Pas javësh heshtjeje për të ardhmen e operacioneve të saj ruse, Société Générale(një bankë shumëkombëshe franceze për investime dhe kompani shërbimesh financiare)dha një plan të zymtë për shtete të tjera që janë zotuar të largohen nga vendi.
Banka franceze tha në fillim të prillit se do t’ia shesë rrjetin e saj Rosbank Vladimir Potanin, një nga njerëzit më të pasur të Rusisë dhe një baron i nikelit që ka shmangur sanksionet e BE-së ose të SHBA-së, duke marrë një goditje prej 3.1 miliardë eurosh.
Transaksioni habiti disa rivalë dhe nënvizon vështirësitë me të cilat përballen grupet nga kompanitë kryesore të naftës deri te kompanitë e makinave që duan të largohen nga Rusia pas pushtimit të Ukrainës: pak blerës potencialë, opsione të kushtueshme daljeje dhe perspektiva të pasigurta për ndonjë kthim në të ardhmen.
“Ne të gjithë po përpiqemi të gjejmë një mënyrë të zgjuar për të dalë nga vendi. Por ajo që bëri SocGen nuk është mënyra më e mirë për ta bërë atë, “tha një ekzekutiv i lartë në një bankë me operacione në vend. “Ka një diskutim etik. . . ekziston një rrezik reputacioni për t’u marrë parasysh kur i shet, ose në thelb i dhuron, një oligarku.”
“Në thelb ata po japin një . . . dhuratë për Potanin. OK ai nuk është i sanksionuar, [por] a është gjëja e duhur për të bërë?” – shtoi bankieri.
Shumë kompani perëndimore e kanë gjetur veten të kapur mes perspektivës së shpronësimit nga Rusia, shitjes tek vendasit e kapur në sanksione, ose përpjekjes për të zbuluar investime nga blerësit kinezë ose të Lindjes së Mesme që mund të jenë më të lirë për të bërë marrëveshje, por deri më tani kanë treguar pak oreks.
SocGen është një nga grupet e pakta perëndimore që pranoi me sukses të shesë bizneset e tij ruse. Rosbank, në të cilën për herë të parë mori një pakicë aksionesh në 2006, kishte qenë prej kohësh burimi i tensioneve të brendshme mes pyetjeve kritike nga investitorët. Pavarësisht nga fakti se më në fund u bë fitimprurëse në vitin 2016, bankierët e investimeve vlerësuan shitjen – të cilën banka e negocioi vetë – si një mënyrë e pastër dhe efikase për të dalë.
“Është e pamundur të vazhdosh në Rusi dhe vështirë se mund t’i shesësh dikujt. Të gjithë të tjerët janë nën sanksione; nuk mund t’i shesësh vërtet një blerësi kinez nëse atyre iu kërkohet të qëndrojnë neutralë. [SocGen] bëri vërtet mirë, “tha një person i afërt me një kompani tjetër industriale që po përpiqej të largohej.
Këshilltarët e korporatave po studiojnë nga afër daljet e suksesshme pasi shpresa zbehet për një zgjidhje të shpejtë të luftës. “Shumë njerëz supozuan se do të duhej të thoshin gjënë e duhur, të mbanin dritat ndezur dhe ata do të kthehen brenda Krishtlindjeve,” tha një konsulent, por “horizontet po lëvizin”.
Kostot e një shitjeje nga zjarri mund të jenë të konsiderueshme, siç tregoi Renault këtë javë pasi doli se ishte në bisedime për t’i shitur shtetit për një rubla aksionet e saj të shumicës në prodhuesin e Lada-s, Avtovaz.
Sipas një marrëveshjeje të përshkruar nga Denis Manturov, ministri rus i tregtisë – të cilin prodhuesi francez i makinave nuk do ta konfirmonte – Renault do të kishte opsionin e blerjes së aksioneve përsëri në pesë ose gjashtë vjet me një çmim që merr parasysh çdo investim të mëvonshëm.
Divestimi do të thotë se Renault po heq dorë nga më shumë se 14 vjet investime, kohë gjatë së cilës bleu 68 për qind të aksioneve në Avtovaz, duke mbikëqyrur një fuqi punëtore prej 40.000 personash dhe duke gjeneruar 10 për qind të xhiros dhe gjysmën e marzhit operativ të automobilave vitin e kaluar.
Një ekzekutiv i Nju Jorkut me punonjës në Rusi refuzoi modelin e Renault. “Ne nuk do të negociojmë me qeverinë ruse,” tha ai. Por opsionet e kufizuara nënkuptojnë se disa duhet të rimendojnë.
Një ekspert ristrukturimi që këshillon disa kompani për shitjet tha: “Një numër njerëzish bënë deklarata shumë madhështore se “nuk do ta bëjmë kurrë këtë dhe nuk do ta bëjmë kurrë atë”. Realiteti është se për shumicën e këtyre daljeve do t’ju duhet të kërceni me djallin në një moment.”
Për ata që dalin, kostoja dhe kompleksiteti janë të larta. Prodhuesi i duhanit Imperial Brands tha javën e kaluar se po transferonte biznesin e tij rus tek investitorët me bazë në vend dhe vlerësoi një fshirje pa para të gatshme prej rreth 225 milion £. British American Tobacco së shpejti do të përfundojë transferimin e operacioneve të saj në SNS në Moskë, tha kompania ruse. Asnjëri nga grupet nuk do të thoshte nëse ndonjë para ka ndryshuar.
Muajin e kaluar, Kinross Gold i Kanadasë arriti një marrëveshje për të shkarkuar asetet e saj ruse në Highland Gold, një kompani e kontrolluar nga manjati i minierave Vladislav Sviblov, për 680 milionë dollarë në pagesa të shkallëzuara në para. Ai mori kontrollin e Highland në 2020 pasi bleu 40 për qind të aksioneve nga oligarku i sanksionuar Roman Abramovich dhe investitorë të tjerë. Para luftës, analistët i kishin vlerësuar minierat ruse Kinross deri në 1.6 miliardë dollarë.
Kjo marrëveshje theksoi sfidat e nxjerrjes së fondeve të shitjes duke pasur parasysh kufizimet perëndimore në transaksionet me bankat ruse. Kinross tha se të ardhurat e tij do të paguhen midis fundit të 2023 dhe fundit të 2027, të mbështetur nga “një paketë e gjerë sigurie që përfshin zotimet e aksioneve, garancitë financiare dhe një llogari ruajtjeje”.
Disa kompani po kërkojnë mënyra për të anashkaluar marrëveshjet me kompanitë e sanksionuara. Grupi francez i transportit CMA CGM bleu së fundmi grupin logjistik Gefco nga Hekurudhat Ruse duke e strukturuar transaksionin në dy faza. Gefco bleu aksionet e saj së pari, duke lejuar që CMA CGM të mos duhet t’i dorëzojë fondet drejtpërdrejt te grupi Rusi, thanë dy persona të afërt me marrëveshjen. Asnjë grup nuk iu përgjigj kërkesave për koment.
Të tjera kompani që kanë pasur sukses në shitjen e ekipeve lokale të menaxhimit përfshijnë Schneider Electric, Publicis dhe Inchcape, e cila ka hequr operacionet e saj të transportit dhe shitjeve për BMË , Toyota dhe Jaguar Land Rover në Rusi për 63 milionë funte.
Shumë biznese janë të shqetësuara për marrëdhëniet me ndonjë palë zyrtare ruse, ose individë apo grupe të tjera që mund të jenë ende të sanksionuara. “Është sikur muret po mbyllen. . . Çfarë vjen e para? Unë e heq marrëveshjen apo blerësi im sanksionohet?” tha një këshilltar.
Situata ndërlikohet më tej nga fakti se shumë drejtues perëndimorë e kanë hequr veten nga çdo diskutim rreth shitjeve që mund t’i ekspozojë ata personalisht ndaj shkeljeve të sanksioneve.
Opsioni alternativ për zhveshje është gjetja e ofertuesve ndërkombëtarë. Por eksperti i ristrukturimit tha se kishte më pak se sa prisnin. “Të gjithë do të donin që kjo të zgjidhej nga kinezët, indianët dhe turqit sepse është e pastër dhe e lehtë, por realiteti më i madh është se [blerësit] janë rusët.”
Shell është në “negociatat e fazës së hershme” me Cnooc, CNPC dhe Sinopec për shitjen e 27.5 për qind të aksioneve të saj në projektin e gazit natyror të lëngshëm Sakhalin-2, por një veteran i industrisë e quajti atë “një negociatë makthi” sepse çdo marrëveshje kineze ndoshta do të vijnë me një zbritje të madhe dhe kërkojnë marrëveshje dypalëshe politike midis Rusisë dhe Kinës.
Por bizneset turke janë të kujdesshëm tani për tani, duke shprehur shqetësime për komplikimet me financimin për blerjet, të cilat kryesisht vijnë nga bankat perëndimore.
Burimi: Financial Times; Përshtati Gazeta Si
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
