.png)
Ata supozohet të jenë aleatë politikë. Por në fillim të korrikut, gjatë një darke nën shoqërinë e verës në selinë e Partisë Popullore Europiane të qendrës së djathtë, presidentja e Komisionit Evropian Ursula von der Leyen dhe kreu i partisë Manfred Weber u grindën për të ardhmen e politikës mjedisore të BE-së.
Lufta e mprehtë e politikës midis dy gjermanëve është thelbësore për atë se çfarë lloj Europe mund të dalë në skenën ndërkombëtare nga zgjedhjet e BE-së vitin e ardhshëm dhe cili grupim i tyre i partive konservatore të Europës është në rrugën e duhur për t'i fituar ato.
Ndërsa Von der Leyen, e kujdesshme, ka qeverisur Komisionin si një teknokrate me bazë të gjerë, një Weber agresiv tani po kërkon të tërheqë familjen konservatore më tej në të djathtë dhe të rrëmbejë votat nga ata që janë të frustruar me politikat e migrimit dhe ligjet e reja të gjelbra.
“Të ngrirë, të tensionuar dhe pa lëvizur nga asnjëra anë”, e përshkroi një person darkën e punës, duke u bazuar te dëshmitë e dy të tjerëve që ishin në një dhomë të mbushur me përfaqësues të lartë të EPP-së, nga komisionerët dhe eurodeputetët deri te Presidentja e Parlamentit, Roberta Metsola.
Publikisht, stafet e Von der Leyen dhe Weber insistojnë se ato shkojnë mirë. Por, përpjekja e Weber për të rrëzuar një nga shtyllat kryesore të trashëgimisë së gjelbër të Von der Leyen një javë pas asaj darke të pakëndshme është mosmarrëveshja më e fundit e hapur në një marrëdhënie gjithnjë e më të tendosur midis dy peshave të rënda të qendrës së djathtë.
Kjo situatë e përkeqësuar është edhe më e rëndësishmja në prag të zgjedhjeve europiane të 2024-ës, kur të gjitha postet kryesore të institucioneve do të jenë sërish në garë.
Weber – i cili drejton grupin e ligjvënësve prej 176 anëtarësh të EPP-së në Parlamentin Evropian – nuk është një emër i njohur jashtë Brukselit. Por, Von der Leyen nuk mund të lejojë ta injorojë atë, ndërsa ajo kapërcen skenën botërore në rolin e saj të fuqishëm si presidente e Komisionit Evropian.
Nëse Von der Leyen vendos të kandidojë për një mandat të dytë si presidente e Komisionit, ajo do të kërkonte mbështetjen e EPP-së, pasi kuptohet se kandidatët për postin kryesor të BE-së do të duhet të kandidojnë si Spitzenkandidat - kandidati kryesor i BE-së së tyre me një mbështetje të gjerë të partive politike. Parlamenti gjithashtu duhet të konfirmojë rolin e Komisionit në një votim. Por ajo që është në rrezik këtu është më shumë se një përplasje personalitetesh: Dy gjermanët po luftojnë për shpirtin e konservatorëve dikur të gjithëfuqishëm të Europës. Ndërsa Weber është përpjekur të tërheqë politikat e BE-së drejt së djathtës, Von der Leyen është afruar më pranë qendrës. Fituesi ka të ngjarë të formësojë drejtimin ideologjik të Europës për vitet në vijim.
“Është një betejë mes Manfred Weber dhe Ursula von der Leyen”, tha një ligjvënës i lartë i PPE-së i cili në anonimitet diskutoi çështje të ndjeshme brenda grupit. “Ai dëshiron ta poshtërojë presidenten dhe të ndalojë ambientalizmin e tepruar në Komision. Weber dëshiron të fitojë me çdo kusht”.
Grindje me karakter të keq
Edhe pse Weber thotë se ai mbështet Von der Leyen, sjellja e tij tregon një histori tjetër. Përpjekja e tij për të zhbërë dosjen mbi restaurimin e natyrës muajin e kaluar, flet për shenjën e lartë të grindjeve politike të BE-së deri më tani këtë vit, e kjo jo vetëm që rriti tensionet midis të dyve, por dëmton gjithashtu të dy udhëheqësit.
Weber kishte vënë në rrezik kapital të madh politik në përpjekjen e tij për të “vrarë” ligjin; por humbi 15 anëtarë të Parlamentit Evropian nga grupimi i tij partiak ku u rebeluan kundër tij. Dhe pikërisht ndërsa shefi i saj i klimës, Frans Timmermans, angazhohet në politikën kombëtare, Von der Leyen u plagos sepse aleanca e krahut të djathtë të Weber shkatërroi tekstin legjislativ të kësaj nisme kyçe të Marrëveshjes së Gjelbër.
Aleatët e Weber thonë se ai dëshiron të ndikojë në politikat e BE-së për të rritur numrat konservatorë në zgjedhjet parlamentare, ku Sondazhi i POLITICO aktualisht sugjeron se fraksioni i tij dominues prej kohësh do të vazhdojë rënien e tij të ngadaltë, me forcat e së djathtës ekstreme që parashikohet të fitojnë. Kritikët thonë se ai kurrë nuk e kapërceu poshtërimin e mungesës së detyrës së presidentit të Komisionit kur liderët e BE-së e anashkaluan, duke kurorëzuar në vend të tij Von der Leyen pas zgjedhjeve europiane në 2019.
“Ai është ende i fiksuar në arritjen e qëllimit përfundimtar për të qenë president i Komisionit Evropian ose që fjala e tij të ketë peshë, apo të jetë ndikues”, tha një ish-zyrtar i PPE-së, i cili punoi ngushtë me Weber.
Weber kohët e fundit ka miratuar publikisht Von der Leyen për një mandat të dytë në Berlaymont, por vetëm pasi më herët tërboi kampin e presidentes, duke sugjeruar se Metsola do të ishte një kandidate po aq e mirë për këtë detyrë.
Tërheqja drejt së djathtës
Në qendër të fërkimit midis Weber dhe Von der Leyen është përpjekja e bavarezit me mjekër për ta tërhequr EPP-në më tej djathtas dhe për të vendosur një lente më ekonomike mbi ligjet e gjelbra që kishin dominuar axhendën e politikave përpara pandemisë dhe luftës së Rusisë.
Dyshja ndryshojnë edhe për çështje të tjera, si migrimi. Ndërsa Weber tha në fillim të këtij viti se ai mbështeste ndërtimin e një muri kufitar, Von der Leyen e kundërshtoi atë. Ky është një shembull tjetër i ndryshimit ideologjik midis të dyve: ndërsa Weber ka lëvizur djathtas për çështje si migrimi dhe ndryshimet klimatike, Von der Leyen - e njohur për stilin e saj të fshehtë dhe të kujdesshëm të udhëheqjes - ka lëvizur më shumë drejt qendrës.
Në bastionin e Parlamentit të Weber-it, ai është mikpritur nga eurodeputetët më të djathtë të kampit të EPP-së, të tillë si Vëllezërit e Italisë së Giorgia Melonit, numri i të cilëve mund të rritet në zgjedhjet e ardhshme të BE-së.
“Argumenti i tij ishte në thelb: ‘Le të flasim me partitë në të djathtë të PPE për çështje për të cilat mund të biem dakord me ta, të përpiqemi të marrim një pjesë të ekstremeve, por jo kaq shumë ekstreme dhe t’i sjellim ato në EPP’”, tha Mujtaba Rahman, i organizatës Eurasia Group.
“Ideja e Weber ka pak mbështetje në mesin e liderëve të EPP-së dhe plani i tij tashmë ka vdekur”, shtoi Rahman, duke thënë se përplasja e Weber me Von der Leyen ka “minuar besueshmërinë dhe qëndrimin e tij brenda PPE”.
Fakti që Partia Popullore e qendrës së djathtë të Spanjës, pasi kishte flirtuar me idenë e qeverisjes me Vox të ekstremit të djathtë, nuk doli fituese në zgjedhjet spanjolle muajin e kaluar, ishte një goditje serioze për shpresat e Weberit se EPP mund të rimarrë modelin e saj dhe të bëhet forcë dominuese politike mes krerëve të shteteve që dikur ishte nën epokën e ish-kancelares gjermane, Angela Merkel. Zyrtarisht, natyrisht, nuk ka asnjë përplasje midis Weber dhe Von der Leyen.
Një zyrtar i Komisionit Evropian i afërt me Von der Leyen, i cili preferoi të mbetet anonim, tha: “Presidentja vlerëson udhëheqjen dhe pikëpamjen analitike të Manfred Weber për çështje të rëndësishme si lufta e Rusisë kundër Ukrainës”. Ajo “i shijon” takimet e saj me të “në një atmosferë të relaksuar dhe të hapur”.
Në një mënyrë të ngjashme, zëdhënësi i Weber, Dirk Gotink, shkroi: “Marrëdhënia midis Presidentes të Komisionit dhe Kryetarit Weber është shumë e ngushtë dhe të dy janë plotësisht të fokusuar në sfidat e mëdha politike, ekonomike dhe të sigurisë me të cilat po përballet Evropa”. “Von der Leyen po bën një punë të shkëlqyer si presidente e Komisionit dhe Kryetari mbështet lidershipin e saj”, shtoi Gotink.
Weber po konsolidon pushtetin
Edhe pse fuqia dhe profili ndërkombëtar i Von der Leyen e tejkalojnë shumë atë të Weber-it, dhe ajo po vlerësohet se ka ndihmuar BE-në të përballojë krizat e njëpasnjëshme, ka zhurma pakënaqësie në familjen e saj politike që ajo nuk mund t'i injorojë plotësisht.
Dhe aksionet e Weber nuk po ia bëjnë jetën më të lehtë asaj në Parlament, ku disa ligjvënës të PPE nuk janë të interesuar që ajo të jetë imazhi i fushatës së tyre të ardhshme zgjedhore në BE. “Nëse nesër them se kandidati ynë është Von der Leyen, mund të shkoj edhe me pushime”, tha një anëtar i dytë i lartë i PPE. Shumë eurodeputetë janë “shumë të frustruar” me të, tha ligjvënësi, duke shtuar se ka “shumë hidhërim”, madje edhe mes gjermanëve të saj.
Weber tani ushtron dy funksione: jo vetëm që është kryetar i grupit parlamentar që nga viti 2014, por vitin e kaluar ai u bë president i partisë politike të EPP-së, për të cilën ai po merr gjithashtu një pagë të majme prej 20,000 € në muaj.
Ndonëse pak njerëz guxojnë ta thonë këtë publikisht, roli i dyfishtë i Weber-it – duke u përshtatur me një strategji komunikimi më agresive – gjithashtu i përplas disa brenda EPP-së, duke sugjeruar se ai mund të mos ketë kontrollin për shumë gjatë.
“Ka njerëz që janë pro dhe njerëz që janë kundër; koha do të tregojë nëse ky ishte një vendim i mençur apo jo”, tha ish-sekretari i përgjithshëm i PPE, Antonio López-Istúriz për rolin e dyfishtë të Weber.
Ligjvënësi i dytë i lartë i PPE tha se ndërsa Weber nuk doli aspak i dobësuar nga votimi i natyrës, pyetjet rreth një konsolidimi të tillë të pushtetit do të lindin pas zgjedhjeve të BE-së.
“Nuk ka ndodhur kurrë që dikush të jetë president i grupit për kaq gjatë, as që të jetë president i qëndrueshëm i grupit dhe partisë”, tha eurodeputeti.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
