.png)
Gazeta Si – “Hera e parë që takova Kolë Laca-n ndodhi rastësisht. Dëgjova ‘Turtulleshë’, një këngë tradicionale shqiptare e ripunuar nga kjo dyshe e quajtur ‘Dy pëllumbat’ dhe i dërgova një mesazh për ta falënderuar. Ai kishte bërë atë që kisha dashur prej kohësh të bëja dhe e kishte bërë më mirë, siç dukej qartë se ishte një muzikant i njohur”.
Beatriçe Gjergji ishte 26 vjeçe në atë kohë, jetonte në Umbria dhe ishte e apasionuar pas muzikës dhe këngës. Projekti i tyre “Shkodra Elektronike” është tashmë në finalen e “Eurovision 2025”.
Kënga e tyre “Zjerm”, e cila ndërthur tinguj dhe atmosfera të traditës muzikore shqiptare me muzikën elektronike, ishte shumë e pëlqyer.
Si nisi projekti?
Atë mesazh ia shkrova Kolës, sepse pikërisht në atë kohë kisha menduar të bëja një cover të “Turtulleshës”. Duke kërkuar në internet për të parë nëse kishte diçka tashmë atje, e gjeta dhe më pëlqeu shumë.
Në videot e lidhura mësova për biografinë e tij dhe u emocionova shumë. Ai ishte nga Shkodra si unë dhe e nisi këtë projekt me muzikën tradicionale, të cilën më pas e zhvilloi duke bërë edhe disa koncerte instrumentale. I shkrova në Facebook. Ai ishte tashmë një muzikant shumë i njohur në qarqet e nëndheshme.
Qëndruam në kontakt me vite, pastaj kur ai mori disa propozime të mëdha, 2-3 koncerte të rëndësishme, njëri prej të cilëve ishte në Bienalen e Venecias në pavionin e Kosovës në vitin 2019, një person nga “Manuel Agnelli” më kontaktoi për të kërkuar të takoheshim.
Gjithçka filloi me atë mini-turne me tre data. Fama erdhi me “Festivali i Kengës” që i ngjan pak Sanremos shqiptare.
Çfarë ndodhi?
Ne morëm pjesë dhe fituam. Në mënyrë të papritur. Ashtu si Sanremo, është një festival shumë pop dhe puna jonë nuk është e tillë. Gjëja e pabesueshme ishte reagimi i publikut. Njerëzit na kërkojnë, ndihen sikur kanë fituar me ne.
Pse?
Po e zbulojmë tani hap pas hapi. Ndoshta po tregojmë një identitet që i mungonte një histori. Ai në lëvizje. E cila gjithashtu muzikalisht “gjen paqe” në miks. Kur isha duke bërë muzikë si adoleshente, gjithmonë ndjeja sikur mungonte një pjesë, sikur muzika nuk më plotësonte siç duhet.
Më pas fillova të rizbuloja këngëtarë të vjetër shkodranë, melodi të Lindjes së Mesme, fjalë poetike. Dhe gjeta përgjigjen që kërkoja. Duke i bashkuar të dyja pjesët, gjeta përfundimin: aty është Perëndimi dhe aty janë rrënjët e mia.
Beatriçe mbërriti në Itali kur ishte 6 vjeçe, çfarë mbani mend?
Gjithmonë e kam pasur të vështirë të përfaqësoj veten plotësisht. Nisur nga ato vite, kisha frikë se mos më pranonin.
Mbërritëm në vitin 1997 me një varkë peshkimi të ndryshkur. Kam kujtime shumë të gjalla të një udhëtimi që duhej të zgjaste tetë orë, por përkundrazi zgjati tre ditë.
Për gjënë e parë që më dhanë ishte një “Bacio Perugina” (çokollatë e mbushur me lajthi).
Muajt në vijim i kaluam të strehuar në një tendë në një kamp në një kamp të hapur.
Po kujtoj edhe faktin se kur po dilnim nga Shqipëria me varkë në det, na qëlluan për të na penguar të largoheshim.
Unë isha gjashtë vjeçe. Unë kam jetuar pjesën tjetër të jetës sime në Umbria dhe tani përfaqësoj Shqipërinë në Eurovizion. Pothuajse më duket e çuditshme, por unë jam e gjitha kjo së bashku.
Tani ju jetoni në Auronzo, pse?
Kisha plane të shkoja në veri për t’u afruar me Kolën për punë, por kryesorja ishte dashuria.
Ishte Covid 19, erdha në vitin 2020 për të qenë me partnerin tim, Marcello Batelli dhe menduam të qëndronim në Auronzo për një kohë. Megjithatë ne qëndruam atje për 5 vjet.
Kur udhëton shumë, kur je në mes të ngjarjeve dhe gjithmonë në aeroport, të mungon heshtja, paqja. Auronzò është paqja jonë, ka një formë komuniteti atje, një mënyrë jetese që mungon diku tjetër.
Projektet e ardhshme?
Këngët e para të pa publikuara do të dalin pas Eurovizionit. Në këto këngë u fokusuam në muzikën tradicionale nga jugu, në të parat fokusi ishte kryesisht në zonën veriore të Shqipërisë.
Ne patëm fatin që shkuam të regjistronim koret isopolifonike. Kola i ka regjistruar në një lokal, në një shtëpi, në fshatra. Më pas ai provoi zërat.
Dhe prej andej kemi shkruar këngët e mësipërme. Me një karakterizim shumë më vokal dhe më pak instrumental. Do të jetë një surprizë.
Burimi: “Corriere della Sera”; Përshtati: Gazeta “Si”
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
