit më parë dhe është ende në deflacion. Politika e kontrollit të kurbës së yield-eve të Bankës së Japonisë mbetet në fuqi, në kontrast të fortë me kolapsin e papritur në Australi. Përcaktimi i politikës monetare është pak më i lehtë kur investitorët janë më të sigurt për perspektivën. Ky, mjerisht, nuk është një luks që shumë bankierë qendrorë e kanë.

Burimi: The Economist/Përshtati:Gazeta “SI”


Copyright © Gazeta “Si”


Më Shumë