“E vërtetë dhe e lirë, e guximshme dhe e furishme”: “Manifest” i Loredana Bertè (ky është titulli i albumit të saj të ri) përmbledh mënyrat e saj të shumta për të qenë një grua në 10 këngë: “Unë jam të gjithë ajo që dëgjoni”, thotë këngëtarja 71-vjeçare. Kjo vepër është manifesti im, i gjithë përvojës sime dhe i gjithë jetës sime, në shumë aspekte të saj”.
Këngët fokusohen te gratë: a e konsideroni edhe ju një manifest feminist?
Sigurisht, sidomos në këngën “Unë pushova së heshturi”, një perlë therëse ku flasim për dhunë. Një këngë e shkruar nga një burrë që nxori në pah një ndjeshmëri të papritur: burrat zakonisht nuk janë si ai. Kur e këndova, qava sepse e ndjej në mënyrë personale: kam një eksperiencë që më ka ndodhur në moshën 16-vjeçare dhe ende mbaj shenja të asaj dhune.
Ligabue, për këtë këngë, tha: “Të mos heshtësh, duhet guxim dhe ty Loredana nuk të ka munguar kurrë guximi”.
Sigurisht që kam guxim. Edhe nëse shoqëria ju bën të turpëroheni, raportoni vite më vonë si unë. Para se të kisha turp dhe në vend të kësaj duhej të kishte turp ai djali që më përdhunoi dhe më rrihte. Mesazhi im është: raportoni menjëherë, në shuplakën e parë.
A ka ndonjë shenjë përmirësimi në shoqëri sot?
Kjo është një pikë e dhimbshme, me të vërtetë: ajo që ndodhi në Parlament me projektligjin është e neveritshme dhe gjëja më e neveritshme ishin skenat e gëzimit kur u hoq. Dhe pastaj kryebashkiaku i Ternit që i lejon vetes të thotë të mos dalësh me minifund. Pas një kohe do të na heqin edhe votën dhe do të na thonë të veshim burkën. A jemi rastësisht në Kabul? Sigurisht që jemi në mesjetë.
A keni hasur shumë shovinizëm mashkullor në botën e muzikës?
Po, por e shmanga, e lashë, e metabolizova dhe e bëra forcë.
Dhe çfarë gruaje është sot Loredana Bertè?
Ajo që dëgjoni dhe shihni. E vërtetë dhe e lirë, e guximshme dhe e furishme. Por edhe kurioze. Më pëlqejnë shumë kontaminimet dhe në këtë disk, kam zgjedhur nga qindra këngë, kam punuar më të mirat.
Këngët si “Dark Lady” flasin edhe për meshkujt që frikësohen nga femrat e forta.
Zonja e Errët jam ende unë. E kam fjalën për burrat që ikin. E kuptoj që është më mirë t’i mbash në distancë. Një distancë e duhur, normale, pa përfshirje. Dashuria pushton dhe merr fund. Unë jam mirë vetë, bëj çfarë të dua, lexoj një libër, dëgjoj një CD, shikoj National Geographic. Për të qëndruar në formë në mëngjes bëj dy orë me biçikletë dhe më pas natën fle “në frigorifer”, me temperaturë 16 gradë. Sido që të jetë, tani për tani nuk më duhen burra, përveçse kur shkruajnë vepra të mira.
Keni besim tek të rinjtë?
Shumë. Ata janë e ardhmja, por duhet të jenë më të guximshëm dhe të mos qëndrojnë në zonën e tyre të rehatisë. Shikoni Maneskins, më pëlqejnë shumë dhe jam një fanse e madhe e tyre.
Do të bënit një këngë me ta?
Sigurisht, por tani ata janë të zënë në Amerikë.
A do të ktheheni në Sanremon tjetër?
Unë tashmë e kam fituar Sanremon dhe kam shkuar tashmë si super mysafire.
Ju mungon vetëm ta prezantoni atë…
Nëse më thërrasin për ta prezantuar me Amadeus, do të shkoj, po.
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.