.png)
Gazeta Si – Të shtunën, gjatë një tubimi në Karakas, diktatori venezuelian Nicolás Maduro këndoi me zë të ulët këngën “Imagine” të John Lennon.
Videoja e atij skeçi është qarkulluar gjerësisht, pjesërisht, sepse anglishtja e dobët e Maduros është qëllimisht komike dhe pjesërisht, sepse ajo ilustron një taktikë gjithnjë e më të zakonshme: përdorimin e retorikës pacifiste në mënyrë eksplicite për t’iu përgjigjur kërcënimeve nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës, të cilat po kryejnë një vendosje masive detare në brigjet e Venezuelës, si pjesë e një fushate presioni për të përmbysur regjimin e tij.
Maduro shpesh i jep këto mesazhe në anglisht, duke sugjeruar se ato i drejtohen jo vetëm publikut venezuelian, por edhe atij amerikan, veçanërisht presidentit Donald Trump.
Gjatë tubimit të së shtunës, Maduro u bëri thirrje njerëzve të “shkojnë të gjejnë tekstin” e këngës “Imagine”, një referencë për mesazhin antimilitarist të këngës, i cili bën thirrje për të imagjinuar se kufijtë nuk ekzistojnë më dhe se njerëzit nuk kanë më arsye për të luftuar midis tyre.
Nicolás Maduro of Venezuela sings John Lennon's "Imagine". pic.twitter.com/SHWDif4QiY
— Crazy Ass Moments in LatAm Politics (@AssLatam) November 16, 2025
Duke e cituar atë, Maduro po përmendte vlerat e paqes universale, duke kundërshtuar planet e pushtimit që ai ia atribuon Shteteve të Bashkuara.
Që nga fundi i gushtit, administrata Trump ka filluar të grumbullojë asete ushtarake në ujërat përreth Venezuelës.
Këto asete supozohet se përdoren për operacione të dyshuara kundër drogës në Karaibe, në të cilat Shtetet e Bashkuara sulmojnë anije të vogla të dyshuara se përdoren nga trafikantët e drogës për të transportuar drogë nga Venezuela.
Deri më tani ka pasur më shumë se 20 sulme, duke vrarë më shumë se 80 persona, asnjëri prej të cilëve nuk është akuzuar zyrtarisht, e jo më të dalë në gjyq.
Fillimisht, Maduro reagoi me armiqësi ndaj kësaj fushate ushtarake dhe propaganda e regjimit të tij vazhdon të reklamojë një “mobilizim masiv” jo realist, duke pretenduar se vendi është gati të mbrohet nga një pushtim i mundshëm ose sulm i drejtpërdrejtë.
Megjithatë, Maduro kohët e fundit ka miratuar një ton më të relaksuar. Ai shpesh flet për “paqen”, duke e përdorur fjalën në anglisht, dhe e ka shndërruar atë në një lloj slogani.
Në fund të tetorit, për shembull, ai brohoriti “jo luftë” dhe “po paqe, përgjithmonë” tre herë përpara se të thoshte, përsëri në anglisht, “jo luftës së çmendur”.
Disa ditë më parë, ai pati mundësinë ta përsëriste sloganin në CNN, kur pas një tubimi, një gazetar e pyeti nëse kishte një mesazh për Trump: “Yes peace, yes peace” (Po paqe, po paqe), u përgjigj ai.
Maduro po përqendrohet në këtë lloj komunikimi, sepse këshilltarët e tij ndoshta mendojnë se funksionon.
Regjimi i tij kontrollon median dhe e gjithë përmbajtja e ndarë në profilet e mediave sociale të presidentit është menduar si një mjet propagande.
Maduro e përdor atë me një farë suksesi për të projektuar një imazh të padëmshëm dhe miqësor, pavarësisht se është një diktator që shtyp disidentët, manipulon rezultatet e zgjedhjeve dhe arreston qytetarë të huaj për të ashtuquajturën “diplomaci pengjesh”.
Anglishtja e tij e folur dobët, është thelbësore për këtë rrëfim dhe është kthyer pothuajse në një ironi. Kur Maduro flet në anglisht, publikut i lejohet të qeshë (siç ishte rasti kur ai filloi të këndonte “Imagine”), dhe pastaj ai përkthen në spanjisht.
Ndonjëherë ai i ka përzier gjuhët, si kur tha “Hands off Venezuela… de inmediati”, që do të thotë “Hands off Venezuela… immediati” (de inmediati nuk është as anglisht, as spanjisht).
Për më tepër, deklaratat e tij kundër luftës në anglisht janë marrë në konsideratë dhe janë amplifikuar nga mediat ndërkombëtare, të cilat, megjithatë, janë përqendruar më shumë në hezitimet dhe ngathtësinë e tij gjuhësore, sesa në përmbajtje.
Maduro kohët e fundit është mburrur për popullaritetin e tij jashtë vendit, duke pretenduar se është bërë më i famshëm se Taylor Swift dhe Bad Bunny në Shtetet e Bashkuara.
Maduro nuk shpiku asgjë duke iu drejtuar presidentit amerikan nga distanca dhe në anglisht: Hugo Chavez, ish-presidenti venezuelian i cili ishte paraardhësi i Maduros dhe në disa mënyra mentori i tij, i cili vdiq në vitin 2013, e kishte bërë tashmë këtë.
Një fjalim i famshëm në të cilin Chávez e quajti presidentin e atëhershëm të SHBA-ve, George W. Bush, një budalla dhe “më të keqin e të këqijve”, të cilin e quajti “Z. Danger” sipas një personazhi të një roman venezuelian, është i njohur.
Rastësisht, vetë Chávez ishte i bindur se Shtetet e Bashkuara do të përpiqeshin të pushtonin Venezuelën. E gjitha kjo narrativë për paqe është gjithashtu një përpjekje për të ushtruar presion indirekt mbi Trumpin, i cili, siç dihet mirë, e vlerëson imazhin e tij si paqebërës, kryesisht të vetëmjaftueshëm.
Udhëheqësit që kërkojnë ta lajkatojnë atë e kanë nominuar prej kohësh për Çmimin Nobel për Paqen (të cilin këtë vit e fitoi udhëheqësja e opozitës venezueliane, María Corina Machado).
Fjalimet e Maduros i portretizojnë manovrat amerikane si një luftë të re, sepse ai e di se kjo është një narrativë ndaj së cilës Trump është i ndjeshëm dhe nuk do të donte të shoqërohej me emrin e tij.
Sidoqoftë, komunikimi i regjimit, shërben për qëllime specifike propagandistike dhe është kryesisht një fasadë.
Për shembull, nën pretekstin e operacioneve amerikane, qeveria shpalli një gjendje të re të jashtëzakonshme, duke zgjeruar më tej fuqitë e presidentit. Regjimi ka marrë gjithashtu premtime për ndihmë ushtarake në rritje nga Rusia.
Përveç shpjegimeve mbi paqen, Maduro i ka kërkuar vazhdimisht popullsisë të rezistojë “një inç në të njëjtën kohë”.
Përshtati: Gazeta “Si”
Copyright © Gazeta “Si”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e Gazetës “Si”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj, pa autorizimin e Gazetës “Si”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016.
